Ξεκίνησα ψάχνοντας έναν αυτοδιοικητικό συνδυασμό που να ταιριάζει στην ιδεολογία μου και τις προτεραιότητές μου, τόσο ως υποψηφίου, όσο και στην περίπτωση που εκλεγώ (τώρα ή στο μέλλον, ο χρόνος δεν αλλάζει το ζητούμενο).
Κάποιοι θα πουν “ωραία, αλλά εμάς τί μας ενδιαφέρει;”. Είναι αλήθεια ότι απευθύνομαι σε κόσμο που ενδιαφέρεται, όπως αλήθεια είναι ότι στην δική μου πολιτική πρόταση βρίσκεται η διαρκής εξέλιξη της ιδεολογικής ταυτότητας και του πολιτικού της περιεχομένου. Εκλογές χωρίς πολιτική πρόταση και πολιτικό περιεχόμενο είναι εκλογές για τα πανηγύρια. Στον δήμο Αλεξάνδρειας, όπου και η έδρα μου, υπάρχει μόνο ένα αριστερό ψηφοδέλτιο, αυτό που υποστηρίζεται από το ΚΚΕ. Έγινε επίσης μια προσπάθεια από υποψήφιο προερχόμενο από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, αλλά προς στιγμήν χωρίς τα επιθυμητά αποτελέσματα. Οι επιλογές για μια πιθανή συμμετοχή μου στις εκλογές στράφηκαν στην συνέχεια στην περιφέρεια. Εδώ θέλω να πω ότι αυτές τις ημέρες βιώνω πολύ έντονα και εμπράκτως το γεγονός ότι όντως οι εκλογές αποτελούν ευκαιρία ανάδειξης προσώπων και πολιτικών προτάσεων. Αυτό είναι και θετικό, αλλά μπορεί να είναι και μια μεγάλη όσο και επικίνδυνη παγίδα. Παγίδα για όποιον δεν είναι σίγουρος για το τί θέλει να κάνει. Διότι όταν μυριστούν ότι έχεις διάθεση ν’ ασχοληθείς με τα κοινά, κοιτούν σε πρώτη φάση να σε εκμεταλλευτούν. Θέλουν απλώς να σε βάλουν στο ψηφοδέλτιό τους για τις ψήφους που είσαι σε θέση να τους φέρεις. Δεν θ’ αργήσεις όμως να γίνεις και εσύ σαν κι αυτούς, όταν πορεύεσαι χωρίς αρχές και αξίες, οπότε σε δεύτερη φάση θα κοιτάξεις εσύ να τους εκμεταλλευτείς. Συνεπώς, το παιχνίδι είναι εξ ορισμού προδιαγεγραμμένο, όταν δεν υπάρχει πολιτικό περιεχόμενο. Αυτό το πολιτικό περιεχόμενο καλούμαστε να διαφυλάξουμε όλοι όσοι διατυπώνουμε την θέση ότι θέλουμε και μπορούμε να επιδιώξουμε και να κάνουμε πράξη την πολιτική αλλαγή. Βέβαια, η λέξη “πολιτική” και τα παράγωγά της έχουν απαξιωθεί τόσο βαθιά και τόσο συστηματικά, που σχεδόν κανείς δεν πιστεύει ότι μια αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό ισοδυναμεί με αλλαγή των συνθηκών διαβίωσης. Το βιώνω εξίσου αυτή την περίοδο, διαπιστώνοντας εκ των έσω την αδιαφορία των συμπολιτών να ενταχθούν σε ένα ψηφοδέλτιο, όποιο κι αν είναι αυτό. Δυστυχώς, υπάρχει και η αντίληψη ότι το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η εκλογή και η πολιτική μας επιβίωση. Θα έλεγα λοιπόν ότι η πολιτική επιβίωση είναι μόνο ένα από τα πολλά ζητούμενα, σημαντικό από την άποψη ότι χωρίς αυτήν δεν θα μπορέσεις ποτέ να απευθυνθείς κατ’ αρχήν στο εκλογικό σώμα, αλλά και γενικά στην κοινωνία με όρους πολιτικής. Η πολιτική στην δική μας αντίληψη είναι θέμα συσχετισμών, αλλά εμείς και εγώ προσωπικά ερχόμαστε να προσδώσουμε σε αυτούς τους συσχετισμούς ένα νέο νόημα. Αυτή είναι η διαφορά η δική μου και της παράταξης με την οποία επιλέγω να συμπαραταχθώ. Καλούμε λοιπόν τους εκλογείς σε πρώτη φάση ν’ αλλάξουμε μαζί τους πολιτικούς συσχετισμούς που θέλουν το κυβερνών κόμμα να έχει δικούς του περιφερειάρχες, σε σχεδόν όλες τις περιφέρειες της χώρας.
