Στο μεγάλο χωριό που λέγεται Πειραιάς, ουκ ολίγοι υπολήπτονται τον Θεόδωρο Δρίτσα για την πολιτική του συνέπεια εδώ και δεκαετίες. Κυρίως εξ εκείνων των γενεών που εσχάτως κάνουν περατζάδα στα εμβολιαστικά κέντρα.
Πράγματι, ο άνθρωπος που είχε τα στέκια του σ’ αυτά της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς για πολλά χρόνια, 73 ετών σήμερα, είναι αυτό που λένε στα καφέ της πλατείας Κοραή: Συνεπής στο τίποτα, στην ουτοπία! Από εκείνους που ουδείς τους ενημέρωσε ότι εδώ και δεκαετίες κατέρρευσε ο υπαρκτός σοσιαλισμός κι οι παντός είδους παραφυάδες του. Από την άλλη πλευρά, αρκετοί είναι εκείνοι που τον χαρακτηρίζουν «κομμουνιστή/ αστό». Άλλωστε προέρχεται από μεγάλη πειραϊκή οικογένεια τοποθετημένη στον σκληρό πυρήνα της Δεξιάς! Όντως, λοιπόν, είναι ευγενής και προσιτός. Μα και σκληρός στις απόψεις κι ενέργειές του. Κάποιοι, στον Πειραιά, τον θυμούνται να κυκλοφορεί με δεμένο χέρι και περήφανος να λέει ότι έφαγε ξύλο στη Γένοβα. Κάποιοι άλλοι, τον θυμούνται να είναι μόνιμος υποψήφιος δήμαρχος Πειραιά, ιδρύοντας το 1998, τον συνδυασμό «Το λιμάνι της αγωνίας». Όπως λένε άσπονδοι φίλοι του, ενώ αγωνιούσε για το λιμάνι ήταν εκείνος που τελικά έβαλε την υπογραφή του στην πώλησή του! Παιγνίδια της ζωής και ειρωνεία της αλήθειας απέναντι στην υποκρισία. Ενώ είναι κι εκείνοι που θυμούνται ότι υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΣΥΡΙΖΑ από το 2004, όταν το κόμμα πάλευε να ξεπεράσει το όριο του 3% για να μπει στη Βουλή. Πολλοί στον Πειραιά νομίζουν ότι είναι φαρμακοποιός επειδή για χρόνια ασχολήθηκε με την οικογενειακή του επιχείρηση, αλλά ο ίδιος σπούδασε στη Νομική σχολή, όπως κι η σύντροφός του Τασία Χριστοδουλοπούλου. Μάλιστα, η σύντροφός του τον έκανε μόνιμο στα στέκια του Κολωνακίου. Πότε για να ταΐζει τις γάτες και πότε στις ατέρμονες συζητήσεις μετά καλού φαγητού στο πανάκριβο L’Abreuvoir της οδού Ξενοκράτους.
Πάντως, από τη στιγμή, 2007, που εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής, ουκ ολίγες φορές συγκέντρωσε τα φώτα της δημοσιότητας, κυρίως με την προσκόλλησή του στο απώτατο παρελθόν. Κι όταν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ χάριν στην Ακροδεξιά, δεν ενοχλήθηκε διόλου. Μάλιστα, έγινε και υπουργός-αφέντης- δερβέναγας στον τόπο του. Ναυτιλίας! Μάλιστα στην ίδια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ υπήρξε το πρωτοφανές πολιτικό γεγονός να συμμετέχει σε υπουργικούς θώκους ένα αντρόγυνο! Προφανώς κι αυτό περιλαμβανόταν στο περίφημο «Αριστερό ηθικό πλεονέκτημα» που διασφάλιζε ένα νέο ύφος και ήθος στην εξουσία!
Η αλήθεια είναι ότι επί των ημερών δεν συνέβη απολύτως στη Ναυτιλία κι όπως λένε χαρακτηριστικά, ο αντικαταστάτης δεν έβλεπε την θάλασσα εξ αιτίας των φακέλων που ήταν στοιβαγμένοι προς διεκπεραίωση!
