Μερικές φορές οι συμπτώσεις στη ζωή αποτελούν σημεία αναφοράς που σχολιάζονται κι ενίοτε ανήκουν στη σφαίρα του μεταφυσικού. Όπως η συνάντηση Σαμαρά και Γιώργου Παπανδρέου στη φοιτητική τους ζωή στο Harvard.
Έμεναν, λέει, στο ίδιο δωμάτιο, συμμετείχαν σε κοινές παρέας, έκαναν τον ίδιο χαβαλέ κι είχαν το βλέμμα τους στραμμένο στην πολιτική καριέρα που θ’ ακολουθούσε ο καθένας. Ο μεν Σαμαράς στο πλευρό του πρώην φιλελεύθερου και μετέπειτα κορυφαίου εκφραστή της συντήρησης, Ευάγγελου Αβέρωφ, ο δε Γιώργος Παπανδρέου στη σίγουρη εξέλιξη υπό τη σκέπη του πατέρα του και τη σφραγίδα του επιθέτου του. Εκμεταλλεύθηκαν κι οι δυο τις συγκυρίες (οι συμπτώσεις που λέγαμε) κι έγιναν πρωθυπουργοί. Ταυτοχρόνως, με τον λαϊκισμό να ρέει στις φλέβες τους, έριξαν επανειλημμένως «γροθιές και κλωτσιές» τόσο στα κόμματά τους, όσο κυρίως στο σώμα της χώρας.
Ο Σαμαράς, παρά την αμέριστη εμπιστοσύνη που έλαβε από τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τελικά έριξε την κυβέρνηση της ΝΔ. Γύρισε κάποια στιγμή στο … μαντρί (ελέω μιας ακατανόητης απόφασης του Κώστα Καραμανλή), οι οπαδοί της μάλλον τον συγχώρεσαν και τελικά έφτασε στο σημείο να γίνει πρωθυπουργός ΚΑΙ με την ψήφο του Γιώργου Παπανδρέου, στη συγκυβέρνηση με το ΠαΣοΚ. Προηγουμένως είχε πληγώσει τη χώρα με διάφορα … «Ζάππεια» κι άλλα παρόμοια φληναφήματα, με τα οποία συνετέλεσε τα μάλα στη δημιουργία του αντιμνημονιακού μετώπου… Μόλις έγινε πρωθυπουργός, ξέχασε τα «Ζάππεια»… Κι εσχάτως, επιτίθεται σφόδρα στην κυβέρνηση της ΝΔ, με αφορμή ανύπαρκτα …εθνικά θέματα.
Ο Παπανδρέου, έγινε επανειλημμένως υπουργός σε κυβερνήσεις του πατέρα του και του Σημίτη. Παρά την πολιτική του ανυπαρξία, ο Σημίτης του παρέδωσε την ηγεσία του ΠαΣοΚ. Εμφάνισε απίστευτους ανθρώπους στην πολιτική σκηνή, κάποιους εκ των οποίων γνώρισε στο …γυμναστήριο! Έγινε πρωθυπουργός μετά την παταγώδη αποτυχία του Κώστα Καραμανλή, με το σύνθημα… «λεφτά υπάρχουν» και τελικά οδήγησε τη χρεοκοπημένη χώρα στα μνημόνια. Με την πολιτική του αβελτηρία, η χώρα «έφαγε πολύ ξύλο» στα διεθνή φόρα και τελικά ουσιαστικά καθαιρέθηκε από πρωθυπουργός με εσωκομματική διαδικασία. Κι ύστερα διέσπασε το κόμμα που ίδρυσε ο πατέρας του, ίδρυσε δικό του, πάτωσε και γύρισε…στα πάτρια για να βγει βουλευτής…
Προχθές, στην πρόταση δυσπιστίας εναντίον της κυβέρνησης, Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου ταυτίστηκαν και πάλι. Βρε κάτι συμπτώσεις, ε; Μπορεί να μην είχαν κοινό τόνο κριτικής, ήταν όμως εμφανέστατη η μνησικακία και η πολιτική ανασφάλεια που τους διακρίνει. Βλέπετε, η ιστορία δεν αναμένεται να τους φερθεί με μεγαλοψυχία κι εκείνοι αναζητούν -αν δεν απαιτούν- δικαίωση…
Ο Σαμαράς δεν είπε λέξη για την εργαλειοποίηση του δυστυχήματος των Τεμπών! Πώς να το κάνει όταν σ’ αυτή την εργαλειοποίηση παίζουν μεγάλο ρόλο οι θεωρίες συνωμοσίας της ψεκασμένης κι ανορθολογικής Δεξιάς με την οποία συνδέεται στενά; Χώρια ότι υιοθέτησε και τελικά ανέφερε …ως τεκμήριο του πορίσματος, ότι στο τρένο υπήρξε άγνωστο φορτίο καυσίμων και το απέκρυψε η κυβέρνηση!!!
