ΣΥΡΙΖΑ και Λαϊκή Δεξιά – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Απλά, όσο πιο απλά γίνεται, μπορούμε να πούμε ότι η μεγάλη τάση της ΝΔ, η Λαϊκή Δεξιά, έλκει την καταγωγή της  στο ευρύτερο περιβάλλον του ιδρυτή της ΝΔ, την περίοδο της ακατανόητης πολιτικά σοσιαλμανίας του, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης. Ο κρατισμός ήταν κι είναι ισχυρός συνεκτικός της κρίκος.

Νίκος Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1977, έκανε τη διεύρυνση της ΝΔ προς το Κέντρο και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, η Λαϊκή Δεξιά τον θεώρησε… μουσαφίρη του κόμματος . Όπως και τον στενό ή ευρύτερο πολιτικό του κύκλο, που είχε κυρίως κεντρογενή και φιλελεύθερα χαρακτηριστικά.

Η αλήθεια είναι ότι στους δαγκωνισμούς εξουσίας εκείνης της εποχής κι ειδικά στην περίοδο ανακατατάξεων στη ΝΔ μετά την εποχή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο διαρκώς αμφισβητούμενος Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αδίκησε δυο κορυφαία στελέχη της παράταξης. Τον μεν Γεώργιο Ράλλη τον διέγραψε (ασχέτως τι είχε προηγηθεί δεν διαγράφεται ο πρώην πρόεδρος του κόμματος και πρώην πρωθυπουργός), τον δε Κωστή Στεφανόπουλο τον «έσπρωξε» εντέχνως στην έξοδο, έστω κι αν εκείνος τον αμφισβητούσε έστω κι αν ως διεκδικητή της ηγεσίας  τον είχαν ψηφίσει 40μ από τους 110 βουλευτές της ΝΔ. Τότε ήταν που ο Αβέρωφ (που υποστήριξε φανερά τον Μητσοτάκη), εξέφρασε την περίφημη φράση … «Το πρόβατο που φεύγει από το μαντρί το τρώει ο λύκος». Έτσι έγινε και με τον Στεφανόπουλο, ασχέτως αν μετά από πολλά χρόνια εξελέγη δυο φορές Πρόεδρος της Δημοκρατίας και θεωρείται ακόμη και σήμερα ως ο πλέον επιτυχημένος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας.

Από τότε λοιπόν, η Δεξιά τάση της ΝΔ, ήταν πάντα ο κρατικίστικος μοχλός της, σχεδόν σοσιαλκομμουνιστική, βαθιά συντηρητική, βασικός ρέκτης του συνθήματος  «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια»,  εξουσιομανής, λαϊκίστικη και προσωποκεντρική.

Το ερώτημα πουν αβίαστα και διαχρονικά προκύπτει, είναι αν η Λαϊκή Δεξιά έχει πιο πολλές ομοιότητες με τον ΣΥΡΙΖΑ ή με τη σημερινή Νέα Δημοκρατία;

Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί μονολεκτικά αλλά αποτελεί προϊόν ευρύτερου συλλογισμού. Ας τον επιχειρήσουμε:

Α. Τόσο οι Συριζαίοι, όσο και οι Νεοδημοκράτες χωρίζονται σε κάτι.

Β. Οι Συριζαίοι σε πρωτοσυριζαίους  της εποχής του 3% και σε κανονικούς. Οι πρωτοσυριζαίοι θεωρούν το κόμμα δικό τους και αντιπαθούν σφόδρα τους κανονικούς-μουσαφιρέους- παλαιοπασόκους που βρέθηκαν στον κόμμα τους. Οι πρώτοι είναι σαφώς λιγότεροι, που  αντιπαθούν και τον Τσίπρα. Κι όλοι μαζί, βαθιά συντηρητικοί, αντιπαθούν σφόδρα τον Μητσοτάκη.

