Το ρωσικό κόμμα στην Ελλάδα δεν είναι κάτι καινούργιο. Έρχεται από τα χρόνια της επανάστασης του 1821, όπου ακόμη κι ο γέρος του Μοριά υπήρξε κορυφαία προσωπικότητα εκείνων που θεωρούσαν ότι το ξανθό γένος θα σώσει την Ελλάδα από τον Τούρκο, θα ελευθερώσει την Κωνσταντινούπολη από τον αντίχριστο και θα μας δίνει και ρούβλια για να ζούμε. Βλέπετε ήταν κι αυτή η ορθόδοξη συμπόρευση απέναντι στους Φράγκους.
Στην πορεία των χρόνων μέχρι σήμερα η Ρωσία ουδέποτε στάθηκε αρωγός στην Ελλάδα. Το 1922 συνετέλεσε τα μάλα στην ήττα της Ελλάδας στη Μικρά Ασία και στην καταστροφή εξοπλίζοντας τους Τούρκους. Αργότερα, στάθηκε αρωγός σ’ εκείνους που αιματοκύλισαν την Ελλάδα στον θλιβερό εμφύλιο, παρ’ ότι ο αρχιδολοφόνος Στάλιν είχε υπογράψει τη Γιάλτα. Κι από τότε, πάντα υποδαύλιζε παντοιοτρόπως την ελληνική πολιτική σκηνή. Αυτό δεν άλλαξε ούτε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης αφού ο νέος πατερούλης Πούτιν – με φανερές τις νεοτσαρικές τάσεις του- εξακολουθούσε να είναι αντικείμενο θαυμασμού της Αριστεράς που του έκανε ακόμη κι υποκλίσεις! Περίπου το ίδιο όμως συνέβη και με μερίδα της Δεξιάς. Είτε της ψεκασμένης, είτε της Λαϊκής, είτε της ναζιστικής.
Ε, όλοι αυτοί αποτελούν σήμερα το ρωσικό κόμμα της Ελλάδας. Αριστεροί, Δεξιοί και Ναζιστές! Λαϊκιστές μα και βολεμένοι από ολιγάρχες. Ένα ετερόκλητο συνονθύλευμα εξ εκείνων που ουσιαστικά ενώθηκαν για να εξουσιαστούν κι ουσιαστικά δημιούργησαν ή μεγέθυναν τις ρήξεις με την Ευρώπη και τη Δύση με τις «εγκληματικές» τους πολιτικές, τον διχαστικό τους λόγο και την συνεχή διαστρέβλωση της πραγματικότητας.
Όλοι αυτοί συντάσσονται ουσιαστικά και τυπικά με τον παράφρονα δικτάτορα που έφτιαξε νόμο για να κυβερνά μέχρι το….2036 κι έχει στη φυλακή τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Η απαίτησή του να διαφεντεύει εκείνος τις θελήσεις λαών και κρατών που καταλύει κάθε δημοκρατική ευαισθησία και το αξιακό σύστημα της Δύσης, τους αφήνει αδιάφορους. Η απαίτησή του για αποστρατιωτικοποίηση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας και οι απειλές του εναντίον της Σουηδίας και της Φινλανδίας σε περίπτωση που ενταχθούν στους πολιτικούς, οικονομικούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς της Δύσης, δείχνουν ότι δεν συνεγείρουν τα όποια δημοκρατικά τους αισθήματα. Το ίδιο και οι νεκροί από τους βομβαρδισμούς της βίας στην Ουκρανία. Δεν τους νοιάζει ο νέος Φύρερ! Αρκούνται ότι επιτίθεται στη μισητή τους Δύση κι οι θεωρίες τους περί ίσων αποστάσεων αποτελούν βούτυρο στο ψωμί του παράφρονα δικτάτορα. Εξομοιώνοντας τους θύτες με τα θύματα αλλοιώνουν την αλήθεια, την ιστορία. Όπως κάνουν συστηματικά μετά, τουλάχιστον, τον εμφύλιο που προκάλεσαν στην Ελλάδα, τις συνέπειες του οποίου ακόμη πληρώνουν οι Έλληνες.
Μπροστά στην εκατόμβη των ζεστών ακόμη σκοτωμένων ανθρώπων από τον Πούτιν, ο Τσίπρας ζήτησε στη Βουλή «να μην παρασυρθούμε σε πράξεις που θα μας φέρουν απέναντι στον ρωσικό λαό»! Λες κι η πλειοψηφία του ρωσικού λαού συμφωνεί με τις πράξεις του δικτάτορα που τον δυναστεύει. Ο δε πωλητής των επιστολών του Χριστού αναρωτήθηκε –και καλά- «δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Ουκρανία πρέπει να είναι στην Ευρώπη;». Έλα ντε; Τι να απαντήσει κάποιος σε έναν πολιτικά αμόρφωτο; Ότι είναι δικαίωμα κάθε λαού και κράτους να ανήκει όπου θέλει; Ή ότι ο Αντενάουερ, ο Ντε Γκολ, ο Καραμανλής ονειρευόντουσαν την Ευρώπη από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια;
Ας δούμε λοιπόν, πρέπει, οφείλουμε να δούμε την αλήθεια. Και να κλείσουμε τ’ αυτιά μας στον έρποντα αριστεροδέξιο λαϊκισμό κι ανοησία…
