Ο Χ. Αθανασίου και ο Γαβράς – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Να μείνουμε και σήμερα στη λογική του πολλά εν ολίγοις.

Σακελλαρόπουλος Γ. Νίκος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Α. Ο Κώστας «Τσεπέτο» Γαβρόγλου ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις ερχόμενες εκλογές. Ομολογώ ότι ανακουφίστηκα. Φαντάζομαι το ίδιο θα έκανε και η φοράδα στ’ αλώνι! Να σας πω την αλήθεια, όταν ασχολούμαι με αυτόν τον μέγιστο επαναστάτη πάντα σκέφτομαι ότι είναι ο ίδιος άνθρωπος που έκανε χρήση νόμου της χούντας (ΝΔ 720/1970) για να μην υπηρετήσει τον ελληνικό στρατό!

Β. Χθες το κυβερνητικό «OPEN», είχε προσκεκλημένους τους Αρβανίτη και Κυρανάκη.

Ο Αρβανίτης μια ζωή κρατικοδίαιτος δημοσιογράφος και διαμορφωτής της κοινής γνώμης.

Ο Κυρανάκης βραβευμένος στην κατηγορία «Policy» του περιοδικού Forbes για την πολυετή προσφορά του σχετικά με το ρόλο που πρέπει να έχουν οι νέοι στην πολιτική. Κάποια στιγμή, ο Αρβανίτης (που εν τω μεταξύ είναι υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον ΣΥΡΙΖΑ), χαρακτήρισε … αμετροεπή τον Κυρανάκη!!

Ποιος; Ο Αρβανίτης! Ποιος; Ο Αρβανίτης! Ποιος; Ο Αρβανίτης!

Ο οποίος είχε χαρακτηρίσει δημόσια από την εκπομπή του στην κρατική συχνότητα Έλληνα πρωθυπουργό ως μαλ@κα .

Τι ζούμε φίλτατοι; Τι;

Γ. Πριν ένα μήνα ένας καλός μου φίλος βρέθηκε στην Ελβετία κι αντιμετώπισε πρόβλημα υγείας, με κολικό του νεφρού. Τον μετέφεραν σε δημόσιο νοσοκομείο, στα επείγοντα περιστατικά, όπου αντιμετωπίστηκε το πρόβλημά του. Χθες, έλαβε επιστολή μ’ ένα ερωτηματολόγιο: α.. Τα κρεβάτια ήταν άνετα; β. Το προσωπικό σας συμπεριφέρθηκε με σεβασμό; γ. Οι εξηγήσεις των γιατρών για το πρόβλημά σας ήταν κατανοητές; δ. Οι υπηρεσίες που λάβατε σας ικανοποίησαν;

Σκέφτηκα πόσο ανάλγητος είναι τελικά ο νεοφιλελευθερισμός !

Δ. Όταν γράφαμε ότι η επιτομή του Δεξιού λαϊκισμού δεν θα είναι στο ευρωψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας, κάποιοι περί άλλων τύρβαζαν. Προφανώς εξασκημένοι στο έρπειν και στο γλύφειν, δεν είχαν ανοικτά αυτιά…

Ε. Έχουμε πει και ξαναπεί ότι οι άνθρωποι είναι άσσοι στην προπαγάνδα. Κι αυτό αποδείχθηκε χθες για μια ακόμη φορά.

Ακούστε: Ο βουλευτής της ΝΔ. Χ. Αθανασίου, ερωτήθηκε σε εκπομπή της ΕΡΤ αν η «μίζα» (δωροληψία) είναι αδίκημα που διαπράττεται κατά τα καθήκοντα του υπουργού ή επ’ ευκαιρία των καθηκόντων του. Ο Αθανασίου, όχι εκ των ιδιαίτερα ευφυών ή εύστροφων πολιτικών,  απάντησε ότι «αν ένα αδίκημα ανάγεται στα καθήκοντα ή όχι του υπουργού είναι αρμόδια να τα κρίνουν κατά περίπτωση τα δικαστήρια», ενώ αφού ερωτήθηκε ξανά επισήμανε ότι «δεν θα την έπαιρνε την μίζα αν δεν ήταν υπουργός. Εγώ πιστεύω ότι είναι κατά την άσκηση των καθηκόντων του γιατί αν δεν ασκούσε τα καθήκοντα δεν θα τα έπαιρνε». Με τους παρουσιαστές της ΕΡΤ να συνεχίζουν να ρωτούν επιτακτικά και με ανακριτικό ύφος αν «είναι στα καθήκοντα ή επ’ ευκαιρία των καθηκόντων», ο κ. Αθανασίου απάντησε «στα καθήκοντα». Κάτι που στη συνέχεια μεταφράστηκε ως δήλωση Αθανασίου πως… είναι καθήκον του υπουργού να παίρνει μίζα….

