Τρεις φίλοι στον οίκο ανοχής…
Τρεις φίλοι πάνε σ’ ένα μπουρδ@λο. Ο ένας εξ αυτών ήταν τύφλα στο μεθύσι. Αφού φτάνουν στην μαντάμ ο ένας αναλαμβάνει να κάνει τις σχετικές διατυπώσεις.
– Θα θέλαμε τρεις όμορφες κοπέλες.
– Αυτό δεν γίνεται. Αυτή την ώρα ελεύθερες έχω μόνο δύο.
– Και εμείς τώρα τι θα κάνουμε που είμαστε τρεις;
– Άκου παλληκάρι μου, επειδή απ’ ότι βλέπω ο ένας είναι τύφλα σουρωμένος θα σας δώσω και μία πλαστική κούκλα του σεξ που μου βρίσκεται πρόχειρη και σου εγγυώμαι ότι δεν θα καταλάβει καμία διαφορά.
Αφού κανονίστηκαν όλα και πέρασαν στα δωμάτια και τελείωσαν, βγαίνουν έξω και άρχισαν να λένε τις εμπειρίες τους.
– Η δικιά μου λέει ο πρώτος ήταν μια γκομενάρα λατίνα, μου άρχισε κάτι κόλπα ούτε που είχα φανταστεί ότι μπορεί να γίνουν. Έ τι να λέμε σκέτη ρουκέτα ήταν…
– Εμένα, λέει ο δεύτερος, ήταν Ρωσίδα με άρχισε με κάτι κόλπα που με απογείωσαν , με έκανε να νιώσω μεγιστάνας…
Στο τέλος γυρνάει και ο μεθυσμένος και λέει.
– Τι ναι αυτά που λέτε ρε; Μπροστά στη δικιά μου δεν ήταν τίποτα οι δικές σας. Μόλις πήγα να την πηδη@ω έκανε ένα φσσσσσστ και έφυγε πετώντας απ το παράθυρο…
ΓΝΩΜΙΚΟ
Η βαναυσότητα, όπως κάθε άλλη κακία, δεν χρειάζεται κάποιο κίνητρο, έξω από αυτήν την ίδια. Χρειάζεται μόνο ευκαιρία.
George Eliot- (Αγγλίδα συγγραφέας ) – 1819-1880
