Ανήσυχος πατέρας….
Ένας πατέρας ήταν ανήσυχος με την εμμονή του γιου του στα γυναικεία στήθη. Όπου πηγαίνανε κι όπου βρισκόντουσαν, όταν ο γιος έβλεπε κανένα κορίτσι, έλεγε στον πατέρα του:
– Κοίταξε τι ωραίες μπάλες που έχει, πατέρα. Δυναμίτες!
Ο πατέρας αποφάσισε στο τέλος να πάει το γιο του σ ένα ψυχίατρο, (φτύσ στον κόρφο σου, δηλαδή και κάποτε είπα ότι αν καταραστεί ο θεός το παιδί σου, θα σου βγει οικονομολόγος. Ε, αν δε βγει οικονομολόγος, θα σου βγει ψυχίατρος, κατάλαβες τώρα;) Ο ψυχίατρος διαβεβαίωσε τον πατέρα ότι, με εντατική θεραπεία, θα το διόρθωνε το κουσούρι του γιου.
Μετά απ τη θεραπεία, πατέρας και γιος πάνε στο σπίτι και περνάνε δίπλα από μια παρέα κοριτσιών, που, αδελφάκι μου, δεν ήταν βυζιά αυτά, υδρογονοβόμβες ήτανε! Ο γιος δεν είπε κουβέντα. Περήφανος ο πατέρας με την ιδέα που είχε, να τον πάει στον ψυχίατρο, βάζει μπρος το αυτοκίνητο να πάνε σπίτι. Τότε πρόσεξε ο γιος ένα φορτηγατζή, που κατέβαινε απ το φορτηγό του και καθώς ήταν ψηλά, είχε τεζαριστεί πολύ.
– Ρε πατέρα, πρόσεξες τι ωραίο κώλο είχε αυτός ο φορτηγατζής;… σχολίασε ο γιος.
Είχαν πεθάνει όλες…
Στο τέλος της Κυριακάτικης λειτουργίας, ο παπάς ρωτάει τους πιστούς.
«Πόσοι από εσάς έχετε συγχωρήσει τους εχθρούς σας»;
Όλοι σήκωσαν το χέρι τους εκτός από μία μικροκαμωμένη γριούλα.
«Κυρία Μαρία, δεν είστε διατεθειμένη να συγχωρήσετε τους εχθρούς σας»;
«Δεν έχω κανέναν» απαντά αυτή , χαμογελώντας γλυκά.
«Κυρία Μαρία, αυτό είναι εξωπραγματικό. Πόσων χρονών είστε»;
«Ενενήντα οκτώ», απαντάει αυτή.
«Ω, κυρία Μαρία, μπορείτε να έλθετε εδώ μπροστά και να μας εξηγήσετε, πώς είναι δυνατόν, ένα άτομο να έχει ζήσει ενενήντα οκτώ χρόνια και να μην έχει ούτε έναν εχθρό στον κόσμο»;
Η γλυκιά γριούλα κατεβαίνει το διάδρομο, έρχεται μπροστά, γυρίζει προς τους πιστούς και λέει.
«Πέθαναν όλες οι “κολόγριες” πριν από εμένα»!
ΓΝΩΜΙΚΟ
Το σύμπαν πρέπει να είναι γεμάτο από φωνές που καλούν από αστέρι σε αστέρι, σε μυριάδες γλώσσες. Κάποια μέρα θα συμμετέχουμε σε αυτή τη συζήτηση.
Arthur Clarke, 1917-2008, Βρετανός συγγραφέας επιστ. φαντασίας
