Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Μάτι, ένα έγκλημα εν εξελίξει
Αποφάσισα να γράψω δυο τρία πράγματα για το Μάτι, στη μνήμη των 102 ανθρώπων που κάηκαν, γιατί χθες έτυχε να βρεθώ στην περιοχή.
Δεν θα πω το αυτονόητο, ότι δηλαδή όσο πλησίαζα σφιγγόταν η καρδιά μου. Το ένιωθα όμως μέσα μου όσο κι αν δεν το ομολογούσα.
Φτάσαμε εκεί που πηγαίναμε και εντελώς χαλαροί, είπαμε να πάμε για μπάνιο.
– «Θα στρίψετε από εκεί, στο βάθος» μας είπε η κυρία που είχαμε συνάντηση μαζί της και μας αποχαιρέτησε.
Βγήκαμε στο δρόμο που φυσικά δεν είχε πεζοδρόμιο για να περπατήσουμε με ασφάλεια και κατευθυνθήκαμε στο «εκεί» που μας είχε δείξει η ευγενική συνομιλήτριά μας.
Ξέρεις τι ήταν το «εκεί»; Το εκεί ήταν ένας στενός διάδρομος ανάμεσα σε μάντρες οικοπέδων, πιο στενός από το οφίς διαμερίσματος και ξέρεις πού κατέληγε;
Το στενό «εκεί», ο διάδρομος αυτός κατέληγε σε έναν γκρεμό. Δεν ήταν το Γρκαν Κάνυον αλλά πάντως δεν μπορούσες να φτάσεις τη θάλασσα.
Εμείς λοιπόν οι εκδρομείς της Κυριακής, μιας ωραίας μέρας με ήλιο κι ένα ευεργετικό αεράκι, δεν καταφέραμε να βρούμε πρόσβαση σε μια θάλασσα.
Ξαναπήραμε τον αντίθετο δρόμο στο «εκεί» κι αφού βγήκαμε από τη στενωπό προχωρήσαμε την αντίστροφη διαδρομή και ενώ βλέπαμε πέρα μακριά τη θάλασσα ούτε τώρα καταφέραμε να την πλησιάσουμε. Ένα ωραιότατο ξενοδοχείο την είχε καπαρώσει και φυσικά δεν μπορούσες να τη φτάσεις.
Επαναλαμβάνω: Κυριακή, χαλαρά, τελειώσαμε τις δουλειές που μας έφεραν στο Μάτι και είπαμε να κάνουμε μια βουτιά. Ούτε βιασύνη, ούτε άγχος, ούτε μας κυνηγούσε κανείς.
Καταλαβαίνεις πού το πάω έτσι;
Είναι ντροπή, είναι εξωφρενικό, είναι να βαράς το κεφάλι σου στις μάντρες των οικοπέδων που δεν σ’ αφήνουν να πάς για μπάνιο. Σκέψου να προσπαθείς να γλυτώσεις τη ζωή σου.
Μπήκα στο αυτοκίνητο και περιδιάβηκα και τις κοντινές περιοχές. Η κατάσταση ίδια.
Η πυρκαγιά στο Μάτι τον Ιούλιο είχε 102 νεκρούς επί τόπου και άλλα 15 άτομα που πέθαναν στα νοσοκομεία τις επόμενες εβδομάδες. Το νεότερο θύμα ήταν 6 μηνών και το γηραιότερο 93 ετών. Οι τραυματίες πάνω από 160.
Η πυρκαγιά στο Μάτι καταγράφεται πλέον ως η πιο φονική στην Ελλάδα και η δεύτερη παγκοσμίως τον 21ο αιώνα (πρωτιά έχει η Αυστραλία που στις πυρκαγιές της 7ης Φεβρουαρίου 2009 μέτρησε 180 νεκρούς)
Η 23η Ιουλίου 2018 είναι η μέρα που προσφέρεται ακόμη για διαμάχη μεταξύ των πολιτικών μας.
Σήμερα πάντως, Ιούνιο, του Αγίου Πνεύματος ανήμερα, του 2021 κάποιοι ετοιμάζονται για τις σχετικές παράτες στην επέτειο της τραγωδίας αντί να ανοίγουν διόδους, να βάζουν σημάνσεις, να κόβουν τον κώλο όποιου έχει παρανομήσει.
Το Μάτι είναι ένα έγκλημα εν εξελίξει, μαζί με τα δεκάδες» Μάτια της Αττικής και της υπόλοιπης αθάνατης ελληνικής επαρχίας (που τώρα τη λέμε περιφέρεια για λόγους τακτ) και της λογικής «με τον παρά μου …ω και την κυρά μου).
Είναι ύβρις προς τους νεκρούς μας να μην γίνεται τίποτα ώστε να μην ξαναϋπάρξει «Μάτι» πουθενά.
Γιάννης Καφάτος
