Πολλά εν ολίγοις:
Αυτή είναι μία από τις πιο θλιβερές ειδήσεις των τελευταίων μηνών. Συνελήφθησαν τρία άτομα που ευθύνονται για τα χυδαία συνθήματα σε βάρος της μνήμης του Παύλου στο πολιτικό γραφείο της Ντόρας Μπακογιάννη στα Χανιά. Ηλικίας 15 ετών! Ο ένας μάλιστα είναι γιος του προέδρου της τοπικής οργάνωσης του Σύριζα. Με πόσο μίσος ποτίσανε αυτά τα παιδιά πριν καν μπουν στην εφηβεία; Τι γονείς είναι αυτοί που έμαθαν τα παιδιά τους να τιμούν τρομοκράτες και να μισούν την κοινωνία; Η τιμωρία θα έπρεπε να είναι παραδειγματική. Των γονέων.
Πολλά μπράβο στην Ντόρα που απέσυρε τη μήνυση μόλις έγινε γνωστή η ηλικία των δραστών… Αυτά τα παιδιά δεν θέλουν τιμωρία. Νουθεσία θέλουν.
Διάβασα με πολύ προσοχή την ομιλία Τσίπρα στην Δραπετσώνα, που είχε γενικό τίτλο «Δεν θα ξεμπερδέψετε έτσι εύκολα με την Αριστερά». Τη διάβασα για δυο λόγους: Ο πρώτος επειδή ήταν η απορία μου, πώς γίνεται ένας τύπος που εσχάτως προβάλλεται ως σοσιαλδημοκράτης -γεφυροποιός, να ξαναφοράει τη στολή του Τσε Γκεβάρα; Ο δεύτερος ήταν επειδή πολλοί θεώρησαν την ομιλία αυτή ως επιχείρηση αναχώματος του Βαρουφάκη.
Τελικά, εκείνο που συνειδητοποίησα ήταν ότι η περιβόητη ομιλία δεν ήταν τίποτα περισσότερο από σκηνές από τα προσεχώς… Όσοι πιστεύουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μεταβάλλεται σε σοσιαλδημοκρατικό κόμμα ή ότι ο Τσίπρας δεν θα έχει τα μούτρα να ξαναβγεί στα πεζοδρόμια ασκώντας έξαλλες ακροαριστερές πολιτικές σαν εκείνες του 2012-14, ας αναζητήσουν κι ας διαβάσουν προσεκτικά όσα είπε… Κάθε εξειδικευμένη αναφορά ήταν και μια αναγγελία ενός αυριανού πεζοδρομίου…. Είτε για το λιμάνι και την Cosco, είτε για τις… Σκουριές, είτε για το Ελληνικό, είτε για τη ΔΕΗ.
Σκεφτόμουν πόση αντίδραση από κρατικοδίαιτες συντεχνίες συνάντησε η πρόταση Μητσοτάκη – Χατζηδάκη να αξιολογούνται από τους γονείς τα σχολεία των παιδιών τους.
Βλέπετε, στη χώρα μας οποιαδήποτε έννοια ξεκινά από «αξ», βρίσκεται υπό διωγμό. Αξία, Αξιοκρατία, αξιοπιστία, αξιολόγηση, αξιοβράβευτος, αξιοζήλευτος, αξιοθαύμαστος, αξιολάτρευτος…
Μα η αξιολόγηση υπάρχει παντού, πλην του δημοσίου τομέα. Δεν αξιολογούμε το έργο στο θέατρο; Δεν αξιολογούμε την ταινία του κινηματογράφου; Δεν αξιολογούμε το φαγητό που τρώμε στο εστιατόριο; Τα προϊόντα που αγοράζουμε και βάζουμε σπίτια μας; Τις υπηρεσίες των καταστημάτων που ψωνίζουμε; Το αυτοκίνητο που θέλουμε να αγοράσουμε; Πολύ περισσότερο όταν όλοι (πλην δημοσίων υπαλλήλων) αναγνωρίζουμε ότι η αξιολόγηση μας βοηθά να κάνουμε καλύτερες επιλογές, βοηθά τους συνανθρώπους μας να αποφεύγουν τις κακές υπηρεσίες/προϊόντα, βοηθά όμως και τους επαγγελματίες να επικεντρώνονται αποτελεσματικότερα και πιο στοχευμένα στην ικανοποίηση του καταναλωτή;
Άρα; Άρα γιατί όχι και στο δημόσιο; Όσον αφορά την πρόταση περί αξιολόγησης των σχολείων από τους γονείς, όχι μόνο είναι πρωτοπόρος αλλά είναι κι αναγκαία… Ας μη ξεχνάμε ότι ο χειρότερος υπουργός Παιδείας της πολιτικής μας ιστορίας, ο Γαβρόγλου δήλωσε ξεκάθαρα ότι η πολιτική την οποία εφαρμόζει ιεραρχεί τις ανάγκες των δασκάλων …ψηλότερα από τις ανάγκες των μαθητών. Ε, αυτή η γελοιότητα πρέπει να σταματήσει. Αξιολόγηση παντού…
Κατά τα άλλα, βρέθηκε έμβασμα του δικηγόρου των off shore και συνταξιδιώτη του Παππά στην Βενεζουέλα, στον φίλο Παππά Μανόλη Πετσίτη….
Πώς το έλεγε η Καλουτά; Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα….
Άκουσα μια δήλωση του Βασίλη Βασιλικού που είπε ότι χωράει το όνομα του Τσίπρα δίπλα σ’ αυτά του Καποδίστρια, του Τρικούπη και του Ελευθερίου Βενιζέλου και σκέφτηκα αμέσως ότι …ου γαρ έρχεται μόνον…
Κυκλοφορεί εσχάτως: Πώς λέγεται ο ψηφοφόρος που αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στον Βελόπουλο και τη Χρυσή Αυγή; Αναποφασίστας!!!
Κυκλοφορεί κι αυτό: Ο άλλος, άκουσε ότι erxetai pitsa κι εμφανίστηκε μετά από δέκα χρόνια…
