
Το τελευταίο χρονικό διάστημα η λέξη/έννοια «γενοκτονία», έχει μπει για τα καλά στην καθημερινότητά μας, ειδικά από την εγχώριο Αριστερά κι αναφορικά με τους Παλαιστινίους και τη σύγκρουση με το Ισραήλ στη λωρίδα της Γάζας. Βλέπετε, τα τραγικά γεγονότα του Οκτωβρίου του 2023, δεν νοιάζουν την Αριστερά μας, ούτε οι θάνατοι, ούτε οι βιασμοί γυναικών εκείνο το μοιραίο βράδυ, ούτε οι όμηροι που ακόμη κρατούνται. Όσοι, δηλαδή, δεν έχουν εκτελεστεί. Οι χιλιάδες νεκροί ισραηλινής καταγωγής, ήταν για την Αριστερά μας, παιδιά ενός άλλου Θεού. Το δε ΚΚΕ κι οι άλλες…προοδευτικές δυνάμεις, δεν έχουν πει το παραμικρό για τους τρομοκράτες της Χαμάς που καταδυναστεύουν τον Παλαιστινιακό λαό.

Η αλήθεια είναι, ότι η Αριστερά στη χώρα μας δεν έχει την καλύτερη σχέση με τη λογική και τη διπλωματία. Ούτε με τον πολιτικό ρεαλισμό, χώρια που συχνά -πυκνά έχει σταθεί ενάντια στα συμφέροντα της χώρας.
Το ίδιο άλλωστε δεν κάνει και τώρα; Διαδηλώνει καθημερινά στους δρόμους, υπέρ της … Χαμάς, των μουλάδων του Ιράν, των Χούθι κι άλλων, την ώρα που ο μόνος αξιόπιστος και ουσιαστικός σύμμαχος της χώρας, είναι ΜΟΝΟ το Ισραήλ. Μιλάει κιόλας για γενοκτονία των Παλαιστινίων! Άλλωστε, πάντα άρεσαν στην Αριστερά μας οι βαρύγδουπες εκφράσεις…
Όμως, πέραν από τα συναισθήματα (παρ’ ότι δεν ήταν το ίδιο ευαίσθητα για τους νεκρούς Ισραηλινούς του Οκτωβρίου), δεν μπορεί να μιλάμε για γενοκτονία. Το δε πιο ισχυρό επιχείρημα που καταρρίπτει αυτή την κατηγορία, είναι το εξής: Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για γενοκτονία από ένα κράτος, όταν το ίδιο το κράτος αυτό φιλοξενεί εκατομμύρια Παλαιστίνιους ως ενεργά μέλη της κοινωνίας του;
Προσέξτε: Σχεδόν 2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι/Άραβες, σχεδόν το 20% του πληθυσμού του Ισραήλ, ζουν κι εργάζονται εκεί. Αυτοί έχουν:
Α. δικαίωμα ψήφου και εκλέγουν εκπροσώπους στο ισραηλινό κοινοβούλιο (Κνεσέτ),
Β. Συμμετέχουν στην ανώτατη εκπαίδευση, με φοιτητές και καθηγητές στα πανεπιστήμια,
Γ. Εργάζονται ως γιατροί, δικηγόροι, καθηγητές και επιχειρηματίες,
Δ. Λειτουργούν πολιτιστικούς, θρησκευτικούς και κοινωνικούς φορείς εντός Ισραήλ.
Ακούστε κι αυτά τα επιχειρήματα:
Α. Ο Μανσούρ Αμπάς, επικεφαλής του ισλαμικού κόμματος Ra’am, ήταν μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού του 2021–2022 — η πρώτη φορά στην ιστορία του Ισραήλ που αραβικό κόμμα στήριξε κυβέρνηση.
Β. Η Χανίν Ζουάμπι, πρώην βουλευτής, ήταν η πρώτη γυναίκα Αραβικής καταγωγής, σε ισραηλινό κόμμα που εξελέγη στο Κνεσέτ.
Γ. Χιλιάδες Παλαιστίνιοι εργάζονται καθημερινά στο Ισραήλ με ειδικές άδειες, κυρίως από τη Δυτική Όχθη, συμβάλλοντας στην οικονομία και διατηρώντας κοινωνικές σχέσεις με Ισραηλινούς εργοδότες και πολίτες.
Επιπλέον, η γενοκτονία, όπως ορίζεται από τη Σύμβαση του ΟΗΕ (1948), δεν αναφέρεται μόνο στη μαζική θανάτωση — απαιτεί αποδεδειγμένη πρόθεση εξάλειψης μιας εθνικής ομάδας στο σύνολό της. Αν το Ισραήλ είχε τέτοια πρόθεση, δεν θα υπήρχε καμία θεσμική ανεκτικότητα ούτε συμβίωση με εκατομμύρια Παλαιστινίων πολιτών. Αντιθέτως, το κράτος έχει επενδύσει — αν και άνισα — στην ενσωμάτωσή τους.
Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διακρίσεις, αδικίες ή επιλεκτική βία — ειδικά στην αναγνωρισμένη ως “κατεχόμενη” Δυτική Όχθη και τη Γάζα. Όμως, η ύπαρξη πολιτών παλαιστινιακής καταγωγής που ζουν, εργάζονται και συμμετέχουν στην ισραηλινή κοινωνία αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι δεν υφίσταται συστηματική πρόθεση εξάλειψης όλου του παλαιστινιακού πληθυσμού.
Συνεπώς, η σύγκρουση Ισραήλ -Παλαιστίνης, μπορεί να είναι βαθιά τραυματική, με ιστορικά και πολιτικά φορτία, αλλά τα τελευταία πολλά χρόνια οι τρομοκράτες της Χαμάς, με την υποστήριξη των μουλάδων του Ιράν κι άλλων τρομοκρατών, όπως οι Χούθι, ποδηγετούν τον λαό της Παλαιστίνης και ζουν μόνο για την καταστροφή του Ισραήλ. Το οποίο αμύνεται …επιτιθέμενο με ιδιαίτερη σφοδρότητα.
Όμως, όπως και να το δει κάποιος, ο όρος «γενοκτονία» δεν πρέπει να χρησιμοποιείται αβίαστα. Όταν εκατομμύρια Παλαιστίνιοι ζουν με πολιτικά δικαιώματα και νομική υπόσταση στο Ισραήλ, είναι αναγκαίο να αναρωτηθούμε: πώς μπορεί να συνυπάρχει αυτό με την κατηγορία της γενοκτονίας;
Η σύγκρουση απαιτεί πολιτική λύση, δικαιοσύνη και ισονομία — όχι την υπεραπλούστευση ενός όρου που ανήκει στις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας της ανθρωπότητας.