Πολλά εν ολίγοις.
Η πρώτη μεγάλη νίκη του Μητσοτάκη, είναι ο εκφερόμενος πολιτικός λόγος και η αισθητική του ανδρός. Ευπρεπώς ενδεδυμένος, δωρικός, ενωτικός, σεμνός, με συναίσθηση του τιτάνιου έργου που τον περιμένει. Ένας Ευρωπαίος πολιτικός, ένας κανονικός άνθρωπος. Κι η κυβέρνησή του τελείως διαφορετική απ’ ότι ξέραμε μέχρι τώρα. Ο Μητσοτάκης, πλην άλλων, έκανε πράξη όσα είχε πει κι επέλεξε υπουργούς κι από άλλους πολιτικούς χώρους. Ουδείς το είχε πράξει, με εξαίρεση τον Σαμαρά και τον Στουρνάρα. Κι αυτό όμως ήταν σε περίοδο συγκυβέρνησης κι όχι αυτοδύναμης κυβέρνησης. Θα πείτε, ότι το είχε κάνει κι ο Τσίπρας. Που έκανε υπουργούς πασόκους. Ναι, αλλά η διαφορά έγκειται στην ποιότητα των προσώπων και το ράφι από το οποίο ανασύρθηκαν. Συν τα πολιτικο-επικοινωνιακά κριτήρια.
Προσωπικά εκτιμώ ότι η πιο σημαντική κίνηση Μητσοτάκη είναι η συμμετοχή στην κυβέρνησή του προσώπων από τον ιδιωτικό τομέα. Προσώπων με τεράστια διαδρομή και πολλά ένσημα. Ένσημα πραγματικά κι όχι στα… κινήματα και στη… Γένοβα που μας έλεγαν δεκάδες από τους προηγούμενους…
Ουδείς μπορεί να γνωρίζει/προβλέψει αν οι προερχόμενοι από τον ιδιωτικό τομέα υφυπουργοί της κυβέρνησης θ’ αντέξουν την διαφορετικότητα του δυσκίνητου κράτους ή θα τα βροντήξουν και θα φύγουν εξ αιτίας αυτού. Το βέβαιο είναι ότι χρειαζόμαστε κατεπειγόντως τέτοιους μάνατζερ. Ανθρώπους που κατανοούν τι συμβαίνει στην κανονική αγορά.
Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι το παλιό και φθαρμένο DNA της Νέας Δημοκρατίας θα δημιουργήσει προβλήματα, θα λοιδορήσει ή και θα υπονομεύσει την καινοτομία και τις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες. Είναι σαν να βλέπω μπροστά μου την υπουργάρα ή τη βουλευτάρα να λέει στον τεχνοκράτη «κάνε στην άκρη εσύ δεν ξέρεις, εγώ έχω πάρει χιλιάδες σταυρούς»… Αλλά εκεί, περιμένω τον Μητσοτάκη να πάρει θέση. Πολύ περισσότερο όταν όλοι οι λογικοί άνθρωποι αναγνωρίζουμε ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να πετύχει. Θα πετύχει μόνο με τόλμη και άλματα.
Πάμε σε άλλο θέμα.
Το τι θα κάνει κάθε πολίτης την περιουσία του δεν αφορά το κράτος. Αν θέλει να ενοικιάσει το σπίτι του και πόσο θα το ενοικιάσει, δεν αφορά το κράτος. Αν θέλει να το έχει κλειστό, δεν αφορά το κράτος. Άρα, όσα σχεδιάζει ο φοροβρυκόλακας κρατιστής από το υπουργείο Τουρισμού, αποτελούν ευθεία επέμβαση του κρατισμού στην ελεύθερη οικονομία και στην προσωπική βούληση του ατόμου. Οι περιορισμοί που ετοιμάζει ο φορομπήχτης Θεοχάρης στο Airbnb αποτελούν σφαίρα στην ελεύθερη οικονομία και προφανώς ο Μητσοτάκης χρειάζεται να εξασκήσει τα γαλλικά του…
Είχα ανησυχήσει ότι μετά την πτώση του κυβερνητικού θιάσου ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, θα χάναμε τις αμέτρητες σκηνές γέλιου που παρήγαγαν. Τελικά, ως αντιπολίτευση βγάζουν ακόμη περισσότερο γέλιο. Γέλιο και γελοιότητα!
Εξαιρετική υπουργός εργασίας η Αχτσιόγλου. Μόνο 250 χιλιάδες οι απλήρωτες συντάξεις. Το γράφω για να μαθαίνουμε πώς βγήκαν τα υπερπλεονάσματα.
Προχθές ο Τσίπρας είπε ότι «υπάρχει αναντιστοιχία ψηφοφόρων-μελών στον ΣΥΡΙΖΑ και για αυτό πρέπει να αυξηθούν τα μέλη»… Υπάρχει κι άλλη λύση, αλλά δεν τη σκέφτηκε. Να μειωθούν οι ψηφοφόροι, ώστε να μην υπάρχει καμιά αναντιστοιχία…
Επέτειος της δολοφονίας του Αξαρλιάν χθες Και ως δείγμα μιας αλλοπρόσαλλης χώρας, οι δολοφόνοι του απολαμβάνουν την εκτίμηση (!!!) και τη συμπαράσταση (!!!)πολλών, γίνονται πορείες υπέρ τους, εκδίδονται βιβλία τους, ανεβαίνουν θεατρικά γι’ αυτούς, μπορεί και να έβγαιναν βουλευτές αν κατέβαιναν σε εκλογές. Η αποδοχή της πολιτικής βίας είναι ένα μεγάλο σύγχρονο και απολύτως εξηγήσιμο όνειδος. Ντροπή στους υμνητές της 17Ν και της πολιτικής βίας γενικότερα.
Στα μέσα Ιουλίου φτάσαμε, πέρασε το μισό καλοκαίρι κι οι βροχές με τις καταιγίδες συνεχίζονται. Έτσι όπως πάμε δεν θα μας φανεί παράξενο αν χιονίσει… Καλή εβδομάδα να έχουμε.
