Μίμαρος, νυν και αεί! – Γράφει ο Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Όταν το 1959 ο πιτσιρικάς Μίμης Δομάζος υπέγραφε στον Παναθηναϊκό με αντάλλαγμα μια πορτοκαλάδα, ούτε ο ίδιος, ούτε άλλος μπορούσε να σκεφτεί ότι αυτό το κοκαλιάρικο και κοντοστούπικο παιδί θα γράψει την κορυφαία σελίδα του ελληνικού ποδοσφαίρου, θα λατρευτεί από εκατομμύρια ανθρώπους και θα γίνει ο κορυφαίος των κορυφαίων.

Νίκος Σακελλαρόπουλος
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Νίκος Γ. Σακελλαρόπουλος

Ναι, έγινε ο κορυφαίος των κορυφαίων, μια σπουδαία περσόνα του ποδοσφαίρου κι όχι μόνο για τα ημέτερα μικρά και μίζερα. Ο Φέρεντς Πούσκας που είχε εκατομμύρια παραστάσεις από τα γήπεδα της οικουμένης, έλεγε ότι αυτό το «φαινόμενο Δομάζος» δεν το έχει συναντήσει πουθενά. Ο Γιάννης Διακογιάννης μου έλεγε ότι ο Δομάζος ήταν η επιτομή του ανθρώπου με το έμφυτο ταλέντο.

Αρχηγός που αναδείκνυε τους συμπαίκτες του, τον Γραμμό, τον Φυλακούρη, τον Ελευθεράκη, τον Αριστείδη Καμάρα και πρωτίστως τον Αντωνιάδη. Ειδικά τον Αντωνιάδη τον κατέστησε επανειλημμένως πρωταγωνιστή κι ας είχε το λιγότερο ταλέντο απ’ όλους. Ο κοντός που έκανε αρχισκόρερ της Ευρώπης, τον ψηλό!! Μύθος!

017

Έχω τη βεβαιότητα, ότι ο Παναθηναϊκός δεν θα γινόταν Παναθηναϊκός, ούτε Panathinaikos, αν δεν υπήρχε ο Δομάζος. Οι αριθμοί λένε πάντα την αλήθεια. Οι πράσινοι είχαν τρία πανελλήνια πρωταθλήματα από το 1927 μέχρι το 1959 που πάτησε το πόδι του στη Λεωφόρο ο Δομάζος. Κι όταν κάποιοι τον ανάγκασαν σε φυγή, το 1978, τις προθήκες των γραφείων  κοσμούσαν 9 πρωταθλήματα και τα αναμνηστικά του τελικού του κυπέλου πρωταθλητριών (σημερινό champions league, για τους νεότερους) από το παιγνίδι με τον Άγιαξ στο  «Γουέμπλεϊ»!

Σ’ αυτά ήταν ο μπροστάρης, ο αρχηγός, ο στρατηγός! Ο άνθρωπος που στη δεκαετία του ’70 δίδασκε πώς θα παίζουν τα « «8-10άρια» του 21ου αιώνα.

019

Τον είχα ρωτήσει κάποτε, αν μικρός ήταν γαύρος, όπως έλεγαν τα κουτσομπολιά στους Αμπελόκηπους μα και στο Πασαλιμάνι. Ακουγόταν μάλιστα, ότι είχε πάει να δοκιμαστεί στον Ολυμπιακό, μα κάποιο … έμπειρο μάτι τον απέρριψε! Ο ίδιος πάντως μου είχε πει ότι ο παίκτης που θαύμαζε κι ήταν είδωλό του, ήταν ο Θανάσης Μπέμπης κι είχε μια φωτογραφία του στο παιδικό κι άκρως φτωχικό του δωμάτιο. Μια φωτογραφία που του είχε δώσει ο ίδιος ο Μπέμπης, μαζί με ένα μικρό σταυρουδάκι, από εκείνα που μοιράζουν στις βαφτίσεις.

