Δεν είναι μόνο τα ψέματα.
Ένα μεγάλο μέρος της αναξιοπιστίας του Αλέξη Τσίπρα οφείλεται και στο γεγονός ότι όσα κατά καιρούς λέει, έχουν σχέση με το ακροατήριο στα οποία τα λέει.
Μόλις πριν λίγες ημέρες μιλούσε σε κομματικό του ακροατήριο και έλεγε για «δίκαιη ανάπτυξη», για αναδιανομή του πλούτου και αύξηση της παραγωγικής πίτας με κινητήρια δύναμη το κράτος.
Όποιος τον άκουσε προχθές στη Θεσσαλονίκη, ασφαλώς θα έτριβε τ’ αυτιά του. Μίλησε στην εκδήλωση του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος και είπε άλλα πράγματα!!!
Ξαφνικά, εμφανίστηκε θιασώτης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και της επιχειρηματικότητας και δημιούργησε κλίμα ιλαρότητας στο νοήμον κοινό του.
Ένα κοινό που γνωρίζει από πρώτο χέρι τι υπέστη κι υφίσταται τα δυο χρόνια εξουσίας του Αλέξη Τσίπρα, της Αριστεράς και της ευγενικής (sic) χορηγίας του λαϊκοδεξιού μορφώματος. Ξέρει τι ύφεση δημιουργήθηκε, ξέρει ότι η μία μετά την άλλη οι παραγωγικές μονάδες είτε κλείνουν είτε μετακομίζουν στο εξωτερικό για να πληρώνουν λιγότερους φόρους , να έχουν πρόσβαση στον τραπεζικό δανεισμό και να λαμβάνουν στην ώρα τους τις επιστροφές του ΦΠΑ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, έσκαγαν μειδιάματα απόγνωσης ή αποστροφής όταν άκουγαν τον Αλέξη Τσίπρα να τους μιλάει για επενδυτικές πλατφόρμες με «γελοία» ποσά (200 εκατ. ευρώ από ευρωπαϊκούς και εθνικούς πόρους και 120 εκατ. ευρώ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Επενδύσεων).
Σε μια κρίσιμη καμπή για τον τόπο και την οικονομία, στην οποία απαιτούνται επενδύσεις άνω των 100 δις για τα επόμενα 10 χρόνια, ούτως ώστε να μειωθεί η ανεργία στα επίπεδα της Ευρώπης το 2030, ο Αλέξης Τσίπρας έλεγε ότι σκοπεύει να ενισχύσει το πρόγραμμα των δημοσίων επενδύσεων με 300 ολόκληρα εκατομμύρια ευρώ το χρόνο τα επόμενα τρία χρόνια- 1 δισ ευρώ δηλαδή συνολικά από το 2018 έως το 2020!
Γελούσαν κι οι καρέκλες!
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι απορούσαν αν ο πρωθυπουργός έχει έστω και στοιχειώδη επίγνωση των οικονομικών μεγεθών και των πραγματικών αναγκών της χώρας για μία σοβαρή επιτάχυνση της παραγωγικής διαδικασίας και μιας ραγδαίας ενίσχυσης της αναπτυξιακής πορείας της χώρας.
Την ίδια ώρα, ο ίδιος άνθρωπος, ως μαθητευόμενος μάγος με τους συν αυτώ, λέει ότι δήθεν διαπραγματεύεται το χρέος.
Μα η αλήθεια είναι ότι δένει τον τόπο για τα επόμενα 42 χρόνια, όπως υποθήκευσε τον εθνικό πλούτο για 99!
Ο Τσίπρας, ο Καμμένος, η Αριστερά και η λαϊκοδεξιά ακροδεξιά δεν ρυθμίζουν το χρέος.
Κρατήστε το αυτό: Ρυθμίζει τον τρόπο που αυτό θα αποπληρωθεί.
Και μάλιστα με τραγικό για τον τόπο τρόπο.
Πλεονάσματα, επί 10 ή 20 ή 40 χρόνια σε μια χώρα δεν έχουν υπάρξει ΠΟΤΕ στην παγκόσμια ιστορία. Κι όμως σε τέτοια συμφωνία προχωρά, με πλήρη άγνοια ακόμη και στοιχειωδών οικονομικών. Αν προχωρήσει, η Ελλάδα μπαίνει μαθηματικά στον δρόμο της δραχμής.
Ένας πρωθυπουργός που για να μείνει στην καρέκλα του υποθηκεύει το μέλλον των παιδιών της Ελλάδας.
Ένας πρωθυπουργός που λέει στον καθένα ότι θέλει ν’ ακούσει.
Ένας πρωθυπουργός που με ότι καταπιάστηκε έφερε οδύνη.
Ένας πρωθυπουργός, που είναι επιτακτική ανάγκη να τον σταματήσει κάποιος από τον …διαπραγματευτικό του κατήφορο και το συμβόλαιο καταστροφής που ετοιμάζεται να φέρει, πέραν των μνημονίων.
Ένας πρωθυπουργός που, ως πολιτικό μέγεθος, ζυγισθείς, ευρέθη ελλιποβαρής!
Όσο για τη λύση;
Μια και πολύ απλή:
Ελλάδα με μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα, λιγότερους φόρους σε όλους και περισσότερο οξυγόνο.
Για να γίνει αυτό, πρέπει να εξοντωθούν οι καθεστηκυίες πολιτικές πέριξ του κράτους και του επάρατου κρατισμού.
Δεν μας αξίζει κάτι άλλο…
