Πολλά εν ολίγοις και σήμερα.
@ Απρίλιος 2015. Καταμεσής της εξάμηνης λαίλαπας που προκάλεσαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, κάποιοι λίγοι γράφαμε ότι είναι σαφές το σχέδιο του τότε κυβερνητικού θιάσου. Ν’ αποκόψει τη χώρα από την Ευρώπη και μετά με αυταρχισμό να την καταστήσει… περίκλειστη χώρα!
Τώρα που μέσω βιβλίων, δηλώσεων, τοποθετήσεων και ρίψης φωτός στην θλιβερή περίοδο μαθαίνονται όλο και περισσότερα, κάποιοι εκφράζετε έκπληξη. Ακόμη και για τις προθέσεις τους για τύπωμα δραχμών στη Ρωσία!
Σκέφτομαι πως όταν τα λέγαμε και τα γράφαμε είμαστε… Γερμανοτσολιάδες , δοσίλογοι κι υποτακτικοί της Μέρκελ! Σκέφτομαι, επίσης, ότι δεν μπορούν να κρυφτούν σε συρτάρια, φωριαμούς κι αποθήκες όσα συνέβησαν εκείνο το θλιβερό πρώτο εξάμηνο του 2015! Μπορεί να έχουν παραγραφεί οι ποινικές ευθύνες, μα παραμένουν οι πολιτικές. Πρέπει να μάθουμε τι έγινε και τίνι τρόπω η χώρα ακροβάτησε με την καταστροφή. Κι αυτό δεν είναι αναγκαίο να γίνει ΜΟΝΟ στη Βουλή ή από τη Βουλή με ανακριτικές και παρόμοια εργαλεία…
@ Πάμε σε άλλο θέμα: «Είμαι ο Θανάσης Αντετοκούνμπο και γεννήθηκα στο Αρεταίειο. Το λέω για να μη νομίζει κανείς ότι από κάπου μας έφεραν ή ότι ήρθαμε από το φεγγάρι. Εδώ γεννήθηκα, εδώ πήγα νηπιαγωγείο, δημοτικό, γυμνάσιο, λύκειο. Δεν είχα πλούσιους γονείς. Αν κάτι άλλαξε στη ζωή μου, αυτό έγινε με τη σκληρή δουλειά. Βρήκα κάτι που αγάπησα και το ακολουθώ σαν θρησκεία, μέχρι να γίνω η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Όλοι ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία (…). Είχα δίπλα μου ανθρώπους που με βοήθησαν, όπως την κυρία Μαριέττα Σγουρδαίου, που την αποκαλώ “νονά”. Φιλόλογος στο Αρσάκειο και ηθοποιός. Μας πήγε, παιδιά 12-13 ετών, να ακούσουμε συναυλία του Μίκη Θεοδωράκη. Μας σύστησε την κυρία Μαρία Χορς, που ντύνει τις ιέρειες. Μυήθηκα στην ελληνική κουλτούρα, στο αρχαίο δράμα. Διάβασα βιβλία. “Θανάση, θα πάθεις σοκ αν διαβάσεις τους Αδελφούς Καραμαζώφ”, μου είπαν κάποτε. “Θα σου ανοίξουν τα μάτια”. Αυτές οι εμπειρίες με άλλαξαν, χωρίς να το καταλαβαίνω. Με βοήθησαν και στον αθλητισμό, εμένα, που ήμουν ένα παιδί μεταναστών χωρίς χαρτιά, χωρίς τίποτε. Δεν χρειάζεται να έχει λεφτά κάποιος για να αισθανθεί πλούσιος. Ο πλούτος είναι στο μυαλό και στην ψυχή (…). Είμαι αλληλέγγυος στα παιδιά που μοχθούν. Φεύγω για τις Η.Π.Α., αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εδώ τελειώνουμε. Παρακολουθώ και προβληματίζομαι. Να το ξέρουν αυτοί οι άνθρωποι, ότι είμαι εδώ. Στο πλευρό τους! Τους σκέφτομαι. Η χώρα μου δεν είναι η Αμερική, αλλά η Ελλάδα. Αισιοδοξώ ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες. Και δεν τα παρατάω ποτέ. Ποτέ. Ποτέ». (Από συνέντευξη του Θανάση Αντετοκούνμπο στον Νίκο Παπαδογιάννη). Συνέντευξη διδαχή!
@ Άλλο θέμα. Καλός φίλος, δάσκαλος στη Μυτιλήνη, μου είπε ότι εκείνο που έχει προκαλέσει μεγαλύτερη εντύπωση στα προσφυγόπουλα/μεταναστόπουλα που πηγαίνουν σχολείο, είναι ότι αγόρια και κορίτσια είναι μαζί τόσες ώρες στον ίδιο χώρο! Το γράφω για να κατανοούν κάποιοι στενοκέφαλοι τι σημαίνει (μεταξύ πολλών άλλων) ευρωπαϊκός τρόπος ζωής!
