Η αποχώρηση της Νέας Δημοκρατίας από το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής αλλά κι η μετέπειτα έντονη αντίδραση του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΙΝΑΛ Ανδρέα Λοβέρδου που χαρακτήρισε «εμπαιγμό» τη σύστασή του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας, ασφαλώς καταδεικνύει ότι η χώρα πορεύεται βαθύτατα διχασμένη με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης.
Η δε προσπάθεια του υπουργού Εξωτερικών να πείσει ότι σωστά δεν αποδέχθηκε την πρόταση του τομεάρχη Εξωτερικών υποθέσεων της Νέας Δημοκρατίας για ενημέρωση αναφορικά με τα μεγάλα τρέχοντα ζητήματα για το Σκοπιανό, το Αλβανικό, τη Ρωσία, τους Μουφτήδες στη Θράκη, την πιθανότατη επανεκκίνηση του διαλόγου για το Κυπριακό και τις εξελίξεις που αφορούν την ανταλλαγή εδαφών στο Κόσοβο, επειδή δεν προβλεπόταν στην ημερησία διάταξη (!!!), πέφτει στο κενό.
Πολύ περισσότερο αφού το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής ΔΕΝ έχει συγκληθεί και συνεδριάσει εδώ και… 18 μήνες (!!!) αν και ο κανονισμός λειτουργίας του αναφέρει ότι πρέπει να συνεδριάζει κάθε 4 μήνες κατόπιν πρόσκλησης του προέδρου (υπουργός Εξωτερικών) του. Τη στιγμή, μάλιστα που στο διάστημα αυτό έχουν μεσολαβήσει τεράστια ζητήματα που αφορούν τη χώρα αλλά και τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και τα κόμματα δεν έχουν καμιά ενημέρωση, αφού όλα γίνονται εν κρυπτώ.
Είναι ακατανόητη η ουσιαστική άρνηση της κυβέρνησης και του υπουργού Εξωτερικών να αρνούνται τη συζήτηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων της χώρας για το ευρύ φάσμα των ζητημάτων της Εξωτερικής πολιτικής. Πολύ περισσότερο στην παρούσα περίοδο που η περιοχή μας βρίσκεται σε συνεχή κινητικότητα, αναβρασμό κι ένταση.
Από την άλλη πλευρά, είναι ακατανόητη κι η επιμονή της κυβέρνησης ( κι η συμφωνία της Νέας Δημοκρατίας περί τούτου) να συστήσει Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας. Κάλλιστα, θα μπορούσε να διευρυνθεί το ΚΥΣΕΑ. Χωρίς … δημιουργία νέας δημόσιας υπηρεσίας (ουσιαστικά περί αυτού θα πρόκειται), με νέα… γαλόνια σε ημετέρους κομματάνθρωπους, προσλήψεις κλπ. Πολύ σωστά και ρεαλιστικά ο Ανδρέας Λοβέρδος ανέφερε ότι «μπορούμε να διευρύνουμε τις αρμοδιότητες του ΚΥΣΕΑ, ώστε εκτός επιτελικό όργανο να γίνει και ένα όργανο που μπορεί να κάνει και την επεξεργασία και μελέτη διαφόρων θεμάτων. Όταν έχεις το ΚΥΣΕΑ δεν μπορεί να σκέφτεσαι τη δημιουργία οργάνων που οδηγούν απλά και μόνο στην αύξηση των κρατικών δαπανών, στο πελατειακό κράτος και στην έλλειψη βοήθειας προς την ελληνική δημοκρατία».
Όπως και νάναι, η ουσία είναι ότι ουδείς μπορεί να δρα ανεξέλεγκτος στη δημοκρατία.
Ουδείς μπορεί να λειτουργεί εν κρυπτώ. Ουδείς μπορεί να προκαλεί έριδες και να διχάζει.
Ειδικά σε θέματα Εξωτερικής Πολιτικής.
Κάτι που δεν συνέβη ποτέ στα χρόνια της μεταπολίτευσης.
Αλλά τότε, στα μεγαλύτερα χρονικά διαστήματα, η χώρα είχε υπουργούς Εξωτερικών κολοσσούς. Από τον Γεώργιο Μαύρο, τον Δημήτριο Μπίτσιο, τον Παναγή Παπαληγούρα έως τους συνετούς Κάρολο Παπούλια, Γιάννο Κρανιδιώτη και Ντόρα Μπακογιάννη, Πέτρο Μολυβιάτη.
