Το γλυκάνισο είναι ένα μονοετές φυτό και ανήκει στην οικογένεια των Σκιαδοφόρων. Στη χώρα μας είναι αυτοφυές κυρίως στα νησα μας. Καλλιεργείται και στη σοβιετική ένωση. Είναι φυτό ποώδες που καλλιεργείται από την αρχαία εποχή. Το γλυκάνισο έχει άνθη μικρά λευκά σε σκιάδια αρκετά μεγάλα, φύλλα με μεγάλες στρογγυλές περιφέρεις και τρεις λοβούς, στέλεχος με λεπτές ραβδώσεις, διακλαδιζόμενο, καρπό αυγοειδή και χνουδωτό. Ανθίζει από Ιούνιο μέχρι Αύγουστο. Φτάνει σε ύψος τους 50 πόντους. Χρησιμεύει ο σπόρος του που μαζεύεται ώριμος τον ΣεπτέμβριοΤο φυτό είναι πολύ αρωματικό και χρησιμοποιείται, κυρίως οι σπόροι του σε ζαχαροπλαστική και μαγειρική αλλά και στην ποτοποιία και αρτοποιία.
Επιστημονική Ονομασία: Pimpinella anisum
Χρήσιμα μέρη: Σπόροι αλλά και φύλλα.
Άλλα ονόματα:
Άνισο
Άνισο το Τράγιο
Πιμπινέλλα
Γλυκανθίς
Καυκαλίδα
Πιμπενέλη η κοινή
Δραστικές Ουσίες: Χολίνη, ανεθόλη, εστραγόλη, αζωτούχες ουσίες, μεθυλχαβικόλη, ανισοκετόνη, τερπίνη και ρητίνες.
Θεραπευτικές Ιδιότητες:
Οι Ρωμαίοι με τα πλουσιοπάροχα γεύματα που έτρωγαν πολλές φορές την ημέρα, έτρωγαν μετά από αυτά γλυκάνισο σαν σπόρους ή μέσα σε κέικ για την βαρυστομαχιά. Με σπόρους γλυκάνισου αρωματίζουν επίσης το τσίπουρο και το ούζο, διάφορα λικέρ, σούπες, σαλάτες, χορτόπιτες. Με το αιθέριο έλαιό του αρωματίζουν σαπούνια πολυτελείας και οδοντόπαστες. Είναι ένα θερμαντικό, διεγερτικό χόρτο, το οποίο βελτιώνει την πέψη, δρα ευεργετικά στο συκώτι και το κυκλοφοριακό σύστημα και έχει αποχρεμπτική και οιστρογονική δράση. Είναι αρκετά αποτελεσματικό μέσο ενάντια στους σπασμούς-κολικούς των εσωτερικών μυών (του στομάχου και των εντέρων), αυξάνει την αποβολή αερίων των εντέρων και την περισταλτικότητα τους, χρησιμοποιείται ενάντια στο άσθμα, στον βήχα και τον ερεθισμό των άνω αναπνευστικών οδών, στην βραχνάδα της φωνής, σαν εφιδρωτικό και αντιπυρετικό μέσο. Συστήνεται στις μητέρες που θηλάζουν γιατί αυξάνει το γάλα αλλά και σαν διουρητικό μέσο στις ασθένειες των νεφρών, του συκωτιού και του παγκρέατος. Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά της ψώρας.
Χρήση:
Σαν αφέψημα. Για τα προβλήματα του στομάχου βράζουμε ένα κουταλάκι φύλλα και σπόρους γλυκάνισου σε ένα φλυτζάνι νερό. Σουρώνουμε και πίνουμε χωρίς ζάχαρι γιατί το ίδιο είναι ήδη γλυκό.
Επίσης, παρασκευάζεται ως έγχυμα (Πριν τη χρήση συνθλίβουμε ελαφρά τους σπόρους για να ελευθερωθούν τα πτητικά έλαια. Ρίχνουμε ένα φλιτζάνι βραστό νερό σε 1-2 κουταλιές του τσαγιού σπόρους και το αφήνουμε σκεπασμένο για 10-15 λεπτά). Αλλά και με την κατάλληλη πολτοποίηση μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εξωτερικά.
Για τον βρογχικό κατάρρου βράζουμε μαζί με γλυκάνισο και λίγο μάραθο.
Οι λεχώνες παίρνουν μια κουταλιά γλυκάνισο πρωί βράδυ για να κατεβάσουν γάλα.
Παρενέργειες:
Πρέπει να το χρησιμποποιείτε κατά κόρον για να έχει παρενέργειες, όπως όλα τα φάρμακα και βότανα.
Προφυλάξεις:
Αν το πάρουμε σε μεγάλες δόσεις και πολύ καιρό μπορεί να γίνει ναρκωτικό με κακά αποτελέσματα για την κυκλοφορία του αίματος και μπορεί να φτάσει μέχρι εγκεφαλική συμφόρηση.
