Επιτέλους το όνειρο των «Ελλήνων» κομμουνιστών αρχίζει με γοργούς ρυθμούς να παίρνει σάρκα και οστά.
Περίπου ένα αιώνα πάλευαν και αγωνιζόντουσαν με νύχια και δόντια για να επιτύχουν κάτι που τότε φαινόταν τουλάχιστον ουτοπιστικό. Τη δημιουργία της ανεξάρτητης Μακεδονίας.
Μια επιδίωξη που ταυτιζόταν τότε, αλλά και τώρα, με τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των λεγομένων Μεγάλων Δυνάμεων. Ήταν το έτος 1924, που το τότε ΚΚΕ έλαβε θέση υπέρ της δημιουργίας μιας ανεξάρτητης Μακεδονίας, ενεργώντας κατ΄ εντολή της Κομιντέρν, ενώ τον Ιανουάριο του 1949 στην 5η ολομέλεια της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, κατόπιν εισήγησης του Ζαχαριάδη εγκρίνεται ομόφωνα η δημιουργία της ανεξάρτητης Μακεδονίας.
Η απόφαση του ΚΚΕ το 1949, έλαβε χώρα στις Πρέσπες, στην ίδια τοποθεσία που ο Ταίπρας επέλεξε για να υπογράψει με τον Ζάεφ την ουσιαστική παράδοση της Μακεδονίας μας. Δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα η ευκολία, η επιπολαιότητα, αλλά και η μυστικότητα με την οποία η παρούσα κυβέρνηση χειρίστηκε την όλη διαπραγμάτευση. Το αποτέλεσμά της εκφράζει την ιδεολογική τοποθέτησή της, που ταυτίζεται με τις θέσεις του ΚΚΕ το 1924 και 1949. Άλλωστε όσοι έλαβαν τις αποφάσεις του 1924 και 1949 ήταν όχι μόνο οι ιδεολογικοί αλλά και οι βιολογικοί πρόγονοι των μελών της σημερινής κυβέρνησης.
Η ετεροβαρής συμφωνία το μόνο ίσως «έντιμο συμβιβασμό» που περιέχει είναι η ονομασία της χώρας σε «Βόρεια Μακεδονία». Ένας συμβιβασμός επώδυνος και εξαιρετικά επικίνδυνος. Από εκεί και πέρα την υπόλοιπη συμφωνία την έγραψαν οι φίλοι μας οι Σκοπιανοί. Η αναγνώριση από τη χώρα μας της μακεδονικής γλώσσας και εθνότητας είναι τουλάχιστον καταστροφική για το μέλλον του ελληνισμού. Είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού. Ακόμα και εάν όλα τα άρθρα περί αλυτρωτισμού του σκοπιανού συντάγματος απαλειφθούν και μόνο η αναγνώριση μακεδονικού έθνους και γλώσσας αρκεί για να υλοποιηθούν στο απώτερο μέλλον τα αλυτρωτικά σχέδια της γείτονος χώρας.
Δυστυχώς όμως η προβληματική αυτή συμφωνία περιέχει και άλλα δυσμενή άρθρα για την πατρίδα μας, όπως η αλλαγή των σχολικών βιβλίων, αλλαγή ονομάτων προϊόντων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, μνημείων κλπ. Επίσης περιλαμβάνει δικαιώματα των Σκοπίων για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης, ακόμα και για την εκμετάλλευση «ζωντανών θαλασσίων πόρων». Το άρθρο 13 της συμφωνίας, αναφέρεται στην εφαρμογή της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας για τις περίκλειστες χώρες, η παραπομπή στα άρθρα 61, 62 και 69 της παραπάνω σύμβασης γίνεται μνεία για δικαιώματα εκμετάλλευσης θαλασσίων πόρων. Οι Έλληνες ψαράδες δηλαδή, να περιμένουν σε λίγο να δουν τους Σκοπιανούς συναδέλφους τους, που τώρα με τη δική μας συναίνεση θα ονομάζονται Μακεδόνες, να ψαρεύουν στον Θερμαϊκό, στο Άγιο Όρος και όχι μόνο.