Γ. Οι Νεοδημοκράτες χωρίζονται σε σε πρωτονεοδημοκράτες  της εποχής της καραμανλικής σοσιαλμανίας και σε κανονικούς . Όπως οι συριζαίοι. Οι πρωτονεοδημοκράτες θεωρούν τους κανονικούς  ως μουσαφιρέους και εν πολλοίς δεν ενθουσιάζονται που στο κόμμα τους ηγείται ο Μητσοτάκης. Κάποιοι τον αντιπαθούν εξίσου με τους συριζαίους. Μάλιστα, τον κατηγορούν για την κεντρώα πορεία της ΝΔ, που θεωρούν ιδιοκτησία τους, όπως οι πρωτοσυρζαίοι το δικό τους κόμμα.

Δ. Οι πρωτοσυριζαίοι έχουν μεγάλη δύναμη στα όργανα του κόμματός τους, αλλά μικρή στην εκλογική βάση, ειδικά μετά τη εξαφάνιση των τάσεων Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου.

Ε. Οι πρωτονεοδημοκράτες έχουν μεγαλύτερη δύναμη  στο δικό τους κόμμα και στην εκλογική του βάση. Απλά, η πλειοψηφία τους ανέχεται τον Μητσοτάκη αφού μόνο μέσω εκείνου μπορεί το κόμμα τους να βρίσκεται στην εξουσία.

ΣΤ. Οι πρωτονεοδημοκράτες ήταν εκείνοι που συντάχθηκαν με τον Τσίπρα με αγκαλιές, φιλιά και διαμοιρασμό της εξουσίας. Εκείνοι ήταν που έκαναν εξουσία την Αριστερά και επωφελήθηκαν από μικρά, μεγαλύτερα κι υπέρτατα αξιώματα. Εκείνοι ήταν που σε περιπτώσεις που βρέθηκε σε κρίσιμες καμπές, τη στήριξαν. Ακόμη και στην περίπτωση της συμφωνίας των Πρεσπών που ο πατριωτισμός τους –που κομπάζουν για αυτόν- σιώπησε όταν παραδόθηκαν στα Σκόπια γλώσσα κι εθνικότητα…

Υπό αυτή την έννοια, οι ομοιότητες ανάμεσα σε μεγάλη μερίδα της ΝΔ. είναι περισσότερες με τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά με το ίδιο το κόμμα τους. Απεχθάνονται το Κέντρο έστω κι αν είναι ανήμποροι χωρίς αυτό.

Κάποιοι υποσκάπτουν τη σημερινή ΝΔ. Περιμένουν να κατασπαράξουν τον Μητσοτάκη. Κάποιοι ήδη το πράττουν υπογείως ενώ μερικοί και μερικές το πράττουν απροκάλυπτα.

Στην ουσία, δεν επιχειρούν ή σκέπτονται να κατασπαράξουν τον Μητσοτάκη με τρικλοποδιές ή άλλες κουτοπονηριές. Κατασπαράζουν την ίδια τη χώρα αφού ουσιαστικά θα της  ανακόψουν την αλματώδη πορεία προς το μέλλον, υπηρετώντας τη βαθιά οπισθοδρόμηση και μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους… Κάποιοι εξ αυτών μάλιστα, προβάλλονται από ΜΜΕ/δούρειους ίππους… ως επόμενοι/ες πρωθυπουργοί…

Κάτι ακόμη. Οι επίδοξοι/ες πρωθυπουργοί λησμονούν τη ρήση Αβέρωφ, λησμονούν πού είναι σήμερα όσοι προσφάτως στήριξαν την Αριστερά χάριν εξουσίας και συμφερόντων, ενώ δεν φαίνεται να θυμούνται ότι η νομιμόφρων βάση αυτού του κόμματος, ακολουθεί ανενδοίαστα τον εκλεγμένο ηγέτη της.

Ας τα σκεφτούν αυτά κάποιοι.

Προηγούμενο άρθροΠρωτοσέλιδοι βασικοί τίτλοι εφημερίδων της Δευτέρας 5 Δεκεμβρίου 2022
Επόμενο άρθροΣΕΛΠΕ: Ωράριο εμπορικών καταστημάτων κατά τη διάρκεια των εορτών
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.