Με πλοίο ακυβέρνητο σε αχαρτογράφητα νερά μοιάζει πλέον η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης.
Για δεύτερη φορά μέσα στην ίδια χρονιά καταγράφεται διοικητικό κενό.
Μετά την άνοιξη του 2016 το φαινόμενο επαναλαμβάνεται μόλις το φθινόπωρο του ίδιου έτους.
Για τρίτη συνεχόμενη φορά αναβάλλεται προγραμματισμένο διοικητικό συμβούλιο με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται.
Με ανεξόφλητους καλλιεργητές για το 2015 παρά τις υποσχέσεις και τις διαβεβαιώσεις ότι θα εξοφλούνταν τον Σεπτέμβριο που πέρασε. Ανεξόφλητες είναι και οι οφειλές για την παραγωγή του 2016, παρά τις εξαγγελίες της Διοίκησης για πληρωμή έως το τέλος του έτους (έχουμε ήδη μήνα Νοέμβριο).
Με εκκρεμότητες στα εργασιακά ζητήματα παρά την πρόσφατη υπογραφή νέας τριετούς Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (με τη μη τήρηση όρων αυτής και τη μη εφαρμογή του κανονισμού εργασίας).
Με κανένα προγραμματισμό για τη νέα καλλιεργητική περίοδο, με καμία χρηματοδότηση από την τράπεζα «σωτήρα» της εταιρείας.
Με την πολυδιαφημισμένη συνεργασία με τον εργολάβο, που ανέλαβε την συντήρηση των Εργοστασίων, να «μπάζει» από παντού.
Με αίσθηση ευθύνης των εργαζομένων, που έμπρακτα έχει αποτυπωθεί, καλούμε, για άλλη μια φορά, την κυβέρνηση να δώσει λύση.
Η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης χρειάζεται διοίκηση μην έχοντας ανάγκη τα πρόσωπα.
Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει πολύ, κάθε μέρα που χάνεται είναι πολύτιμη για το μέλλον της Βιομηχανίας.