Ένα άλλο τραγικό της περίφημης συμφωνίας είναι ότι πουθενά δεν κάνει την παραμικρή μνεία για Ελληνική Μακεδονία, αρχαίο Μακεδονικό πολιτισμό, ιστορία κλπ. Ο όρος Μακεδονία ταυτίζεται ουσιαστικά και τυπικά με την ΠΓΔΜ. Αντίθετα αναφέρεται για τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, αποσυνδέοντας την «Βόρεια Μακεδονία» από τον ελληνικό πολιτισμό και την ιστορία. Πράγμα παντελώς αδιάφορο για τους Σκοπιανούς, καθόσον το διακύβευμα για αυτούς θα ήταν εάν σαφώς αποσυνδέαμε τη «Βόρεια Μακεδονία», από την αρχαία Μακεδονία.
Είναι φανερό για τον αναγνώστη του κειμένου, ιδίως τον αδιάφορο ξένο, ότι υπάρχει μια Βόρειος Μακεδονία, στην οποία κατοικούν Μακεδόνες που ομιλούν την Μακεδονική γλώσσα. Επίσης συνάγεται, για τις ανάγκες και μόνο της γεωγραφίας, ότι υφίσταται και μια Νότιος Μακεδονία την οποία κατοικούν Έλληνες, απόγονοι του ελληνικού πολιτισμού και της ιστορίας. Αυτοί οι Βόρειοι Έλληνες κατέχουν μακεδονική εδάφη. Η συμφωνία φυσικά δεν αναγράφει ότι οι Έλληνες κάτοικοι της Μακεδονίας (Νότιας) θα ονομάζονται Μακεδόνες, αντίθετα είναι μόνο Έλληνες. Ο όρος αυτός έχει κατοχυρωθεί στο βορρά. Είναι λοιπόν λογικό επόμενο στο μακρινό εάν όχι στο κοντινό μέλλον, το μέρος, η ΠΓΔΜ, που πλέον θα αποτελεί την Βόρειο Μακεδονία να ζητεί και να απαιτεί δικαιώματα επί του συνόλου, του όλου της Μακεδονίας.
Άλλωστε από τη στιγμή που η ΠΓΔΜ θα εισέλθει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ τότε θα αρχίσουν τα πραγματικά προβλήματα. Θα απαιτούν ανταλλάγματα για το οτιδήποτε. Η συναίνεση της «Βόρειας Μακεδονίας» για χρηματοδοτήσεις, προγράμματα κλπ. θα περνάει μέσα από επώδυνες δεσμεύσεις της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης, περί αναγνώρισης και 
παραχωρήσεων για μακεδονική μειονότητα, αρχαίου μακεδονικού πολιτισμού, διευκολύνσεων στην «Ελληνική Μακεδονία» κλπ. Μπορεί προς το παρόν η συμφωνία να απαγορεύει τα παραπάνω, αλλά με την πίεση που θα εξασκείται στη χώρα μας από διάφορους παράγοντες και σε βάθος χρόνου όλα είναι πιθανά. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι επιρρεπής σε κάθε είδους πιέσεις.
Η χώρα μας αναγνωρίζει μια νέα γεωπολιτική και φιλόδοξη οντότητα στη βαλκανική. Αποφασίζει μόνη της και χωρίς ουσιαστική διεθνή πίεση, αλλά για ιδεολογικούς λόγους, τον ακρωτηριασμό της εθνικής της ταυτότητας και της γεωπολιτικής της υπόστασης, περιορίζοντας τις δυνατότητες επιβίωσής της μέσα σε ένα εξαιρετικά ανταγωνιστικό περιβάλλον στην Ανατολική Μεσόγειο και στη Βαλκανική Χερσόνησο. Η συμφωνία αυτή είναι μια βραδυφλεγής γεωπολιτική βόμβα στα ίδια τα θεμέλια του Ελληνισμού και το μόνο που αναμένουμε είναι το πότε θα εκραγεί.
