Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένως στον συνδικαλιστικό παραλογισμό. Ο οποίος προφανώς δεν έχει αντιληφθεί το παραμικρό από τα δεινά που πέρασε και περνά ο τόπος και δεν έχει καταβάλλει καμιά προσπάθεια για την απαραίτητη εκλογίκευσή του. Κάθε λίγο και λιγάκι γινόμαστε μάρτυρες παράλογων απαιτήσεων που ουσιαστικά στρέφονται εναντίον του κοινωνικού συνόλου.
Ο συνδικαλισμός στην Ελλάδα, βρίσκεται υπό τη σκέπη της οπισθοδρομικής Αριστεράς κι αναμφισβήτητα λειτουργεί προβοκατόρικα σε κάθε μεταρρύθμιση, σε κάθε προσπάθεια προσαρμογής στα δεδομένα και τις απαιτήσεις της νέας εποχής. Οι συνδικαλιστές νομίζουν ότι κυβερνούν εκείνοι τον τόπο. Λειτουργούν με πρακτικές του περασμένου αιώνα και συμπεριφέρονται ως νταβατζήδες του δήθεν δικαίου. Κλείνουν λιμάνια, δρόμους, δημόσιες υπηρεσίες, Μουσεία, ανεβοκατεβάζουν διακόπτες ενέργειας, σταματούν τρένα και πλοία… Ουσιαστικά τρομοκρατούν την κοινωνία.
Ακούστε το πιο πρόσφατο παράδειγμα παραλογισμού.
Στη Θεσσαλονίκη, στο δεύτερο μεγαλύτερο λιμάνι του τόπου, οι συνδικαλιστές των τελωνειακών επέβαλλαν όρους λειτουργία… δημοσίου!!! Αφού, κατόπιν πιέσεών τους που αποδέχθηκε η κυβέρνηση καταργήθηκε η τρίτη βάρδια του Α’ Τελωνείου Εισαγωγών – Εξαγωγών. Γεγονός, που αναμφισβήτητα δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα ανταγωνισμού στο λιμάνι της πόλης, αφού αυτομάτως το φέρνει σε μειονεκτική θέση. Ουσιαστικά και τυπικά νεκρώνουν το λιμάνι από τις 22.00 μέχρι τα ξημερώματα.
Προσέξτε:
Η ενέργεια των συνδικαλιστών δεν πλήττει μόνο τη Θεσσαλονίκη και καθιστά το λιμάνι της μη ελκυστικό για τις Ναυτιλιακές εταιρείες. Πλήττει και την επιχειρηματική κοινότητα. Χιλιάδες επιχειρήσεις.
Πλήττει, όμως και τους ίδιους τους εργαζομένους σε προοπτική εγγύς κι απώτερου μέλλοντος. Αφού η μειωμένη προσέγγιση πλοίων που θ’ ακολουθήσει, αυτομάτως θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας ακόμη και για τα ίδια τα δικαιώματά τους.
Δυστυχώς, οι συνδικαλιστές κι η κυβέρνηση που συναίνεσε στον παραλογισμό, δεν επιθυμούν ένα λιμάνι ανοιχτό που θα εξυπηρετεί τα Βαλκάνια και την Ευρώπη με ευνόητα οφέλη. Επιθυμούν ένα μικρό λιμανάκι που θα εξυπηρετεί την ενδοχώρα και τα δικά τους συμφέροντα και τη λογική της ήσσονος προσπάθειας.
Προσέξτε κι άλλο παράδειγμα συνδικαλιστικού παραλογισμού:
Στις αρχές Σεπτεμβρίου οι συνδικαλιστές της Πανελλήνιας Ναυτικής Ομοσπονδίας που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από το ΚΚΕ, προανήγγειλαν απεργία στις αρχές Σεπτεμβρίου με αίτημα… την επαναφορά των μισθών τους στα προ της κρίσης επίπεδα.
Καταλαβαίνετε; Θα προκαλέσουν τεράστια προβλήματα σε όλα τα λιμάνια της χώρας, με ανείπωτες καθυστερήσεις και ταλαιπωρία της κοινωνίας, με σοβαρά ενδεχόμενα να χαθούν πτήσεις επιστροφής των τουριστών στις χώρες τους, με μεγάλα ζητήματα εφοδιασμού της χώρας και καταστροφής προϊόντων, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να κάνουν το κομμάτι τους.
Θα πλήξουν την χώρα, τον τουρισμό και το εμπόριο, ΜΟΝΟ και ΜΟΝΟ για να υπηρετήσουν τα κακώς εννοούμενα συντεχνιακά τους συμφέροντα.
Ναι, είναι σεβαστά τα δικαιώματα των εργαζομένων.
Μα δεν μπορεί να είναι σεβαστός ο παραλογισμός κι συνδικαλιστικός εκβιασμός . Δεν μπορεί κάθε λίγο και λιγάκι μια δράκα συνδικαλιστών να κρατά όμηρο τη χώρα και την κοινωνία.
Κατά τα άλλα, μας φταίνε οι ξένοι και τα μνημόνια…
Με αυτή την έννοια, αναζητείται μια… Μάργκαρετ Θάτσερ…