Είπε ο Σαμαράς: «Σίγουρα όχι από τα έλαια των μηχανών και η κυβέρνηση προσπάθησε από την αρχή να αποσιωπήσει την ύπαρξη αυτού του παράνομου φορτίου η ανάφλεξη του οποίου αύξησε και τον αριθμό των θυμάτων». Τι έκανε δηλαδή; Υιοθέτησε τον… Βελόπουλο!!! Κι αυτό είναι άλλο ένα πισώπλατο κτύπημα στο κόμμα που τον έκανε πρωθυπουργό… Τα ίδια κάνει, ταυτιζόμενος με τον πωλητή των… χειρογράφων Του Χριστού, για τις σχέσεις με την Τουρκία, τους υδρογονάνθρακες, την πράσινη μετάβαση, τους λαθρομετανάστες, τη σχέση με τον Πούτιν, τον πόλεμο στην Ουκρανία και άλλα. Χονδροειδής στάση. Ο Σαμαράς, έφτασε στο σημείο να αποσυνδέσει τον Μητσοτάκη από τη ΝΔ!!! Δηλαδή, να ισχυρίζεται ότι δεν έχει σχέση με τη ΝΔ, ο άνθρωπος που ηγείται αυτής δέκα χρόνια, που έγινε δις πρωθυπουργός με μεγάλες πλειοψηφικές διαφορές, τη στιγμή που ο ίδιος έφερε για το κόμμα του το χαμηλότερο ποσοστό της ιστορίας του το 18%! Άκουγε τον Βελόπουλο και την Κωνσταντοπούλου να κατηγορούν μια ολόκληρη παράταξη ως …δολοφόνους και δεν έβγαλε άχνα! Κι όμως, θεωρητικά είναι η δική του παράταξη… Όμως, είναι σαφές ότι παράταξη για τον Σαμαρά αποτελεί ο εαυτός του. Κατάντια! Μικρός, όπως τότε που έφυγε από την πίσω πόρτα του Μεγάρου Μαξίμου, αφήνοντας το κλειδί στο χαλάκι για να μπει ο Τσίπρας από τον οποίο είχε ηττηθεί….
Από την άλλη πλευρά, ο Γιώργος Παπανδρέου, ακόμη πιο μικρός, συνέκρινε εμμέσως την κυβέρνηση με την ιταλική μαφία!!! Αν κάποιος του ζητούσε να το αποδείξει, θα είχαμε γέλιο. Μα δεν το έπραξε κάποιος, προφανώς μη δίνοντας σημασία στα λόγια του…
Χώρια ότι «κάρφωσε» τον παλιό συμφοιτητή του και δη με κτύπημα κάτω από τη ζώνη. Ανέφερε: «Θα το επαναλαμβάνω, ότι η κυβέρνηση δεν προχώρησε σε όσα έπρεπε να γίνουν στον σιδηρόδρομο ενώ τα χρήματα υπήρχαν…Ακόμη και όταν επιβάλαμε μεγάλες ποινές για λαθρεμπόριο πετρελαίου, η κυβέρνηση Σαμαρά τις έσβησε»…
Σαμαράς και Γιώργος Παπανδρέου, λοιπόν. Δυο προσωπικότητες σε παράλληλες πορείες από τα νιάτα τους, που αναζητούν δικαίωση στα γεράματά τους. Όμως, με τους λόγους τους γίνονται τελικά πιο γραφικοί κι από τον Αρμάνδο Δελαπατρίδη…
