Γράφαμε χθες (βλέπε άρθρο με τίτλο «Ο μεγάλος ιδεολογικός πόλεμος») για τον ιδεολογικό πόλεμο που αναπόφευκτα είναι η μόνη λύση για την απελευθέρωση του τόπου και της κοινωνίας από τα δεσμά της Αριστερής – κομμουνιστικής πολιτικής κουλτούρας, προκειμένου να επιτύχουμε όλοι μαζί την αναγκαία επανίδρυση του σοβιετικού κράτους που έχουμε και να το καταστήσουμε κανονικό ευρωπαϊκό.
Γράφαμε, επίσης, ότι σ’ αυτόν τον πόλεμο οφείλουν να τεθούν επικεφαλής οι φιλελεύθερες –αστικές δυνάμεις αυτού του τόπου. Με την εγκατάλειψη της παθητικής τους στάσης, από τον φόβο μη τυχόν και θεωρηθούν …. φασίστες από τους ολοκληρωτικούς!
Και σ’ αυτές τις δυνάμεις περιλαμβάνουμε και τον πρόεδρο της Δημοκρατίας που πλειστάκις συνοδοιπορεί με τις ανοησίες των Αριστερών, αλλά και πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που έχουν εμποτιστεί από την Αριστερή ρητορεία και ουτοπία.
Και πριν αλέκτωρ λαλήσει, ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης, πιστοποιημένος μεν αντικομμουνιστής αλλά και εξόχως φλύαρος (και ως γνωστό η φλυαρία πολλάκις μετατρέπεται σε ανοησία), προκειμένου να κατηγορήσει την κυβέρνηση για την γνωστή επιστολή συγγνώμης του Τσακαλώτου προς τους δανειστές, ανέσυρε τον όρο «δηλωσίες». Και τον ανέσυρε ως ψόγο!
Αγνοώντας ή παραβλέποντας ότι οι «δηλωσίες» ήταν εκείνοι οι λογικοί άνθρωποι που μόλις αντελήφθησαν πόσο καταστροφικός είναι ο κομμουνισμός τον αποκήρυξαν. Κι επιβεβαιώθηκαν με όσα ακολούθησαν στην Ανατολική Ευρώπη.
Αγνοώντας ή παραβλέποντας και κάτι ακόμη.
Ότι περισσότεροι από το 90% των εξορίστων της Μακρονήσου, αποκήρυξαν τον κομμουνισμό και έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τον Ζαχαριάδη που τους ζητούσε απλώς να βάλουν το όπλο παρά πόδα. Κι αν δεν υπήρχαν οι «δηλωσίες», τα εμφύλια πάθη δεν θα είχαν σταματημό.
Κι όμως! Ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, αντί να σταθεί σε χιλιάδες ανοησίες της Αριστερής κυβέρνησης και να ασκήσει αντιπολίτευση, επέλεξε να της βγει από Αριστερά.
Γιατί ρε παλικάρι; Γιατί από Αριστερά; Χάθηκαν τόσα και τόσα φιλελεύθερα επιχειρήματα;
Χάθηκαν ορθολογικά επιχειρήματα; Γιατί πας να το παίξεις Λαφαζάνης ή Ζωή;
Είναι σαφές, το λέμε και το ξαναλέμε, το γράφουμε και θα το γράφουμε:
Ο ιδεολογικός πόλεμος δεν μπορεί να γίνει αν ο φιλελεύθερος –αστικός κόσμος εξακολουθεί να πέφτει στη παγίδα της Αριστεράς και να επιχειρεί να της βγει από … Αριστερά.
Είναι παρωχημένη λογική και αντιπολίτευση αυτή. Είναι παγίδα και καταδεικνύει ακόμη και έλλειμμα στρατηγικής.
Πολύ περισσότερο όταν στην ιδεολογική φαρέτρα του φιλελεύθερου χώρου υπάρχουν τόσα και τόσα επιχειρήματα…