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι στο ναυτικό δυστύχημα που έγινε στην Αίγινα, το Λιμενικό Σώμα (με εκείνον να φτάνει στο άψε σβήσε στο σημείο της τραγωδίας) έκανε σχεδόν 3 ώρες να επέμβει αναφορικά με τον εντοπισμό και τη σύλληψη του πραγματικού οδηγού του ταχύπλοου και τη διασφάλιση των καταθέσεων των αυτοπτών μαρτύρων. Πολλά ακούγονται και λέγονται γι αυτό στο λιμάνι…
Σήμερα, στην περίοδο που δεν θ’ αργήσουν οι τίτλοι τέλους στην πολιτική διαδρομή του Θ. Δρίτσα, ο ίδιος εξακολουθεί να ζει σε μια άλλη εποχή, όπως οι περισσότεροι στον ΣΥΡΙΖΑ του πυρήνα του 3%. Κάπου ανάμεσα στον εμφύλιο και στη δικτατορία. Μπορεί να είναι έτοιμος μαζί με τη Νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ ν’ αντιμετωπίσουν και τα τανκς του Μητσοτάκη!
Η πρόσφατη δήλωσή του για τη «17Ν» προκάλεσε χαμό στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία. Μα δεν είπε τίποτα περισσότερο από αυτά που συζητούν εδώ και χρόνια σε στέκια και γραφεία της Αριστεράς. Ουσιαστικά τα ίδια είχε πει κι ο συνάδελφός του Μπαλαούρας και πολλοί άλλοι από την Κουμουνδούρου.
Μα αυτή είναι η Αριστερά κι ειδικά εκείνοι οι άνθρωποι που μοιάζουν με ιδεολογικά απολιθώματα χωρίς να κατανοούν πόσο γραφικοί γίνονται. Αυτός είναι κι ο Θεόδωρος Δρίτσας που κολυμπά στην αχλή των μύθων του κόμματός του και της Αριστεράς εν συνόλω. Εξ ου κι όσοι δεν συμφωνούσαν ή συμφωνούν βαφτίστηκαν …γερμανοτσολιάδες ή φασίστες! Είναι βέβαιο ότι τα ίδια θα έλεγε ο περίγυρός του πριν 70 χρόνια…
Ξέρετε κάτι; Ο Δρίτσας μετά όσα είπε κι αφού ξέσπασε η πολιτική θύελλα (προφανώς κι εντός του κόμματός του) άρχισε στα γεράματά του να ψελλίζει ότι ήταν ατυχής η δήλωσή του! Kolotouba λέγεται αυτό… Από τον γέροντα που έχει μείνει στη δεκαετία του ’70 ή και του ’80, τότε που στην καθημερινότητα των αμφιθεάτρων και της βραδινής συντροφιάς στα τσιπουράδικα, με υπόκρουση αντάρτικα από τον Πάνο Τζαβέλλα ή την Αφροδίτη Μάνου: «Παπάδες για να τυραννάς, στη μέση στο παζάρι, έχεις μπροστά σου σήμερα τ’ αντάρτικα του Άρη»…
Κάποιος πρέπει να πει στον ευπρεπή κατά τα άλλα Θ. Δρίτσα, ότι έχουν αλλάξει ακόμη και οι γεωπολιτικές σταθερές. Ότι έχει καταρρεύσει η Σοβιετία, ότι έχει αναδυθεί ένας νέος πολυπολιτικός χώρος (παγκοσμίως μα σιγά σιγά και στον τόπο μας) ενώ σύντομα το 5G θα πάει την κοινωνία πιο πέρα. Κάποιος πρέπει να πει στον Θ. Δρίτσα ότι αν δεν μπορεί να αποτινάξει τις αράχνες, υπάρχει κι η απόσυρση.
Αρκετά έσωσε κι εκείνος την Ελλάδα. Με τον Καμμένο μαζί, τον Χαϊκάλη και τον κύριο Μίμη. Κάποιος πρέπει να του πει ότι στα 2021 μοιάζει αστειότητα να μιλά για… «συζήτηση ένοπλου και τρομοκρατίας όπως λέγεται»…
