Μύτη λαγωνικού…
Πάει ένας σ’ ένα εστιατόριο και λέει στο γκαρσόν:
– Γκαρσόν για έλα κοντά, ποια είναι η σημερινή σπεσιαλιτέ που έχετε, αλλά άσε μη μου πεις θα το καταλάβω για φέρε μου την γραβάτα σου να μυρίσω.
Την μυρίζει ο τύπος και του λέει:
– Σήμερα έχει κρέας με πατάτες έτσι;
– “Έτσι”, λέει το γκαρσόν και του φέρνει.
Την άλλη μέρα το ίδιο, μυρίζει την γραβάτα ξανά και του λέει:
– Α, σήμερα έχει φασόλια γίγαντες έτσι;
– “Έτσι”, απαντάει το γκαρσόν και του φέρνει.
Την άλλη μέρα το ίδιο, μυρίζει την γραβάτα ξανά και του λέει:
– Α, σήμερα έχει μακαρόνια με κιμά.
Και βέβαια το γκαρσόν για άλλη μια φορά του το φέρνει. Σκέφτεται το γκαρσόν, όταν σχόλασε πως δεν είναι κατάσταση αυτή πια, έτσι αποφασίζει και το λέει στην μάνα του.
– Ρε μάνα έχω έναν πούστη που κάθε μέρα έρχεται στο μαγαζί και μυρίζοντας την γραβάτα μου ξέρει τη σπεσιαλιτέ της ημέρας. Τι να κάνω μ’ αυτόν;
Τότε η μάνα σα έξυπνη που ήταν αρπάζει την γραβάτα και την τρίβει στο απόκρυφο σημείο της λέγοντας στο γιο της:
– Πάρε την και άμα και τώρα βρει τι φαγητό είναι η αυριανή σπεσιαλιτέ να με φτύσεις.
Την επόμενη, ξανά ο ίδιος τύπος:
– Ξέρω, ξέρω την γραβάτα πάλι.
– Βέβαια.
– Ορίστε.
– Για να μυρίσω.
Μυρίζει ξαναμυρίζει τον βλέπει από πάνω μέχρι κάτω και του λέει ωμά.
– Ρε λεβέντη, της κυρά-Γιωργίας ο γιος είσαι;
