Η μίνι ιστορία που θα σας διηγηθώ -χωρίς να θέλω να σας κουράσω- εκτός ότι πέρα ως πέρα αληθινή, υπερτονίζει τη γευστική μου ανακάλυψη εκείνο το καλοκαίρι. Ήταν η πρώτη φορά που κάναμε διακοπές στην πανέμορφη Σκόπελο.
Αφού κλείσαμε εισιτήρια την επόμενη μέρα να επιστρέψουμε, βγήκαμε λοιπόν σε μια ταβέρνα το βράδυ και παραγγείλαμε σκοπελίτικη τυρόπιτα για πρώτη φορά. Τί να σας πω; Χωρίς χρονοτριβή την επόμενη μέρα άλλαξα τα εισιτήρια αν και είχε μόνο δύο καράβια για Βόλο την εβδομάδα. Αντί να ταξιδέψουμε Τετάρτη μείναμε ως την Κυριακή, μόνο και μόνο να φάμε και να ..ξαναφάμε αυτή την υπέροχη τυρόπιτα! Η τραγανή λιχουδιά όμως έμελλε να γίνει το «κάρμα» μου εκείνες τις μέρες. Η σπιτονοικοκυρά μας στη Χώρα της Σκοπέλου ένα πρωινό μας πρόσφερε την πίτα αυτή που έκανε η ίδια και ήταν εκπληκτικά υπέροχη! Ε, αυτό ήταν, άρπαξα την ευκαιρία και ζήτησα την συνταγή.
Έκτοτε την κάνω με αυτόν τον τρόπο και είναι ένα αριστούργημα!
Η συνταγή δική σας.
Ένα μικρό μυστικό στην όλη υπόθεση είναι ότι στο τηγάνισμα ρίχνουμε συνεχώς λαδί με το κουτάλι επάνω της για να ψηθεί καλά και μέσα της
Σκοπελίτικη τυρόπιτα
Από τον Σταύρο Τσαλαμπούνη παραδοσιακό μάγειρα
Υλικά:
1/2 αλεύρι
1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
1φλυτζανάκι του καφέ ελαιόλαδο
λίγο ξύδι
χλιαρό νερό όσο πάρει περίπου 350 γραμμάρια
1/2 κιλό φέτα τυρί
Εκτέλεση:
Κάνουμε την ζύμη και την αφήνουμε να ξεκουραστεί για 20 λεπτά περίπου.
Απλώνουμε το φύλλο (ανάλογα πόσα θέλετε να κάνετε εγώ έκανα 4 πιττάκια).
Ρίχνουμε τρίματα τυριού, τυλίγουμε και την στρίβουμε (φωτο).
Σε σπορέλαιο η ελαιόλαδο ή μιξ -όπως έκανα εγώ- τηγανίζουμε σε χαμηλή φωτιά στην αρχή (από το 9 στο 7) ρίχνοντας συνέχεια λάδι επάνω γυρίζουμε και από τις δύο πλευρές. Στο τέλος ανεβάζουμε την φωτιά για να ροδίσουν.
Έχει λίγο μπελαλίδικη -όπως έλεγε και η μάνα μου- διαδικασία αλλά το αποτέλεσμα σε δικαιώνει.
Τρώγεται ζεστή και αν θέλετε συνοδεία με γιαούρτι αν και εγώ θα προτιμούσα μια κρύα ..μπυρίτσα!