Κι εγένετο χαμός, με ανακοινώσεις του Μεγάρου Μαξίμου και τα λοιπά πανηγυράκια.

Βεβαίως, ο Αθανασίου, (επαναλαμβάνω όχι εκ των ιδιαίτερα ευφυών ή εύστροφων πολιτικών), ρωτήθηκε από την ΕΡΤ    αν θεωρεί, με την ιδιότητά του ως νομικός και πρώην δικαστικός, ότι η παθητική δωροδοκία συνιστά αδίκημα που συνδέεται με πράξεις που ανάγονται στα καθήκοντα του Υπουργού ή τελείται επ’ ευκαιρία αυτών. Κι απάντησε ότι κατά την επιστημονική άποψή του αλλά και την πάγια νομολογία των ανωτάτων Δικαστηρίων και του Ειδικού Δικαστηρίου περί Ευθύνης Υπουργών (υποθέσεις: Παπανδρέου, Κουτσόγιωργα, Παπακωνσταντίνου κ.α) η δωροδοκία είναι πράξη που τελείται κατά την άσκηση των καθηκόντων του Υπουργού.

Στη μονταζιέρα του Μεγάρου Μαξίμου και της ΕΡΤ, απομόνωσαν τη φράση «η μίζα είναι στα καθήκοντα του Υπουργού» ώστε να ερμηνεύσουν τη δήλωσή μου πως τάχα θεωρώ ότι οι Υπουργοί μπορούν να παίρνουν μίζες και να παραμένουν ατιμώρητοι.

ΣΤ. Χθες η αστυνομία έκανε επιχείρηση στα Εξάρχεια, προσήγαγε κάμποσους (στην πλειοψηφία τους αλλοδαποί) και μετά τους άφησε…

Σαν να λέμε τους πήγαν ημερήσια εκδρομή στη ΓΑΔΑ!

Πάντως, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί όλους αυτούς τους αποκαλούμε αντιεξουσιαστές κι όχι ακροαριστερούς που είναι το προφανές και το σωστό….

Ζ. Η νέα ταινία του Γαβρά που κι εμείς θα πληρώσουμε με απόφαση Παππά, θα παρουσιάσει στο ελληνικό και διεθνές ακροατήριο τη ρομαντική εκδοχή ενός εγκλήματος. Συμβαίνουν αυτά στα τέχνη. Βλέπεις τον «Πεταλούδα» και συνδέεσαι μαζί του. Βλέπεις «Μπόνι και Κλάιντ» και τους συμπαθείς. Βλέπεις τη «Συμμορία των 12» και σκέφτεσαι ότι θάθελες να είσαι μαζί τους…. Άρα, δεν θα συμπαθήσεις τον Βαρουφάκη του παραμυθιού και του μαγνητοφώνου στο Eurogroup;

Ειδικά το σινεμά, μπορεί να πάρει το ευγενές και να το ευτελίσει ή να πάρει το άθλιο και να το παρουσιάσει ως ευγενές! Άντε, εφοδιαστείτε με ποπ κορν, πατατάκια και κόκα-κόλα και αναμένετε…

Θ. Θα κλείσω πάλι με Γαβρά. Έχω «σκοτωθεί» πολλές φορές με φίλους μου που μου καταλογίζουν ότι δεν τον αποδέχομαι παρά το γεγονός ότι έχει λάβει Όσκαρ (καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, το 1970, με το «Ζ») και αναγνωρίζεται παγκοσμίως.

Σύμφωνοι. Αναγνωρίζεται. Μα ερωτώ: Από ποιους; Από τους κομμουνιστές και Αριστερούς αναζητητές των εναλλασσόμενων φιλοσοφικών ρευμάτων που είχαν κατακλύσει το Παρίσι τις μεταπολεμικές δεκαετίες. Από αυτούς που δεν προσέφεραν το παραμικρό για να κάνει ένα βήμα παρακάτω η ανθρωπότητα. Από αυτούς, μαζί τους κι ο ίδιος ο Γαβράς, που «δηλητηρίασαν» εκατομμύρια νέους. Ξένους. Έλληνες ή Γάλλους φοιτητές που τους οδήγησαν στην ουτοπία μέσω μιας ιδεοληπτικής και λανθάνουσας πνευματικότητας, διανθισμένης με …προοδευτισμό και χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.

