Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Δεν μπορώ να πετάξω χαρταετό…
- Δεν μπορώ. Δεν είναι που δεν έχει αέρα, είναι που είμαι ξένος και δεν έχω φίλους εδώ.
- Ο Χαρταετός είναι το σχήμα της χαράς και της ανεμελιάς, είναι η δύναμη να πας ψηλά!
- Εγώ όση δύναμη είχα την κράτησα να μη βουλιάξω στα νερά του Αιγαίου.
- Ο Χαρταετός είναι ένα χαμόγελο που σχηματίζεται στον ορίζοντα.
- Δεν μπορώ να γελάσω γιατί έχασα τους φίλους μου.
- Δεν μπορώ να γελάσω άλλο γιατί έχασα τη μάνα μου στη σκοτεινή θάλασσα. Μαζί της γελούσα, προσπαθούσε να με κάνει ξεχάσω την κακία που μας κυνηγούσε. Τώρα την έχασα και δεν μπορώ να γελάσω γιατί όταν πάω να γελάσω, τη θυμάμαι και κλαίω.
- Ο Χαρταετός είναι μια επίδειξη ελευθερίας.
- Δεν είμαι ελεύθερος. Είμαι μέσα σε ένα περίεργο κλοιό. Είμαι μόνος και ξένος!
- Ο Χαρταετός είναι η παρέα που χαίρεται.
- Είμαι μόνος και δεν θέλει να με κάνει κανείς παρέα γιατί μιλάω μια γλώσσα που δεν καταλαβαίνουν. Μόνο αυτό είναι το εμπόδιο γιατί εγώ βλέποντας τα άλλα παιδιά βλέπω ότι είναι σαν κι εμένα. Μόνο αυτά είναι χαρούμενα γιατί έχουν μαμά, φίλους και πατέρα, και παρέα και έχουν χαρταετό.
- Ο Χαρταετός είναι ο πατέρας που σε μαθαίνει πράγματα, και χαίρεται να βλέπει το παιδί του να καμαρώνει με τον αετό του ψηλά στον ουρανό.
- Εγώ τον πατέρα μου τον έχασα στο δρόμο και η μάνα μου μ’ έσφιγγε στην αγκαλιά της. Δεν έχω κανέναν να μου δείξει πράγματα.
- Μόνο να με «δείχνουν» βλέπω. Με κοιτάζουν σαν να είμαι κακός, σαν να θέλω να τους πάρω τα παιχνίδια τους τα παιδιά, και οι μεγάλοι λες κι είμαι ένα απειλητικό ζώο στη ζούγκλα.
- Αυτοί οι ίδιοι που με κοιτάνε στραβά όταν πάω το απόγευμα στο σχολείο, που το πρωί πάνε τα παιδιά τους, να περάσω λίγο την ώρα μου και να μάθω λίγο τη γλώσσα που μιλάνε τα άλλα παιδιά.
- Δεν είμαι θηρίο, είμαι παιδί. Μόνο μου. Δεν ονειρεύομαι πια. Βλέπω μόνο εφιάλτες. Είναι εφιάλτης να βλέπεις τη μαμά και τον μπαμπά σου και όταν ξυπνάς να εισαι κάπου μόνος και να ξέρεις ότι μαμά και μπαμπάς έχουν πεθάνει. Δεν ξέρω πολλά αλλά έμαθα πολύ γρήγορα τι σημαίνει θάνατος.
- Έμαθα τι σημαίνει να είσαι μόνος, ξένος και παιδί.
- Οι γονείς μου πάντα με προστάτευαν. Ίσως και οι γονείς των παιδιών, εδώ να θέλουν να προστατέψουν τα παιδιά τους. Γι’ αυτό δεν μας θέλουν. Αλλά εγώ είμαι παιδί. Δεν είμαι απειλή.
- Είμαι παιδί και θα ήθελα να μπορώ να χαρώ, έστω για λίγο, έστω και χωρίς να με κοιτάει με καμάρι ο μπαμπάς μου.
- Δεν θέλω να με διώχνουν, δεν θέλω να «δείχνουν»
- Θέλω να πιάσω το σκοινί ενός Χαρταετού και να με πάρει μαζί του. Να γίνουμε χαμόγελα στον ουρανό.
Γιάννης Καφάτος
