Ας αναλύσουμε με νηφαλιότητα «το φαινόμενο της πλατείας». Κατ΄ αρχάς δεν είναι «παιδιά» εκείνοι που μετέχουν σ’ αυτόν τον -πιθανότατα- μακάβριο χορό. Οι περισσότεροι είναι ενήλικες, ψηφοφόροι και «αποφασισμένοι».
Όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεχθούμε, στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια, διαμορφώνονται διάφορες «φυλές». Η πολυπληθέστερη-σχεδόν τα 3/4 των κατοίκων αυτής της χώρας, ανήκουν στην «φυλή της λογικής». Είναι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι το ψωμί βγαίνει με την εργασία, εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι πρέπει να υπάρχει κράτος δικαίου και κράτος που λειτουργεί. Δηλαδή κράτος με νομίμως εκλεγμένη κυβέρνηση, με Βουλή η οποία ψηφίζει τους Νόμους, τους οποίους οι πολίτες-κατά το Σύνταγμα- υποχρεούνται να εφαρμόζουν. Αν δεν τους αρέσουν οι Νόμοι, υπάρχει το η Δικαιοσύνη στην οποία μπορούν να προσφύγουν για να τους ακυρώσουν. Και έχουν ακυρώσει πολλούς, καθ’ ότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει «καισαρο-παπισμός», ήτοι ουδείς είναι αλάνθαστος.
Στην φυλή αυτή ανήκουν σχεδόν όλοι όσοι μετέχουν σήμερα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Επαναλαμβάνω: «Σχεδόν»!
Υπάρχει και μια άλλη πλευρά. Εκείνη η οποία θεωρεί όλα αυτά «καταπίεση», που ναι μεν θέλει να υπάρχει Βουλή και να μετέχουν -ει δυνατόν- σε αυτήν εκπρόσωποί της, αλλά όχι για να νομοθετούν, αλλά για να προβάλουν αντίθεση σε ότι η άλλη «φυλή» προσπαθεί να δημιουργήσει. Είναι η «φυλή» η οποία δεν θα ήθελε να κυβερνήσει, καθ’ ότι θα υποχρεωνόταν να ψηφίζει και να εφαρμόζει Νόμους. Προτιμά, λοιπόν, να οργανώνεται και να λειτουργεί υπό την ετικέτα του «εξωκοινοβουλευτισμού».
Είναι μια διεθνώς γνωστή -και αποδεκτή– «πατέντα», η οποία λειτουργεί απρόσκοπτα, καθώς στις δυτικές δημοκρατίες η ελεύθερη διακίνηση των ιδεών αποτελεί κύριο στοιχείο για την λειτουργία τους.
Η «φυλή» αυτή, λοιπόν, λειτουργεί και τρέφεται με την μέθοδο του «καπελώματος». Εκεί που τα κοινοβουλευτικά σχήματα αδυνατούν ή καθυστερούν-κυρίως λόγω των εσωτερικών τους δημοκρατικών διαδικασιών- να παρέμβουν, εκεί δηλαδή όπου δημιουργείται κενό στις σχέσεις μεταξύ των ομάδων που αποτελούν την κοινωνία, έρχεται το «καπέλο» και «κουμπώνει» μια χαρά!
Σε μια κατάσταση όπως αυτή στην οποία έχει βρεθεί-λόγω της αιφνιδιαστικής ενσκήψεως της πανδημίας- η κοινωνία, είναι φυσικό και αναπόφευκτο να δημιουργηθούν κενά -ίσως και ρήγματα- στον κοινωνικό ιστό.
Και ήταν αναμενόμενη η κινητοποίηση της «φυλής» η οποία, ούτως ή άλλως, αμφισβητεί τα πάντα! Όπως φυσιολογικά ήλθε και το «καπέλωμα».
Τί πιο όμορφο από το σύνθημα «Παίρνουμε την ζωή μας πίσω» όταν έχει προηγηθεί ένας χωρίς προηγούμενο εγκλεισμός κατ’ οίκον, ως η μόνη μέθοδος αμύνης έναντι του «κορωνοϊού»; Και δεν χρειάζεται σπουδαίο «αντίτιμο» για να πεισθεί κάποιος, που έχει υποστεί τον εγκλεισμό και έχει φθάσει «στο αμήν» . Αρκεί ένα ποτό «take away» και μια συνάθροιση «χωρίς αποστάσεις».
Φυσικά, δεν είμαστε εμείς εκείνοι που θα προτείνουν τις λύσεις.
Εμείς ανήκουμε στην «φυλή» που φορά μάσκα, που τηρεί τις αποστάσεις, που δεν συναθροίζεται, που εφαρμόζει τους κανόνες της υγιεινής. Αν μπορούμε να πούμε κάτι, είναι ότι με «τραπεζάκια έξω» και απλωτά, ο συνωστισμός στις πλατείες ίσως είναι λιγότερος.
Αλλά εμείς δεν είμαστε λοιμωξιολόγοι ή κυβερνώντες. Εμείς θα εξακολουθήσουμε να φοράμε τη μάσκα μας και να κάνουμε τον σταυρό μας!
ΑΠΕ-ΜΠΕ
