Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Ο Πέτρος Δούκας είναι ένας ετερόφωτος πολιτικός που αν δεν υπήρχε ο αείμνηστος Έβερτ δύσκολα θα περνούσε το κατώφλι της πολιτικής. Άνθρωπος με εξαιρετικές σπουδές και οικογενειακή καταγωγή αλλά και με γκάφες ή γκρίζες πολιτικές ζώνες. Έγινε υφυπουργός κι αφού η πολιτική τον άδειασε, πήγε κι έγινε δήμαρχος των 16 χιλιάδων κατοίκων της Σπάρτης. Παλιότερα, ο Καρατζαφέρης θεωρούσε κτήμα του αυτή την παράταξη, θεωρούσε ότι του χρωστούσε κιόλας. Κι όταν δεν τον έκαναν υπουργό, πήρε το καπελάκι του κι έφυγε. Ο Πάνος Καμμένος, χρόνια και χρόνια στο κουρμπέτι έβλεπε τον καιρό να περνά και βουρλιζόταν που κανένας πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας τον έκρινε ικανό για υπουργό. Το ίδιο κι η Παπακώστα. Τα υπόλοιπα τα ξέρετε. Ο Νικήτας, όταν δεν του κάνουν τα χατίρια, παίρνει το καπελάκι του και φεύγει κι όταν πλησιάζουν εκλογές ξαναγυρίζει για να εκλεγεί. Οι συνδικαλιστές, είναι κατ’ εικόνα κι ομοίωση των Αριστερών. Όσα λένε και κάνουν, πολλές φορές ξεπερνούν και το ΠΑΜΕ! Μέσα δε στο μαγαζί, υπάρχουν δυο άλλα μαγαζιά που κάθονται στα ορεινά της Βουλής, κυρίως σιωπηλά. Ο Αντώνης με όχημα τη Λαϊκή Δεξιά προσπάθησε ν’ αντιμετωπίσει τον Τσίπρα μετά το στραπάτσο του στις ευρωεκλογές του 2014. Τελικά το πολιτικά αποκρουστικό της πρόσωπο έστειλε περισσότερο κόσμο στον επελαύνοντα κι αλαλάζοντα παραμύθια, Τσίπρα. Τέλος, ο Κώστας, εδώ και σχεδόν 15 χρόνια έχει χάσει τη φωνή του και μακαρίως αναμένει την πρόσκληση της κοινωνίας να τη σώσει. Ο Αντώνης –το βιολί βιολάκι- μουρμούρα και άγιος ο Θεός!
Η Λαϊκή Δεξιά φίλτατοι! Η τάση της τάσης μέσα στη ΝΔ, με την ιδιοκτησιακή αντίληψη για το κόμμα (ασχέτως αν άλλος το πήρε από το χέρι και το έκανε κυβέρνηση), με τον απύθμενο εγωκεντρισμό και τα συχνά ατοπήματα. Φραστικά ή άλλα. Που δεν μπορεί ν’ αντιληφθεί ότι η Δεξιά ως παράταξη δεν οικοδομείται με κλόουν, εντάσεις και αγοραίο πολιτικό λόγο, ούτε με επιθέσεις απλώς εναντίον του ΚΚΕ ή του ΣΥΡΙΖΑ, ευκαιριακά, χωρίς στόχο και όραμα. Ή με αυτάρεσκα ενθυμήματα από διάφορους ετερόφωτους Δούκες!
Στην κορυφή λοιπό όλων αυτών, ο Μητσοτάκης! Που αναγκαστικά πρέπει να ισορροπεί αφού είναι πρόεδρος όλων. Το κόμμα άλλωστε έχει λαϊκοδεξιούς, έχει Δεξιούς –Δεξιούς, έχει φιλελεύθερους, έχει κεντρώους. Κι ο Μητσοτάκης ισορροπεί κι είναι αναγκασμένος να υπερασπίζεται ακόμη και κάκιστες περιόδους του κόμματός του, αφού όταν εξελέγη πρόεδρός του «παντρεύτηκε» και την ιστορία του. Τόσο την άριστη όσο και την κάκιστη.
Την καλή –άριστη περίοδο την γνωρίζουμε όλοι. Κι η κοινωνία δεν μπορεί παρά να υποκλίνεται για όλες τις μεγάλες αποφάσεις που ελήφθησαν, ωφέλησαν κι ωφελούν τον τόπο.
Την κακή περίοδο, επίσης τη γνωρίζει η κοινωνία, ασχέτως αν κάποιοι της φοράνε φορεσιές κυνισμού, εγωκεντρισμού κι επιτηδευμένης σιωπής. Σιωπής για τον τρόπο που η χώρα ουσιαστικά χρεοκόπησε.
Κι ο Μητσοτάκης της Ελλάδας που πρέπει να βλέπει μόνο το μέλλον, να πρέπει να είναι στη μέση και να μαζεύει το παρελθόν, απολογούμενος για τις ανοησίες του κάθε Δούκα. Να πρέπει να υπερασπίζεται –είπαμε ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους- τις πολιτικές του Προκόπη και του Δούκα κι από πάνω να τον θεωρούν και μουσαφίρη!
Ο Δούκας τα θύμισε πάλι αυτά. Ο Δούκας θύμισε ότι μια ζωή αυτή η Λαϊκή Δεξιά άφηνε το Κέντρο του κόμματός της να το οδηγεί στην κυβέρνηση κι ύστερα άρχιζε τις ανοησίες και τους εγωκεντρισμούς.
Στην προκειμένη περίπτωση είναι ανοησίες επειδή ο Δούκας πιστοποίησε ουσιαστικά ότι ο δημοσιονομικός εκτροχιασμός έγινε επί Κώστα κι όχι Γιώργου, όπως λέει το ΠαΣοΚ.! Κι από την άλλη πλευρά είναι φτηνοί εγωκεντρισμοί, επειδή αυτό ο Δούκας της Λακωνίας αυτό το πανηγυρίζει!
Όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ; Φταίει ο … Μητοτάκης και για αυτό, ενώ δεν βγάζει άχνα για τον Κώστα….
