Τελικά, ο κατά κάποιους… παραχωρητικός στους Τούρκους Μητσοτάκης, κατάφερε να βγάλει εκτός την Τουρκία από το πρόγραμμα SAFE, ενώ οι όροι για το casus belli, τις «γκρίζες ζώνες», την κυριαρχία των νησιών και την πρόοδο στην επίλυση του Κυπριακού βρίσκονται επάνω στο τραπέζι.
Σε μια θάλασσα γεμάτη παγίδες, ο Πρωθυπουργός κράτησε σταθερό το τιμόνι, όχι με συνθήματα, αλλά με νηφαλιότητα και ψυχραιμία. Εκεί όπου άλλοι έβλεπαν κύματα, εκείνος χάραξε ρότα.
Την ίδια ώρα, σε πείσμα εκείνων που φώναζαν για την… επιτυχία του Ερντογάν στη συνάντησή του προσφάτως με τον Τραμπ, έχουν χάσει τη φωνή τους, μετά την αρνητική εξέλιξη που είχαν για την Άγκυρα οι υποθέσεις των F-35, ακόμη και των F16. Εξ ου κι οι Τούρκοι τρέχουν να πάρουν κάτι σαπάκια από το Κατάρ.
Η Ιστορία έχει έναν παράξενο τρόπο να δικαιώνει όσους δεν υψώνουν τη φωνή, αλλά τη στάση τους.
Είναι κι άλλα. Η χώρα μόλις προχθές υπέγραψε την τελική συμφωνία με τη Chevron, δηλαδή με την κυβέρνηση των ΗΠΑ, για τις έρευνες υδρογονανθράκων νότια της Κρήτης. Κάτι που εκτός άλλων ακυρώνει το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο. Χώρια πλέον η υπεροπλία της Ελλάδας σε αέρα και θάλασσα, μετά από την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων από τον Μητσοτάκη. Κάτι που δεν είχε συμβεί εδώ και δεκαετίες!
Κι όμως, μέσα στη χώρα, ακούγεται η βοή της μικρόψυχης αμφισβήτησης. Εκείνων που δεν αντέχουν την επιτυχία, όταν δεν φέρει τη δική τους υπογραφή. Εκείνων που βλέπουν … παραχωρήσεις μόνο και μόνο για να ικανοποιήσουν ανίατες «εγωπάθειες» και στα βαθιά τους γεράματα προχωρούν στην ίδρυση κομματικών μηχανισμών για να ρίξουν τον Μητσοτάκη
Είναι κι οι …ανησυχούντες! Εκείνοι που για χρόνια είχαν χάσει τη φωνή τους και στήριζαν …Δεξιές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ και της Κυβέρνησης Τσίπρα κι… ανησυχούν επί Μητσοτάκη..
Είναι κι εκείνοι που με χυδαίο λαϊκισμό, ψέματα, θεωρίες συνωμοσίας και μπόλικα ρούβλια, επιχειρούν την αποσταθεροποίηση της χώρας. Μαζί φυσικά με γραφικά ΜΜΕ που είναι συνδεδεμένα με ολιγάρχες και παράκεντρα που απεργάζονται σχέδια … πτώσης του πρωθυπουργού.
Μα η Ιστορία δεν γράφεται με ψιθύρους κι ανησυχίες. Γράφεται με επιλογές. Και η επιλογή της Ελλάδας είναι καθαρή – στο φως και με μεθοδικότητα.
Με τα δεδομένα που έχουμε λοιπόν, με την πολιτική Μητσοτάκη, στριμώχτηκε τα μάλα ο Ερντογάν. Κι επιχειρεί στο εσωτερικό της Τουρκίας αποπροσανατολισμούς της κοινής γνώμης, ειδικά με συλλήψεις δημοσιογράφων …ως κατασκόπων και άλλα παρόμοια..
Ο δε ΥΠΕΞ Φιντάν, έστειλε μήνυμα ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να συνομιλήσει με την Ελλάδα ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση για το εύρος των ελληνικών χωρικών υδάτων. Αυτό κάποιοι το ερμηνεύουν κι ως αλλαγή στάσης της Τουρκίας, ακόμη και ως έμμεση εγκατάλειψη του casus belli.
Είναι έτσι; Προφανώς όχι. Ελιγμός είναι, για να δείξει στη διεθνή κοινότητα (ειδικά στους φιλότουρκους Γερμανούς) ότι είναι «καλό παιδί» και προσπαθεί για λύσεις.
Προσέξτε: Η προθυμία της Τουρκίας δεν είναι καινούργια. Επί κυβερνήσεων Σημίτη, Ελλάδα και Τουρκία είχαν βρεθεί πολύ κοντά σε συμφωνία για τα χωρικά ύδατα. Μια συνεννόηση/συμφωνία που θα προέβλεπε την κλιμακωτή επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων σε μεγάλες περιοχές αλλά και παραμονής τους στα 6 ναυτικά μίλια σε άλλες. Όμως, ακόμη και κάτι τέτοιο, είναι δύσκολο να το αποδεχτεί οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση, αφού ουσιαστικά θέτει τη συνολική ελληνική κυριαρχία, υπό τη συμφωνία και έγκριση της Τουρκίας.
Άρα, ο Μητσοτάκης με την ξεκάθαρη πολιτική του (εκτός του casus belli έχει θέσει ως όρο και την εγκατάλειψη της διεκδίκησης των «γκρίζων ζωνών»), έχει κλείσει ασφυκτικά τους αρμούς στους όρους που θέτει η Ελλάδα. Κλείνει τις πιθανές …ρωγμές.
Ο πρωθυπουργός, υπό την ….ανησυχία των ανησυχούντων, κινεί τα νήματα της εξωτερικής πολιτικής, με επιχειρήματα και από θέση ισχύος, που μεθοδικά έφερε την Ελλάδα. Με την Άγκυρα να απομονώνεται από ισχυρά πεδία που επιδίωκε να είναι παρούσα. Ας μη ξεχνάμε ότι θα είναι κι εκτός της ανοικοδόμησης της Γάζας, στην οποία θα είναι παρούσα η Ελλάδα….
Η Ελλάδα δεν πλέει με άνεμο συγκυρίας, ούτε μένει σε θεωρίες ακινησίας, αλλά είναι με πυξίδα προσανατολισμένη στο μέλλον.
Θα αντιδράσει ο Ερντογάν; Πιθανότατα. Οι πιέσεις προς την Ελλάδα (ειδικά από τον άξονα της Γερμανίας) θα είναι ασφυκτικές. Όπως κι οι αναμενόμενες πάλι «ορδές» μεταναστών προς τη χώρα μας, από το Αιγαίο και τα χερσαία σύνορα…
Η Ελλάδα θα δώσει ξανά εξετάσεις. Μα αυτή τη φορά, δεν είναι ο εξεταζόμενος που αγωνιά — είναι οι γείτονες που βλέπουν ότι το μάθημα της ιστορίας γράφεται αλλού και δεν αναθεωρείται.
