Να συζητήσουμε λίγο ακόμη το ζήτημα των τηλεοπτικών αδειών.
Ας μη σταθούμε σήμερα στο big brother που έστησε η κυβέρνηση. Που ήταν τόσο αποτυχημένο, ώστε πήραν άδεια κάποιοι με 44 και 52 εκ. ευρώ και ΔΕΝ πήραν άλλοι που έδωσαν 60 και 61! Ας μη σταθούμε ούτε στις μεθοδεύσεις που έγιναν για να πάρει άδεια ο εκλεκτός μεγαλοεργολάβος της Κυβέρνησης. Ας μη σταθούμε ούτε καν στο γεγονός ότι τα χρήματα που δόθηκαν για τις άδειες από κάποιους, επ’ ουδενί μπορούν να αυγατίσουν ή να γυρίσουν στις τσέπες τους, άρα κάποιο λάκο κρύβει η φάβα.
Ας σταθούμε στον αριθμό των αδειών που δόθηκαν. Γιατί μόνο τέσσερις άδειες, όταν η συχνότητα χωρά 16;
Δόθηκαν, λέει, τέσσερις άδειες επειδή τόσες μπορεί να αντέξει η διαφημιστική αγορά!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη κουταμάρα από αυτό το επιχείρημα.
Από πού κι ως πού η κυβέρνηση και το κράτος μπορεί να καθορίζει τους κανόνες της αγοράς; Πόσοι θα χωράνε και πόσοι θα ασκούν δραστηριότητα;
Δηλαδή, αύριο μπορεί να μας πουν ότι επειδή η αγορά δεν χωράει τόσους δικηγόρους, θα μείνουν οι μισοί ή λιγότεροι. Επειδή η αγορά δεν χωράει τόσα σουβλατζίδικα, θα κλείσουν τα περισσότερα. Επειδή η αγορά δεν χωράει τόσα ζαχαροπλαστεία, πρέπει να μείνει συγκεκριμένος αριθμός.
Λογικές ολοκληρωτισμού.
Κι αν αύριο η αγορά χωράει μόνο ένα κανάλι –ειδικά μετά τη συνεχή πτωτική πορεία της διαφημιστικής πίτας – θα κλείσουμε τα υπόλοιπα που πήραν άδειες; Τι ολοκληρωτικές λογικές και πρακτικές είναι αυτές;
Όμως, να πούμε και το πιο βασικό.
Αν χωράνε μόνο τέσσερα ιδιωτικά κανάλια που έχουν μηδενικό κόστος για τον λαό και τους τηλεθεατές, για ποιον λόγο να πληρώνουμε για να συντηρούνται τέσσερα κρατικά κανάλια που κοστίζουν τόσα χρήματα σε όλους;
Για ποιον λόγο να πετάμε 250 εκ. ετησίως για να συντηρούμε τέσσερα κρατικά κανάλια με Μ.Ο. τηλεθέασης 1%;
Προσέξτε: Πανηγυρίζει η νεοκομμουνιστική κυβέρνηση ότι εξασφάλισε 250 εκ. από τις άδειες που θα ισχύουν για δέκα χρόνια, όταν αυτά τα 250 εκ. ισούνται με την ετήσια δαπάνη των κρατικών καναλιών.
Δεν είναι κουταμάρα; Όταν ακόμη και με τίμημα των 30 εκ. θα μπορούσε κάθε ενδιαφερόμενος fixed price ανά δέκα χρόνια να ανανεώνει την άδεια του και το κράτος να είχε μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη αλλά και 12-15 σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας;
Η ουσία λοιπόν ήταν, ότι όλο αυτό το show – καρναβάλι, είχε σκοπό να συγκεντρώσει αρπακολατζίδικα κάποια χρήματα, αλλά κυρίως να δημιουργήσει ένα τεχνητό ολιγοπώλιο ενημέρωσης, ακόμη και ψυχαγωγίας. Και δη αντίθετα στην συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθεροτυπία αλλά και στη συνταγματική πρόβλεψη για το ποιος χορηγεί τις άδειες.
Να προβλέψουμε και κάτι ακόμη.
Η ιστορία με το «μαύρο» των ιδιωτικών καναλιών, θα τραβήξει σε βάθος.
Κι αν επιβληθεί στην ιδιωτική Digea να τους διακόψει το σήμα, οι επιπτώσεις θα είναι τεράστιες και σε πολιτικό και σε προσωπικό επίπεδο.
Κι ένα τελευταίο: Ποιος θα δώσει τις άδειες στους τέσσερις πλειονοψηφήσαντες, όταν το μόνο αρμόδιο να το πράξει είναι το ΕΣΡ; Που δεν υπάρχει;
Εν κατακλείδι, ας βάλουμε στο τραπέζι της συζήτησης δυο πράγματα:
Το ένα είναι αν μας χρειάζονται τέσσερα κρατικά κανάλια που κοστίζουν ετησίως όσα πήρε η κυβέρνηση για δέκα χρόνια από τα ιδιωτικά.
Το δεύτερο είναι αν θέλουμε το κράτος απροκάλυπτα και ως πατερούλης να ρυθμίζει τις τύχες μας, αποφασίζοντας πόσοι θα ασκούν επιχειρηματική ή επιστημονική δραστηριότητα…
