Βλέπω και διαβάζω στο διαδίκτυο αλλά και στις εφημερίδες της Δεξιάς… Δεξιάς που συνεργάστηκε με τον ΣΥΡΙΖΑ, μια υπόκωφη γκρίνια επειδή ο Μητσοτάκης κάνει συνεχή ανοίγματα προς το Κέντρο, κυβερνά με υπουργούς μη κομματικούς που είχαν κομματική –πολιτική αφετηρία σε άλλους χώρους.
Ο Θεοδωρικάκος τους … βρομάει επειδή ήταν στην ΚΝΕ, ο Πιερρακάκης κι ο Τσακλογλου τους … μυρίζουν επειδή ήταν… Σημίτης, ο Χρυσοχοΐδης … δεν τους κάνει γιατί έτσι θέλουν, ο Σκυλακάκης επειδή ήταν… Δράση και γενικά δείχνουν ότι επιθυμούν μια εσωστρεφή περιχαράκωση μοναξιάς! Το γεγονός ότι οι συγκεκριμένοι είναι οι κορυφαίοι σε δημοφιλία υπουργοί της κυβέρνησης, μάλλον αποτελεί γεγονός μη αναλύσιμο για τους οπαδούς της ακινησίας.
Ας το συζητήσουμε:
1.Ως φιλελεύθερος νιώθω χαρούμενος που προσωπικότητες που μέχρι πρότινος ήταν απέναντι στις ιδέες μου, σήμερα ταυτίζονται μ’ αυτές! Μπορούν να το κατανοήσουν αυτό οι οπαδοί της ακινησίας και του έλους; Μπορούν να κατανοήσουν ότι εν έτει 2020 υπάρχουν άλλα πολιτικά δεδομένα κι ότι τα αγάλματα –καθώς λέει κι ο Σεφέρης- έχουν θέση μόνο στα μουσεία;
2.Μπορούν να κατανοήσουν ότι η κοινωνία σήμερα απεχθάνεται τις εμμονές σε κομματικούς στρατούς και μηχανισμούς; Κι ότι ο οιοσδήποτε πολιτικός –ιδεολογικός πρωτογονισμός την αφήνει παγερά αδιάφορη;
3.Μπορούν να κατανοήσουν ότι στο φως (όρα κυβέρνηση) δεν βγαίνεις με περιχαράκωση αλλά με σεργιάνι στον κόσμο και δη με πλήρη προσαρμοστικότητα και παπούτσια της εποχής;
4.Το ίδιο δεν είχε κάνει ο αείμνηστος Καραμανλής με το άνοιγμα προς το Κέντρο και την προσέλκυση προσωπικοτήτων όπως ο Μητσοτάκης, ο Θανάσης Κανελλόπουλος ή ο Γιάγκος Πεσματζόγλου;
5.Αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί ότι εδώ και μερικά χρόνια βρισκόμαστε σε μια συστηματική ανασύνταξη κι αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού που διαπερνούν ιδεολογικούς και κομματικούς χώρους;
- Έχουν καταλάβει όλοι αυτοί οι οπαδοί της εσωστρέφειας ότι αν η κοινωνία (και η κομματική τους βάση) ήθελαν στασιμότητα και βαθιά συντήρηση δεν θα εξέλεγαν Μητσοτάκη στην ηγεσία του κόμματός τους;
- Έχουν αντιληφθεί ότι με τις διευρύνσεις και τις αναδιατάξεις που δημιούργησε στο πολιτικό σκηνικό ο Μητσοτάκης, επέστρεψε η Νέα Δημοκρατία στη διακυβέρνηση της χώρας; Κι ότι η κυριαρχία Μητσοτάκη στο πολιτικό σκηνικό δεν οφείλεται από τη γοητεία της μούχλας αλλά από την συμπόρευσή του με δημιουργικές δυνάμεις της χώρας;
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτει συνοχή παρά το γεγονός ότι σ’ αυτή μετέχουν δυνάμεις με διαφορετικές πολιτικές καταβολές. Η συμπόρευση δεν είναι τόσο ιδεολογική όσο πολιτική και προγραμματική. Αυτό ακριβώς κάνει κι ο Μακρόν στη Γαλλία, όπου κατάφερε να συνυπάρχουν για το καλό της χώρας του σοσιαλιστές, ριζοσπάστες, Πράσινοι και γκολικοί! Γεγονός που δείχνει την κοινή πολιτική κουλτούρα Μακρόν και Μητσοτάκη.
Μια άλλη αλήθεια είναι ότι τα ανοίγματα Μητσοτάκη μπορεί να «περνάνε» στην κοινωνία (φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις) αλλά δύσκολα αφομοιώνονται στον σκληρό Δεξιό πυρήνα του κόμματός του που είναι προσκολλημένος στο παρελθόν (αυτό που τους είχε μονίμως εκτός διακυβέρνησης) και διακατέχεται από φετιχιστικό κομματικό πατριωτισμό, που θεωρεί ότι βιάζονται ασυστόλως τα ιερά και τα όσιά του. Ιερά και όσια του τύπου…. «ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία»…
Δεν γνωρίζω τι θα συμβεί στο εγγύς κι απώτερο μέλλον. Αδυνατώ πάντως να πιστέψω ότι άνθρωποι που στο παρελθόν ταυτίστηκαν με την κατακρήμνιση της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας θα εξακολουθούν να ζουν μέσα στην πολιτική σκουριά και ν’ απαιτούν φαντασιακές ιεραρχίες…
Νομίζω ότι η εξωστρέφεια κι οι ματιές στο μέλλον του τόπου με ανοικτούς ορίζοντες και πολλαπλασιασμό κοινωνικών συμπορευόμενων δυνάμεων, είναι η απάντηση στη μπίχλα τους…
