Η Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου,
το σφοδρό και εκτεταμένο κύμα σφαγών και ο μαζικός εκτοπισμός που υποκινήθηκαν και πραγματοποιήθηκαν από το Κίνημα των Νεότουρκων
κατά τη χρονική περίοδο 1914-1923.
Οι μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν ήταν η εκτόπιση, η εξάντληση από έκθεση σε κακουχίες, τα βασανιστήρια, η πείνα και η δίψα,
οι πορείες θανάτου στην έρημο και οι εν ψυχρώ δολοφονίες ή εκτελέσεις.
Ο αριθμός των θυμάτων έχει υπολογιστεί σε 353.000.
Η αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί ζήτημα ιστορικής δικαιοσύνης,
μνήμης και ηθικής ευθύνης απέναντι στα θύματα, αλλά και στις μελλοντικές γενιές.
Η αποσιώπηση ή άρνηση τέτοιων εγκλημάτων επιτρέπει την επανάληψή τους και αποδυναμώνει τον αγώνα κατά της ατιμωρησίας.
Η αναγνώριση δεν αφορά μόνο το παρελθόν — αποτελεί εργαλείο πρόληψης για το μέλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο, δεν μπορεί κανείς να αγνοήσει τους παραλληλισμούς με την ανθρωπιστική καταστροφή που εκτυλίσσεται σήμερα στη Γάζα,
όπου μαζική βία κατά αμάχων, εκτοπισμοί και συλλογικές τιμωρίες που οφείλουν να προκαλέσουν παγκόσμια εγρήγορση — όπως και τότε, έτσι και τώρα.
“Ο σεβασμός της διεθνούς δικαιοσύνης δεν είναι απλώς ένα ουτοπικό όραμα, αλλά ένα απαραίτητο προαπαιτούμενο για την επίτευξη της διεθνούς ειρήνης.”
Κίνημα Δημοκρατίας Ημαθίας
