Η εθνογένεση που δημιούργησε η κυβέρνηση στα Βόρεια σύνορα της χώρας με την «υπογραφή» του Καμμένου και άλλων πατέρων του Έθνους που δελεάστηκαν από την καρέκλα στο δίλημμα «πατρίδα κι ιστορία ή καρέκλα», έχει κι άλλη σημαντική υπογραφή.
Του προέδρου της Δημοκρατίας. Ο οποίος εν ριπή οφθαλμού μετά την υπερψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή, υπέγραψε στο σχετικό ΦΕΚ.
Ομολογώ ότι δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Άλλωστε σε όλη την πολιτική του διαδρομή δεν μας είχε δείξει ότι διαθέτει πολιτική γενναιότητα, με κορύφωση όλες τις πολιτικάντικες ενέργειές του (δεκάδες χιλιάδες προσλήψεις στο δημόσιο) εις βάρος της Οικονομίας της χώρας, αλλά και την παράδοση –χωρίς καμιά αντίδραση ως υπερυπουργός- της Αθήνας στην πυρά της αλητείας και της Αριστεράς. Εξ ου και το γραμμάτιο ξεπληρώθηκε στις προεδρικές εκλογές του 2015.
Ο Προκόπης Παυλόπουλος, δυστυχώς δεν πρόκοψε.
Κι ενώ είχε την ευκαιρία να μείνει στην ιστορία, έμεινε …Πάκης!
Κι αναρωτιέμαι τι θόρυβοι είναι αυτοί που ακούγονται από τον τάφο του Κωνσταντίνου Καραμανλή στη Φιλοθέη. Δεν γνωρίζω αν είναι τα γνωστά γαλλικά του εθνάρχη ή το τρίξιμο των οστών του. Απλά θυμάμαι ότι λίγο πριν ορκιστεί πρόεδρος της Δημοκρατίας ο Προκόπης Παυλόπουλος, είχε επισκεφθεί τον τάφο του Καραμανλή και είχε αποτίσει φόρο τιμής. Τι υποκρισία, ε;
Ο Πάκης, λοιπόν, έγινε συνεργός στην εθνογένεση στα Βόρεια σύνορα της Ελλάδας.
Αν διαφωνούσε δεν θα υπέγραφε. Απλά πράγματα. Και κυρίως ξεκάθαρα.
Ο Πάκης, λοιπόν, ενέκρινε όλες τις μεθοδεύσεις των Τσίπρα – Καμμένου πριν την υπογραφή της συμφωνίας των Πρεσπών. Ενέκρινε άφωνος όλες τις μεθοδεύσεις σχηματισμού της κυβέρνησης –κουρελούς. Περιφρόνησε τη βούληση της κοινωνίας σ ένα τόσο μεγάλο εθνικό θέμα. Ίσως επειδή κυνηγούσε τον Μινώταυρο του νεοφιλελευθερισμού.
Ο Πάκης, λένε, δεν είχε και δεν έχει αρμοδιότητες.
Είχε και παρείχε. Την σημαντικότερη. Την παραίτησή του.
Αλλά…. δεν….
Εξ ου και μένει στην ιστορία –το ξαναλέμε- απλώς ως ο Πάκης…
Ελπίζουμε να μην επικαλεστεί άλλη φορά τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Από τον οποίο δεν σεβάστηκε ούτε το δάκρυ του για τη Μακεδονία.