Η παράταξη την οποία επιλέγω υποστηρίζεται επισήμως από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ, αλλά εγώ συνεχίζω στην γραμμή του κομματικά ανένταχτου αριστερού. Έτσι με δέχτηκαν και έτσι θα συνεχίσουμε, για όσο γίνεται σεβαστή η ταυτότητά μου. Στην γραμμή αυτή, θεωρώ πολύ σημαντικό ότι το δικό μας πρόγραμμα συνδιαμορφώνεται από τα μέλη και τους φίλους της παράταξης και του συνδυασμού. Δεν είναι ένα πρόγραμμα που αποφασίζεται κεντρικά και φοριέται πάνω μας και πάνω σας, ενώ ως συμμετέχων και υποψήφιος έχω ήδη καταθέσει την δική μου πρόταση. Και βέβαια μπορείτε αν θέλετε να έρθετε κι εσείς μαζί μας. Τα ψηφοδέλτια κλείνουν στις 31 Αυγούστου. Σίγουρα, κάποιοι θα σκέφτηκαν και κάποιοι άλλοι μου το είπαν ήδη ότι είμαι φιλόδοξος, όταν από έναν συνδυασμό υποστηριζόμενο από το ΚΚΕ και για πολύ συγκεκριμένους λόγους κομματικής λειτουργίας, μεταβαίνω σε ψηφοδέλτιο υποστηριζόμενο από το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Τους απαντώ από αυτό το βήμα πως ναι, είμαι φιλόδοξος. Έχω την φιλοδοξία να παραμείνω αριστερός, είτε ως αντιπολιτευόμενος, είτε ως μέλος μιας νέας προοδευτικής διοίκησης. Έχω την φιλοδοξία να δω τον τόπο να ξεβαλτώνει. Θέλω να έχουμε καλούς δρόμους και ωραία πάρκα. Θέλω να βάλουμε το θέμα των απορριμμάτων σε μια νέα τροχιά. Λυπάμαι που δεν έχω την φιλοδοξία να γίνω επαγγελματίας της αριστερής αντιπολίτευσης, την οποία σέβομαι ως προς τις προτάσεις της και πολλά από τα πρόσωπα που τις εκφέρουν. Ένα από αυτά τα πρόσωπα είναι και η Δέσποινα Χαραλαμπίδου, εκ νέου υποψήφια περιφερειάρχης και πρώην βουλευτής, στην οποία εύχομαι ολόψυχα να καταφέρει να εκλεγεί. Δεν είναι επίσης λίγοι εκείνοι οι οποίοι πιστεύουν ότι προσχωρώντας σε ένα κόμμα ή έναν αυτοδιοικητικό συνδυασμό, αποδέχεσαι αυτομάτως το σύνολο των θέσεων τους. Όχι. Δεν είναι επίσης και δυστυχώς αυτονόητο ότι συμπαρατασσόμενος με έναν αυτοδιοικητικό συνδυασμό υποψηφίων που υποστηρίζεται από κάποιο κόμμα, γίνεσαι αυτομάτως και μέλος του συγκεκριμένου κόμματος. Επίσης όχι. Αισθάνομαι λοιπόν ότι κρυβόμαστε πίσω από αυτά που δεν θέλουμε να δούμε. Δεν υπάρχει ιδανικό κόμμα, ενδεχομένως ούτε και ιδανική ιδεολογία, όσο και αν εγώ προσωπικά επιμένω αριστερά. Και όταν έρχεται η ώρα να βγεις μπροστά και να εκτεθείς, τότε κυρίως είναι που κρίνεται η ιδεολογία σου και το περιεχόμενό της. Όπως πολύ σωστά διατύπωσε κατά την γνώμη μου ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ένας πολιτικός με τον οποίο διαφωνώ σε πολλά και επίμαχα, μέσα από ένα απλό και ευανάγνωστο κείμενό του με αφορμή τις βουλευτικές εκλογές του 2007 που συνέπεσαν με την τραγωδία του Αυγούστου του 2007 στην Ηλεία (“Εθνική τραγωδία και εκλογές”, 27-8-2007, δημοσιευμένο εδώ), “αν υπάρχουν πολίτες που νιώθουν ότι υποαντιπροσωπεύονται, ότι η πολιτική δεν τους εκφράζει, ότι αυτοί έχουν να κάνουν πράγματα πολύ περισσότερα και πολύ καλύτερα απ’ ό,τι όσοι μετέχουμε επίσημα στο πολιτικό γίγνεσθαι, έχουν καθήκον να διεκδικήσουν την συμμετοχή τους και τον δικό τους ενεργό ρόλο, αναλαμβάνοντας και τις ευθύνες που αναλογούν στον ρόλο αυτό.”. Αυτή είναι και η δική μου παρότρυνση. Αν θέλεις, μπορείς να προσπαθήσεις. Το ν’ αρχίσω να αραδιάζω επί του παρόντος τα σφάλματα της απερχόμενης διοίκησης της περιφέρειάς μας, στην τελική μόνο διαφήμιση θα της κάνω, έστω και αρνητική. Εμείς θέλουμε και μπορούμε να είμαστε η επόμενη περιφερειακή διοίκηση και να κριθούμε για όσα υποστηρίζουμε. Εννοείται πως και από την θέση της αντιπολίτευσης τον ίδιο ζήλο θα επιδείξουμε, αλλά δυστυχώς η αντιπολίτευση έχει το μειονέκτημα να μην μπορεί να εφαρμόσει το δικό της πρόγραμμα.
