Προχθές, βγήκε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και δήλωσε ότι τώρα που η χώρα έχει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε … μείωση του ΕΝΦΙΑ, θα επιδοτήσει τα χαμηλά εισοδήματα, θα μειώσει τη φαρμακευτική δαπάνη των συνταξιούχων, θα επεκτείνει το πρόγραμμα σχολικών γευμάτων και θα αυξήσει τις δαπάνες για δημόσιες επενδύσεις!
Πέραν του ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα είναι αποτέλεσμα υπερφορολόγησης και του απαγχονισμού της Μεσαίας τάξης, το παραμύθι έγκειται στο ότι την ώρα που η ίδια η κυβέρνηση μιλά συνεχώς για παραγωγικές επενδύσεις , εκείνη αναγγέλλει … μη αναπτυξιακά μέτρα που δεν παράγουν πλούτο για τον τόπο. Απλώς αναδιανέμουν τη μιζέρια και φτώχεια. Κι έχουν στόχο να «εκθέσουν» τη Νέα Δημοκρατία με λαϊκίστικο τρόπο, στην περίπτωση που ως οφείλει αρνηθεί να τα στηρίξει.
Την ίδια ώρα, βγαίνει η αναπληρώτρια υπουργός Κοινωνικής Αλληλεγγύης –γνωστή και από τη συνταγή για τα γεμιστά με την οποία εφοδίασε τον ελληνικό λαό- και χωρίς τσίπα λέει ότι σε 16 μήνες θα έχουμε βγει από τα μνημόνια!
Κάποιοι την πιστεύουν και ηθελημένα ή όχι αγνοούν ότι όσα μέτρα θα ψηφίσει σε λίγες ημέρες το κόμμα της συνιστούν ΝΕΟ μνημόνιο.
Την ίδια ώρα βγαίνει η «Αυγή» και με πηχυαίους τίτλους γράφει: «Ξεπουλάει τη ΔΕΗ ο Μητσοτάκης».
Λες κι είναι ο Μητσοτάκης πρωθυπουργός κι όχι η κυβέρνηση –ΣΤΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, που ετοιμάζει όσα ετοιμάζει για την ενέργεια, λες κι η αξιωματική αντιπολίτευση έφερε τη ΔΕΗ στα επίπεδα της χρεοκοπίας.
Λίγες ημέρες πριν, πήγαν κι έκαναν εγκαίνια σε οδικούς άξονες και σήραγγες και τώρα πάλι τις ξανακλείνουν για να… ολοκληρωθούν τα έργα. Το παραμύθι πάει σύννεφο.
Την ίδια ώρα, βγαίνει ο Παπαδημούλης και διάφοροι άλλοι θαυμαστές του Μαδούρο και λένε ανερυθρίαστα στις τηλεοράσεις, ότι οι νεκροί του Μαδούρο στη Βενεζουέλα, δεν είναι νεκροί του Μαδούρο αλλά του… πραξικοπήματος της… Δεξιάς εναντίον του!
Λες και τα άδεια ράφια στα σούπερ μάρκετ, η πείνα κι η δυστυχία, είναι προϊόν του υποτιθέμενου πραξικοπήματός της Δεξιάς! Λες κι η Δεξιά έβγαλε τον στρατό και την αστυνομία στους δρόμους να σκοτώσει 11 ανθρώπους.
Παρόμοιες περιπτώσεις μπορούμε να γράφουμε ολημερίς κι ολονυκτίς και να μην έχουν τελειωμό.
Κι αναρωτιέμαι: Δεν βαρέθηκαν να λένε παραμύθια; Δεν κουράστηκαν να λένε ασύστολα ψέματα; Δεν βαρέθηκαν να εκτίθενται συνεχώς;
Η απάντηση είναι εύκολη: Όχι δεν βαρέθηκαν! Και το κακό είναι ότι τα λένε συνειδητά. Δεν τα λένε από αφέλεια όπως πολλοί πίστευαν πριν έρθουν στην εξουσία. Ξέρουν τι λένε και δεν τους νοιάζει αν εκτίθενται. Ξέρουν ότι όσα λένε απευθύνονται ΜΟΝΟ στους σανοφάγους . Κι αν γελούν οι σκεπτόμενοι, ποσώς τους νοιάζει. Το ψέμα και το παραμύθι αποτελεί σχεδόν μοναδικό σημείο της πολιτικής τους ζωής και επιβίωσης. Μ’ αυτά κέρδισαν δυο εκλογικές αναμετρήσεις κι ένα δημοψήφισμα χωρίς ουσιαστικό ερώτημα.
Κι εδώ υπεισέρχονται κι οι ευθύνες της κοινωνίας. Παρ’ ότι έχει ακούσει τόσα ψέματα, ένα σημαντικό μέρος της τους πιστεύει. Πιστεύει ότι κι αν του λένε. Οι περισσότεροι για να μην αυτοακυρώσουν τις προσωπικές τους επιλογές και την προτίμηση που έδειξαν σε τούτη την κυβέρνηση. Κάτι που ομολογουμένως είναι δύσκολο και εν πολλοίς επώδυνο.
Είναι και κάτι ακόμη: Μέρος αυτού του ακροατηρίου, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για να ταϊστεί παραμύθι και ψέμα. Όταν κάποιος πιστεύει ότι μας… ψεκάζουν, ότι … θα μας χαρίσουν το χρέος, ότι … εμείς είμαστε ο περιούσιος λαός στην οικουμένη, ότι … οι κακοί ξένοι μας ζηλεύουν και μας επιβουλεύονται, τότε μπορεί να αποδεχθεί τα πάντα. Κι ειδικά εκείνα που απαξιώνουν τη δουλειά, την προσπάθεια, την ανάγκη του τόπου για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις.
Πώς το έλεγε ο Γάιος Πετρώνιος; «Ο κόσμος θέλει να εξαπατηθεί… Αφήστε τον λοιπόν να εξαπατηθεί»…
Αλλά, τι φταίνε όλοι οι άλλοι;