@ Ακούστε: Έχουμε ένα λαό που ντρέπεται να υψώσει τη σημαία του, να ψάλλει τον εθνικό του ύμνο, να σεβαστεί τον αστυνομικό που τον προστατεύει, να μιλήσει και να καλλιεργήσει τη γλώσσα του. Αυτός ο λαός τυγχάνει επίσης να φθίνει δημογραφικά. Έχουμε και έναν άλλο λαό, δίπλα μας, με τα εντελώς αντίθετα χαρακτηριστικά και δεκαπλάσιο πληθυσμό. Ανάμεσα στους δύο αυτούς λαούς παρεμβάλλεται ο Έβρος και το Αιγαίο, ενώ σημαντικό ποσοστό του πρώτου λαού, υποστηρίζει ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του… Αλλά, τι λέω; Μεσημέριασε, πάμε να φάμε τώρα…
@ Ακούστε: Είμαστε ένας λαός που περιμένει από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ να μας πουν με ποιον τρόπο θέλουν να ψηφίζουν οι Έλληνες του εξωτερικού, τη στιγμή που οι χώρες – πρότυπο που έχουν ΔΕΝ κάνανε εκλογές ποτέ! Κατά τα άλλα είναι …προοδευτικές δυνάμεις…
@ Ακούστε: Είμαστε τόσο ψωνάρες, τόσο αλλοπαρμένες κομπλεξάρες, όπου ο καθένας μπορεί να γράψει μια αηδία στο διαδίκτυο κι αυτή να γίνεται να πιστευτή από τους περισσότερους! Σε κάποιους μάλιστα προκαλούνται και ρίγη συγκίνησης. Προσέξτε: Γράφηκε ευρέως στο διαδίκτυο η «είδηση» ότι στην είσοδο του αεροδρομίου του Πεκίνο, το μήνυμα καλωσορίσματος είναι δήθεν γραμμένο πρώτα στα… ελληνικά, μετά στα αγγλικά και μετά στα κινέζικα…! Χιλιάδες likes και καρδούλες δαπανήθηκαν από τρελούς κι ανόητους Ελληναράδες που νομίζουν ότι είναι η κυρίαρχη φυλή στον πλανήτη…! Τελικά, αποδείχθηκε ότι το μήνυμα αντί του αεροδρομίου στο Πεκίνο, είναι γραμμένο εντός της Κινεζικής πρεσβείας της Αθήνας! Σκέφτομαι ότι κάτι το οποίο τρώμε ή πίνουμε μας προκαλεί τέτοια έπαρση… Εκτός αν μας ψεκάζουν που έλεγε κι ο Καμμένος…
@ Κάτι τελευταίο. Ακούστηκε και γράφηκε ότι η γερμανική VW σκέφτεται να μη κάνει το νέο της εργοστάσιο στην Τουρκία. Κι ότι εποφθαλμιούν Βουλγαρία και Ρουμανία να γίνει στα εδάφη τους. Κάποιοι αναρωτήθηκαν «γιατί όχι και στην Ελλάδα»; Ακούστε: Στην Ελλάδα ΔΕΝ πρόκειται να γίνει ποτέ των ποτών τέτοια επένδυση, τέτοιο εργοστάσιο. Για τον απλούστατο λόγο ότι η χώρα μας (δυστυχώς) δεν έχει τη φήμη της απλοχέρας στην ενεργητική αναζήτηση επενδύσεων. Μαζί δε με το κράτος που έχουμε δεν είμαστε ελκυστικός προορισμός τέτοιων επενδύσεων. Χώρια που αυτές απαιτούν ειδικές συμφωνίες για θέματα που σχετίζονται με την επιθυμητή επένδυση (ειδική φορολογία, αδειοδοτικά κλπ).
Είναι και κάτι ακόμη: Οι σύγχρονες αυτοκινητοβιομηχανίες χρειάζονται, εκτός από ειδικά κίνητρα, και την ύπαρξη ενός «οικοσυστήματος» άλλων βιομηχανιών, ανταλλακτικών, εξαρτημάτων, ηλεκτρονικών, αυτοματισμών κλπ, καθώς είναι περισσότερο assembly lines. Την περίοδο που εμείς ασχολούμαστε με το αν προσληφθούν στο δημόσιο οι καθαρίστριες και οι σχολικοί φύλακες, η Ρουμανία και η Τουρκία πρώτα ανέπτυξαν τέτοιο οικοσύστημα, με εργολαβίες και πελάτες αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης και μετά είδαν και assemby lines στο έδαφος τους. Που είναι πολύ πιο εμβληματικές.
Συμπέρασμα; Ας μην ονειρευόμαστε τέτοια βιομηχανία στην Ελλάδα…