Δυστυχώς, απαντάται ακόμα και στις μέρες μας το φαινόμενο της πρόθεσης ψήφου λόγω “υποχρέωσης” προς κάποιον υποψήφιο. Θα ψηφίσω τον τάδε γιατί είναι συγγενής μου. Θα ψηφίσω την δείνα γιατί με βοήθησε επαγγελματικά. Δείτε. Ψήφος λόγω υποχρέωσης είναι ψήφος χωρίς πολιτικό κριτήριο. Ψήφος χωρίς πολιτικό κριτήριο είναι ψήφος που δεν μπορεί να διαμορφώσει πολιτικό αποτέλεσμα και εκλογές χωρίς πολιτικό αποτέλεσμα είναι εκλογές που δεν μπορούν να παράξουν πολιτικό έργο. Και θα σκεφτεί κανείς ότι καλά μας τα λες εσύ, αλλά και οι δικοί σου συγγενείς και φίλοι θα σε ψηφίσουν. Έτσι δεν είναι; Μα, γι’ αυτό και τους παρακαλώ να μην με ψηφίσουν, διότι η ψήφος με κριτήριο την γνωριμία και την συγγένεια με καταστρέφει πολιτικά. Και αυτό είναι το λιγότερο φυσικά, διότι επί της ουσίας καταστρέφεται η πολιτική μου πρόταση. Δεν μπορούμε λοιπόν να έχουμε απαιτήσεις από τους πολιτικούς, όταν πρώτα δεν απαιτούμε πράγματα από τον ίδιο μας τον εαυτό. Και είναι πασιφανές τί γίνεται την ώρα της κάλπης, εδώ και πολλά χρόνια. Αυτοί που ψηφίζουν με κριτήρια μη πολιτικά, υπερισχύουν των υπολοίπων. Τα αποτελέσματα γνωστά. Διαφθορά. Διαπλοκή. Μνημόνια. Κερασάκι το νομικό πλαίσιο των εκλογών, που προωθεί τις ισχυρές κομματικά και οικονομικά υποψηφιότητες και καταστρατηγεί την αρχή της πλειοψηφίας, αφού οι “νέοι” δήμαρχοι και περιφερειάρχες έχουν την δυνατότητα να εκλεγούν/επανεκλεγούν με 43,1% και με κατώτατο όριο εισόδου 3%, ποσοστό που θα αφήσει εκτός πολλούς υποψηφίους και τους πολίτες που καλούνται να εκπροσωπήσουν. Αυτό μαρτυρά ότι ο νομοθέτης έχει ιδεολογικό πρόβλημα με τις βασικές αρχές λειτουργίας του πολιτεύματος. Στον ίδιο άξονα, μειώθηκε επίσης αισθητά ο συνολικός αριθμός εκλόγιμων θέσεων για τους αιρετούς της αυτοδιοίκησης. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο που οι τροποποιήσεις του εκλογικού νόμου βαρύνουν πρώτιστα την παρούσα κυβέρνηση, η οποία παρά το γεγονός ότι έχει με το μέρος της όλα τα μεγάλα ΜΜΕ και άλλους μεγαλοπαράγοντες, δεν κατάφερε να πείσει για την πολιτική της πρόταση και χρειάστηκε την ενισχυμένη αναλογική για να επανεκλεγεί. Για εμένα, που υπογράφω αυτό το κείμενο, στοίχημά μου είναι η επομένη των εκλογών. Η πολιτική μου υπόσταση και πρόταση θα κριθεί από το εάν και κατά πόσο θα μπορέσω να την διαφυλάξω. Πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που πρέπει να κριθεί στο προσεχές μέλλον, πέραν του εκλέγεσθαι, είναι το αν θα θελήσουμε να καταστήσουμε τους πολιτικούς φορείς στους οποίους συμμετέχουμε, ανεξαρτήτως ιδεολογίας, χώρους ισότιμης κοινωνικής συμμετοχής, σοβαρού πολιτικού διαλόγου και συνδιαμόρφωσης πολιτικών αποφάσεων με πρωταρχικό γνώμονα την κοινωνική συνοχή.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΣΙΠΗΣ
Υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος Ημαθίας
με τον συνδυασμό “Πράξεις για την Μακεδονία”
*Ο Γεώργιος Τσίπης είναι αρχαιολόγος και κάτοικος της δημοτικής ενότητας Αντιγονιδών του δήμου Αλεξάνδρειας.
