Πολύ έξυπνη μαμά…
Ο Κοσμάς ήταν φοιτητής στην Θεσσαλονίκη και κάλεσε τη μητέρα του για φαγητό. Η μητέρα, παρατήρησε ότι ο Σάββας, ο συγκάτοικος του γιού της, ήταν ένα πολύ όμορφο αγόρι.
Από καιρό υποψιαζόταν ότι κάτι μπορεί να «παιζόταν» ανάμεσά τους και η ομορφιά του Μάκη συνεχώς ενίσχυσε αυτές τις υποψίες.
Όσο πέρναγε η ώρα και παρατηρούσε τον τρόπο που τα δυο παλικάρια συμπεριφέρονταν μεταξύ τους, όλο και περισσότερο αναρωτιόταν μήπως η σχέση τους έκρυβε κάτι παραπάνω από αυτή δύο τυπικών συμφοιτητών συγκατοίκων.
Καταλαβαίνοντας τη σκέψη της ο Κοσμάς, της ξεκαθαρίζει αντρίκια:
– Ξέρω τι σκέφτεσαι, αλλά σε διαβεβαιώ ότι ο Σάββας κι εγώ είμαστε απλά συγκάτοικοι.
Καμιά βδομάδα μετά λέει ο Σάββας στον Κοσμά :
– Από τότε που ήρθε η μάνα σου για φαγητό, δεν μπορώ να βρω το καπάκι της κατσαρόλας μας. Δεν πιστεύω να το πήρε κατά λάθος μαζί της;
– Μπααα δεν το πιστεύω, αλλά για καλό και για κακό θα της στείλω ένα mail…
«Αγαπητή μου μητέρα, δεν ισχυρίζομαι ότι “πήρες” το καπάκι της κατσαρόλας από το σπίτι μου και δεν ισχυρίζομαι ότι “δεν πήρες” το καπάκι της κατσαρόλας από το σπίτι μου. Το γεγονός όμως είναι ότι έχουμε χάσει το καπάκι της κατσαρόλας από την ημέρα που ήρθες για φαγητό.
Με αγάπη ο γιός σου Κοσμάς»
Μερικές μέρες μετά, ο Κοσμάς έλαβε ένα mail από τη μαμά του που έγραφε:
Αγαπητέ γιε μου,
δεν ισχυρίζομαι ότι “κοιμάσαι” με τον Σάββα και δεν ισχυρίζομαι ότι “δεν κοιμάσαι” με τον Σάββα. Το γεγονός όμως είναι ότι αν ο Σάββας κοιμόταν στο κρεβάτι του, θα το είχατε βρει μέχρι τώρα το καπάκι της κατσαρόλας.
Με αγάπη
η μαμά σου»