Θυμάμαι και κάτι ακόμη από την απόλυτη πιτσιρικαρία μου. Το απίστευτο γκολ με ανάποδο ψαλίδι που είχε βάλει στον Ολυμπιακό, μέσα στο Καραϊσκάκη, στο τέρμα που ήταν προς την Καστέλα. Ο Παναθηναϊκός χάνει 1-0 κι επιτίθεται να ισοφαρίσει. Κερδίζει ένα πλάγιο άουτ από δεξιά, το κτυπά δυνατά ο Δημητρίου προς τον Δομάζο, που βρίσκεται με την πλάτη στο τέρμα. Τότε ο κοντός γίγαντας κάνει ένα εκπληκτικό ανάποδο ψαλίδι και στέλνει τη μπάλα να ξεκουραστεί στα δίκτυα του Πουπάκη. «Παστέλωμα» κανονικό! Λέγεται μάλιστα ,ότι από εκεί βγήκε η φράση…

Κι η Βίκυ. Κι ο «Ζυγός», στην Πλάκα. Στέκι πολιτισμού αλλά κι ανθρώπων που έτρεχαν να δουν τον Δομάζο. Που κοιμόταν  με τις κότες και δεν ήταν ποτέ εκεί τα βράδια… Κι οι προπονήσεις. Από το πρωί μέχρι το βράδυ. Και ένα πείσμα σε μια χαλυβδωμένη ψυχή που αρνιόταν να χάσει. Κι η μπάλα! Ποια Βίκυ τώρα και ποια Ηρώ; Ακόμη και τώρα όπου έβλεπε πιτσιρίκια να παίζουν, καθόταν και τα χάζευε, ψάχνοντας την ευκαιρία να «χωθεί» και να παίξει μαζί τους…

Ναι, ο Μίμης έφυγε για τους παραδείσους. Εκεί να δείτε μπάλα στα καλοκουρεμένα γρασίδια. Με Κρόιφ, με Μουρ, με Μπεστ, με Πελέ, με Ντένις Λόου, μα και με τον Μαραντόνα που θα τσακώνονται ποιος θα φορέσει το «10» το καλό.

018

Ουφ! Ο Μίμης, ο Μίμης της Πανάθας, ο Μίμης των Ελλήνων.

Το έχει γράψει κι η Λίνα: «Τις πιο ωραίες Κυριακές, με λεμονάδες σπιτικές, τις είχαμε δροσίσει. Με τον Δομάζο αρχηγό και τον Σιδέρη κυνηγό»… Αν και το σωστό θα ήταν με τον Αντώνη κυνηγό…

Ποδοσφαιριστής γεννήθηκα, ποδοσφαιριστής θα πεθάνω», έλεγε. Το έκανε πράξη κι αυτό, ο γίγαντας! Κι αισθάνομαι απίστευτα τυχερός που τον γνώρισα, που ερχόταν συχνά στο γραφείο μου στην «Αθλητική Ηχώ», που μιλούσαμε, που τον άκουγα να διηγείται ιστορίες. Μα πιο τυχερός ήμουν που γέμισε τη μνήμη μου με φωτογραφίες ζωής από τους πίνακες που ζωγράφιζε στα γήπεδα.

Νυν και αεί είχε πει η Βίκυ. Ξαρχάκο και Γκάτσο.

Ναι, νυν και αεί Δομάζος! Ναι, νυν και αεί στρατηγός, ναι, νυν και αεί στις μνήμες, στις καρδιές, στις ψυχές όλων μας.

Ναι, νυν και αεί Δομάζος, Μίμαρος!

Προηγούμενο άρθροΠρωτοσέλιδοι βασικοί τίτλοι εφημερίδων της Κυριακής 26 Ιανουαρίου 2025
Επόμενο άρθροΚωστής Χατζηδάκης: Δεκαπέντε πρωτοβουλίες για μια δίκαιη πολιτική στα ακίνητα και τη στέγαση