Η «ξέφρενα» όμορφη φύση της Δημητσάνας, των φαραγγιών και του Λούσιου στάθηκαν η αφορμή για παιχνίδια αδρεναλίνης, γκουρμεδιάρικα δημιουργικά μαγειρέματα, τραπεζώματα και εξερευνήσεις δίπλα στο ποτάμι. Μοναδικές στιγμές, όλο χρώμα που αξίζει να ζήσετε….
Πρόσφατα η πρόσκληση του Παναγιώτη Κουστένη, του «Αρχοντικού Δεληγιάννη», στάθηκε η αφορμή να ανακαλύψουμε την «κρυμμένη» Δημητσάνα, μέσα από την δική του ματιά. Οι περιηγήσεις μας, αληθινός ύμνος στην φύση και στην ζωή, «γέννησαν» την «άγρια ιδέα» για παιχνίδια αδρεναλίνης με rafting και «φευγάτα» μαγειρέματα στο ποτάμι. Δεν προσπαθήσαμε ιδιαίτερα να ξεσηκώσουμε δέκα «άτακτα παιδιά» και μια σκυλίτσα…. Το μενού καθορίστηκε από τον Σταύρο και τον Κώστα που είναι οι chef της παρέας.
Οι προετοιμασίες άρχισαν με την συλλογή των υλικών, το μαρινάρισμα της φραγκόκοτας και την προετοιμασία του στιφάδου, που αποφάσισαν να μαγειρέψουν με ξύλα στο ποτάμι οι αθεόφοβοι… Aπό γλυκά, τι άλλο τρίγωνα μπακλαβά διά χειρός Χαράλαμπου Μπαξεβάνου. Κρασί μαύρο ντόπιο, ρακί, ζεστό ψωμί από την Μπίρη. Τόπος συνάντησης το πέτρινο τοξωτό γεφύρι του Ατσίχολου.
Η διαδρομή του ονείρου, από την Δημητσάνα της πέτρας, περνά από Αρχ. Γόρτυνα, Καρύταινα και καταλήγει στο γεφύρι Ατσίχολου, εκεί που ο Λούσιος ορμά με δύναμη και «δείχνει δόντια». Μια διαδρομή χρωμάτων, ήχων, με τα γεράκια να εποπτεύουν το Αγιοφάραγγο, των ιστορικών μοναστηριών, των ασκηταριών. Ξεχασμένα χωριουδάκια, λαγκάδια, στρατηγικά περάσματα, μάρτυρες σιωπηλοί της πολυκύμαντης ιστορίας του τόπου, με τον Κολoκοτρώνη «πανταχού παρόντα».
Ο Λούσιος ορμητικός και «φωνακλάς» παρέσυρε όλη την παρέα της περιπέτειας σε ένα δύοωρο rafting και «ξεχείλισμα αδρεναλίνης» μέσα από συγκλονιστικά περάσματα και καταρράκτες που σου «κλείνουν το μάτι».
Η φωτιά δίπλα στο ποτάμι άναψε και στην υπαίθρια κουζίνα υπάρχει οργασμός….οι μάγειρες της παρέας δημιουργούν γκουρμεδιές, τα κορίτσια ασχολούνται με το styling κάτω από πελώρια πλατάνια και “ξύλινη τράπεζα” από κορμούς. Με άλλοθι την φωτογράφιση, το “έσκασα” για μια εξερεύνηση σε μονοπάτια απάτητα, μια θάλασσα από πλατανόφυλλα, που σηματοδοτούν την ζωή που κάνει κύκλους, λίγο πριν την άνοιξη. Περάσαμε υπέροχα, τολμήστε το και εσείς. Συνταγές πάντως έχετε !
Xυλοπίτες με τυρί φέτα
Αυθεντική συνταγή της Δημητσάνας
Από τον Σταύρο Κουστένη executive chef
Yλικά
500 γρ. χυλοπίτες
200 γρ. φέτα μέτρια
1 ξερό κρεμμύδι κομμένο σε κύβους
1 ξερό κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες
2 κ.σ. καστανή ζάχαρη
1 σκελίδα σκόρδο
1 κλαράκι φασκόμηλο
1 κ. γ. δυόσμο ξερό
Φύλλα φρέσκου δυόσμου
Φλούδα από δύο πορτοκάλια ακέρωτα
Ελαιόλαδο
Αλάτι θαλασσινό
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
Τρόπος παρασκευής
Σε μια κατσαρόλα βράζουμε ένα λίτρο νερό με αλάτι, την φλούδα λεμονιού και το φασκόμηλο. Μόλις αρχίσει να κοχλάσει προσθέτουμε τις χυλοπίτες.
Τις βράζουμε για 7 λεπτά ανακατεύοντας ελαφρά με ξύλινη κουτάλα.
Σε αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο.
Σε χαμηλή φωτιά σοτάρουμε τους κύβους κρεμμυδιού και ρίχνουμε μια κουταλιά καστανή ζάχαρη μέχρι να καραμελώσουν.
Μόλις οι χυλοπίτες είναι σχεδόν έτοιμες ρίχνουμε και τους καραμελωμένους κύβους κρεμμυδιού και ανακατεύουμε μία φορά.
Βάζουμε αλάτι και το φρεσκοτριμμένο πιπέρι.
Προσθέτουμε την τριμμένη φέτα, το θυμάρι και τον δυόσμο.
Κατεβάζουμε την κατσαρόλα από την φωτιά και αφήνουμε τις χυλοπίτες «να ξεκουραστούν» για 5 λεπτά για να αναδυθούν όλα τα αρώματα και η γεύση.
Σε ένα τηγάνι καραμελώνουμε και τις ροδέλες κρεμμυδιού με την υπόλοιπη ζάχαρη.
Σερβίρουμε τις χυλοπίτες μας σε πιατέλα και διακοσμούμε με τις ροδέλες κρεμμυδιού και τον φρέσκο δυόσμο.
