Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η είναι πολύ θετική η υποψηφιότητα του Βαγγέλη Μεϊμαράκη για το Ευρωκοινοβούλιο, αφού μας κάνει κατανοητό και πάλι τι θα είχε συμβεί αν δεν είχε εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας ο Μητσοτάκης.
Η ιστορία δεν είναι νέα. Η συνιστώσα δούλεψε καιρό για τον Τσίπρα. Δούλεψε καιρό για τον μεγάλο συνασπισμό που προωθούσε η διαπλοκή. Έγινε και πρόεδρος ο Προκόπης Παυλόπουλος που πάντα ισχυριζόταν «κάνω ότι μου ζητήσει ο Καραμανλής, δεν του αρνούμαι τίποτα, πάω όπου μου πει»… Η συνιστώσα μπήκε και στην κυβέρνηση για ν’ ανοίξει ο δρόμος. Κι άρχισαν οι χαριεντισμοί, πάντα στο όνομα της «εθνικής συνεννόησης».
Μα η πλειοψηφία όσων πήγαν να ψηφίσουν στις εσωκομματικές διαδικασίες της Νέας Δημοκρατίας, άλλαξαν τον ρου των γεγονότων.
Κι ο Βαγγέλας, μετά από καιρό πίκρας και σιωπής, άρχισε να «γράφει».
Ξεκίνησε, αν δεν απατώμαι, με μια δήλωση ότι θεωρεί ακραίο τον Άδωνι Γεωργιάδη (και κατ’ επέκταση όσους αυτός εκπροσωπεί) κι ότι εκείνος δε θα τον έκανε ποτέ αντιπρόεδρο.
Μετά, εξέφρασε την αντίθεσή του στη στάση Μητσοτάκη ν’ αρνείται τη συγκρότηση ΕΣΡ όσο διαρκούσε η εκκρεμότητα με το νόμο Παππά για τις τηλεοπτικές άδειες! Οι εξελίξεις δεν τον δικαίωσαν…
Ύστερα, διαφοροποιήθηκε από τη στάση της Νέας Δημοκρατίας εναντίον του εκλογικού νόμου, μιλώντας πάλι για «εθνική συνεννόηση» και κλείνοντας το μάτι στην απλή αναλογική. Οι εξελίξεις, πάλι δεν τον δικαίωσαν αφού η απλή αναλογική ουδένα ευνοεί πλην του ΣΥΡΙΖΑ που επιδιώκει την μπαχαλοποίηση της πολιτικής ζωής.
Εκεί, που το πράγμα σοβάρεψε πολύ, ήταν όταν χαρακτήρισε «τζάμπα μάγκες» όσους δήλωναν αντίθετοι στην ψήφιση των μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ! Δηλαδή; Έπρεπε η Νέα Δημοκρατία να ψηφίζει –χάριν συναίνεσης προφανώς- όσα κατέστρεψαν τη Μεσαία τάξη; Την παράδοση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα; Και τόσα άλλα;
Η ουσία είναι ότι από την ήττα του το 2016 κι ύστερα, είχαμε συνεχείς διαφοροποιήσεις του και δημιουργία εσωτερικών τριβών. Ποιον ευνοούσε η δημιουργία εσωστρέφειας στη Νέα Δημοκρατία;
Την προηγούμενη εβδομάδα ο Βαγγέλας ανέφερε ότι η πρόταση υποψηφιότητας για το Νόμπελ Ειρήνης στον Έλληνα πρωθυπουργό (στον οποιονδήποτε πρωθυπουργό, είπε) αναμφίβολα είναι τιμητική για τη χώρα!
Σε μια άλλη χώρα, ίσως να είχε δίκιο. Σε μια χώρα που όλα θα λειτουργούσαν στην εντέλεια και δεν θα υπήρχαν λόγια του τύπου «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», σε μια χώρα που η κυβέρνησή της δεν διέσπειρε συνεχώς το μίσος, μπορεί να είχε δίκιο.
Μα στην Ελλάδα αυτό ήταν πέναλτι! Πεντακάθαρο πέναλτι! Πέναλτι χωρίς λόγο!
Κι αυτό δεδομένου ότι η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα και μάλιστα προωθούμενη από κύκλους …περίεργους, είναι αποτέλεσμα της συμφωνίας των Πρεσπών. Η οποία κατά τη Νέα Δημοκρατία (άρα θεωρητικά και για τον ίδιο τον Βαγγέλα) αλλά και τη συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι επιζήμια και βλάπτει σοβαρά τα εθνικά συμφέροντα. Η οποία, πέραν των προβλημάτων που παράγει ήδη, αποτελούσε και παραβίαση της εθνικής θέσης για το Σκοπιανό, την οποία ο ίδιος ο Βαγγέλας υπηρέτησε στο Βουκουρέστι.
Δεν γνωρίζω για ποιον λόγο, τώρα στα πολιτικά στερνά του, ο Βαγγέλας θέλει να γίνει ευρωβουλευτής. Σίγουρα, υποθέτω, «όχι» για να κάνει ρεβεράντζες στον Τσίπρα …χάριν της εθνικής συνεννόησης με μια καταστροφική κυβέρνηση. Σίγουρα, υποθέτω, «όχι» για να επικροτεί τις Πρέσπες έναντι βραβείων Νόμπελ…
Εξ ου και μιλάω για πέναλτι χωρίς λόγο και αιτία…
Κι αυτό, επαναλαμβανόμενο μάλιστα, αδικεί την ιστορία του.
Αφού τα στερνά τιμούν τα πρώτα…
Υστρ.
Ο Νίκος Δένδιας χθες, έδωσε συνέντευξη στην εφημερίδα «Νέα Σελίδα» του Λιβάνη και του ΣΥΡΙΖΑ! Όπου εξέφρασε τον προβληματισμό του, ενόψει των ευρωεκλογών, για τον κίνδυνο της ενίσχυσης των ποσοστών της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, σε συνέντευξή του
Δηλαδή, για να καταλάβω, απ’ όλα όσα θα μπορούσε ν’ αναδείξει ως στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αυτό επέλεξε ν’ αναφέρει ως κύριο προβληματισμό του; Το επιχείρημα Τσίπρα;
Ποιος ρίχνει νερό στον μύλο του ΣΥΡΙΖΑ και του λαϊκισμού;