Έχω την αίσθηση ότι ο δεδηλωμένος κομμουνιστής Γαβράς, αγγίζοντας πια τη δέκατη δεκαετία της ζωής του (παρά κάτι) δεν μπορεί ν’ απαρνηθεί το σταλινικό απολυταρχικό καθεστώς με τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας…

Ξέρετε κάτι; Όλοι αυτοί – και ο Γαβράς μαζί τους- οι κληρονόμοι της γαλλικής μαρξιστικής κουλτούρας είναι αθεράπευτα αφελείς και γραφικοί.. Γελάει κάποιος σήμερα, όταν παρακολουθεί τον Μποντριγιάρ ή τον Αλτουσέρ. Γελάει επειδή υπάρχει ένας άλλος κόσμος πια, που είναι διαφορετικός από την εποχή των μπουρδολογούντων οπαδών κι εκφραστών του Μαρξ και του Στάλιν. Είναι αλλιώς η ζωή και οι κοινωνίες από τότε που ο κάθε Γαβράς έλεγε με περισπούδαστο ύφος για το απόλυτο τίποτα, την απόλυτη ουτοπία. Κι εκείνος συνεχίζει να μας λέει το διεθνές κεφάλαιο, για τα διευθυντήρια του καπιταλισμού, ενίοτε για τους κακούς παπάδες, για τον σιωνισμό και φυσικά τον …επάρατο και… διαβρωτικό νεοφιλελευθερισμό!

Όλα αυτά, μπαίνουν στο μίξερ της ανοησίας και γοητεύουν ακόμη τη φοιτητριούλα, τον αγράμματο συνδικαλιστάκο ή κι έναν ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής…

Να πω κάτι ακόμη; Ο Αριστερός μηδενισμός του Γαβρά και του κάθε Γαβρά (πάντα από την ενσωματωμένη και επικερδή βολή, ασφάλεια και σαμπάνια του Παρισιού)  επιθυμεί να πουλάει ακόμη Αριστερούς μύθους κι ουτοπίες.

Κοντά, λοιπόν, στη δέκατη δεκαετία της ζωής του (παρά κάτι) ο Γαβράς, ο μεγάλος καλλιτέχνης, ο καταξιωμένος, αντί να βαυκαλίζεται με τις καρικατούρες του βαθέως παρελθόντος και τους Τσιπροβαρουφάκηδες σήμερα (με θέμα που μας κόστισε το κλείσιμο των τραπεζών, το τρίτο μνημόνιο, τη μέσω φορολογίας διάλυση της Μεσαίας τάξης και την προλεταριοποίησή της, αλλά  και στη δέσμευση της δημόσιας περιουσίας για έναν αιώνα), θα μπορούσε να προσφέρει στην πατρίδα του με μια κανονική ταινία. Μια ταινία, ας πούμε, για το  brain drain που μαστίζει τη χώρα…

Δυστυχώς, προτίμησε τον σίγουρο και εύκολο δρόμο (πάλι) του Βαρουφάκη και του Τσίπρα… Μέσω του οποίου θα ξαναζήσουμε εμείς το δράμα μας κι όσοι δεν γνωρίζουν θα καταστήσουν σύμβολο την αγυρτεία…

Κάτι τελευταίο: Αν χωρίς να ξέρετε την υπόθεση της ταινίας, ακούγατε μόνο τον τίτλο, «Μόνοι στο δωμάτιο», τι θα νομίζατε ότι πραγματεύεται αυτή;

Προηγούμενο άρθροΠρωτοσέλιδοι βασικοί τίτλοι εφημερίδων της Παρασκευής 12 Απριλίου 2019
Επόμενο άρθροΕντατικοποίηση ελέγχων στην αγορά κατά την πασχαλινή περίοδο
*Ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας («Hellas Special Άφιλτρο», «Ο Γέρος του Βοριά» που αποτελεί τη λαϊκή βιογραφία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, «Οι Μύθοι και το Παραμύθι»). Θεωρείται εκ των πρωτεργατών της «ελεύθερης ραδιοφωνίας» και επί χρόνια ασχολήθηκε με την πολιτική αρθρογραφία και ανάλυση σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς. Για πολλά χρόνια συνδύασε την εργασία με τα χόμπι του (αθλητισμός) , με την ιδιότητά του ως Γενικός Διευθυντής της εφημερίδας «Sportime» και της «Αθλητικής Ηχούς», ενώ έχει γράψει στίχους σε τραγούδια σημαντικών Ελλήνων δημιουργών και τραγουδιστών.