Κυριάκο άκου. Όλοι ξέρουμε ότι ένας λαός που στέλνει στη Βουλή ένα κόμμα που ονειρεύεται την Ανάσταση του Στάλιν, είναι άξιος της μοίρας του… Όμως, μια κυβέρνηση που ανέχεται συγκαταβατικά τα αίσχη του κόμματος αυτού, είναι καταδικασμένη ν’ αποτύχει! Για τον Κνίτη-καρατέκα λέω. Παρ’ ότι όλοι ξέρουμε ποιος είναι, ΔΕΝ συνελήφθη ακόμη…
Κυριάκο άκου. Όλοι ξέρουμε ότι στην ΕΡΤ φωλιάζει εδώ και χρόνια η σύγχρονη συνιστώσα του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ. Οι οπαδοί του Στάλιν εν έτη 2019! Όμως αυτό που συνέβη προχθές σε ΕΡΤ1 και ΕΡΤ2 είναι άλλη μια ντροπή για τον ελεύθερο κόσμο. Στις εκπομπές για την φυγή των Γερμανών από την Αθήνα το 1944.
Κυριάκο άκου. Στην ΕΡΤ2 είχαν μια εκπομπή με τίτλο «οι παρτιζάνοι των Αθηνών». Ποιος ήταν ο παραγωγός; Κάποια ομάδα με τίτλο… «συλλογική μνήμη». Δηλαδή πιάσ’ τ’ αυγό και κούρεψτο. Όσοι μιλούσαν (χωρίς αντίλογο φυσικά) δεν ήταν απλώς μέλη του ΕΑΜ αλλά με όσα έλεγαν ήταν το πιο βρόμικο ΕΑΜ. Δεν τήρησαν ούτε καν την στοιχειώδη δεοντολογία και τα προσχήματα. Μας έλεγαν ότι τα Δεκεμβριανά ήταν μια μάχη ανάμεσα στον λαό της Αθήνας και τους Βρετανούς!!! Ενώ μια κυρία έσκουζε ότι … ««με το ΕΑΜ, το ΚΚΕ έκανε το θαύμα»!!
Άκου Κυριάκο. Στο άλλο κανάλι, στην ΕΡΤ1, προβλήθηκε ένα ντοκιμαντέρ στο οποίο ο Γεώργιος Παπανδρέου αποκαλείτο …δοσίλογος, ενώ όλοι όσοι δεν ήταν ενταγμένοι στο ΕΑΜ ήταν …«ταγματασφαλίτες!! Εμετός από τη δημόσια τηλεόραση!
Άκου Κυριάκο. Εκεί, στην ΕΡΤ1 είχαν καλέσει (μάλλον ως ξεκάρφωμα) δυο λαμπρούς επιστήμονες. Τον Θάνο Βερέμη και τον Ευάνθη Χατζηβασιλείου. Ο πρώτος διακεκριμένος –πλην άλλων- καθηγητής Πολιτικής Ιστορίας. Ο δεύτερος είναι λαμπρός καθηγητής της Ιστορίας του Μεταπολεμικού Κόσμου. Με όσα άκουγε εξοργίστηκε. Και μάλιστα δυο φορές. Μα φωνή βοώντος εν τη ερήμω. Απέναντι στον μετριοπαθή λόγο τους βρισκόταν η εικόνα και ο μαχητικός και στρατευμένος λόγος των αφηγητών, που όλοι βέβαια, μηδενός εξαιρουμένου, ανήκαν στην Εαμική παράταξη. Στην παράταξη που δια της βίας θέλησε να κάνει δορυφόρο της Σοβιετικής Ένωσης την Ελλάδα και να την βγάλει εκτός ελεύθερου κόσμου!
Άκου Κυριάκο. Έχουμε πει επανειλημμένως ότι οι ηττημένοι του εμφυλίου έγιναν μέσω της προπαγάνδας τους μα και της ανοχής των νικητών, νικητές! Έχουμε αναφέρει συχνά πυκνά ότι εδώ και σχεδόν 65 χρόνια δηλητηριάζεται το μυαλό κι η ψυχή της κοινωνίας. Το μότο «Είναι γκεσταπίτης όποιος δεν είναι εαμίτης» κυριάρχησε επί δεκαετίες… Σαν τον χαρακτηρισμό «προοδευτική παράταξη» με τον οποίο αυτοπεριεβλήθη η κομμουνιστική ή μη Αριστερά.
Άκου Κυριάκο. Η γελοιότητα με την ΕΡΤ δεν πάει άλλο. Ξεκινάει από τον περίβολο του κτιρίου με το … μνημείο των νεκρών (!!!) και φτάνει και σε χαραμάδες που αδυνατούν να μπουν ακόμη και αράχνες! Κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι θα ακούμε τις κουταμάρες της Αριστεράς και θα υφιστάμεθα την ανιστόρητη προπαγάνδα της, χωρίς αντίλογο και αυστηρότατη κριτική.
Άκου Κυριάκο. Κάποιοι άνθρωποι δεν πρόκειται να χαϊδέψουμε ώτα. Κι αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ούτε ακραίοι, ούτε πολιτικά κι ιστορικά αναλφάβητοι. Το δείξαμε προσφάτως και με τις αντιδράσεις μας στους ευρωβουλευτές για το γεγονός ότι δεν καταδίκασαν τον κομμουνισμό στο ευρωκοινοβούλιο.
Άκου Κυριάκο. Δεν είναι θέμα αντικομμουνισμού, όπως κάποιοι ανόητοι διασπείρουν. Είναι ξεκάθαρος ιδεολογικός αγώνας. Χωρίς ενοχές και συμπλέγματα απέναντι σ’ εκείνους που σήκωσαν όπλα εναντίον της πατρίδας. Είναι μάχη της ελευθερίας του φιλελευθερισμού εναντίον της ανελευθερίας παντός άλλου πολιτικού συστήματος.
Άκου Κυριάκο. Στην ιστορία και στην ιδεολογική διαμάχη δεν χωρούν «ναι, μεν αλλά»! Δεν χωρούν δημόσιες σχέσεις. Δεν χωρούν γελοιότητες σαν αυτές που εκστομίζουν δημοσίως στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, όπως αυτή … «τιμούμε την Αριστερά και το ΚΚΕ για τους αγώνες τους»!!! Ποιους αγώνες; Εναντίον της χώρας κι εκείνων που πέθαναν ή πολέμησαν για να κρατήσουν την Ελλάδα στον ελεύθερο κόσμο;
Άκου Κυριάκο. Ξέρω, ξέρουμε ότι η νέα διοίκηση της ΕΡΤ είναι ικανή και διαθέτει ισχυρότατο ιδεολογικό πρόσημο και βαθύτατη δημοκρατικότητα. Ξέρω, ξέρουμε ότι ακόμη αναζητά «περπατησιά» και λύσεις σε ακανθώδη ζητήματα. Μα έστω κι έτσι, το ελάχιστο που ζητά η νοήμων κοινωνία είναι η ισότιμη προβολή της άλλης άποψης. Πολύ περισσότερο αφού η άλλη άποψη είναι εκείνη που έσωσε, τότε, τη χώρα…
