Η μόνη ευχή που μπορώ να δώσω και να δεχτώ χωρίς να αγχωθώ είναι το «καλό υπόλοιπο καλόκαιρι» μια και η περίοδος είναι γεμάτη από «καλά» (καλό χειμώνα, καλό αποκαλόκαιρο, καλό φθινόπωρο…)
Το καλοκαιράκι στην ακρογιαλιά είχε πολλές τσούχτρες σε πολλές περιοχές της πατρίδας. Τις κανονικές, που τσιμπάνε, όχι του πληκτρολογίου που έχουν γνώμη και άποψη για όλα τα θέματα, πρόσωπα και καταστάσεις.
Οι καβγάδες στήνονται στο πιτς φυτίλι είτε στο διαδίκτυο είτε στην ουρά του σούπερ μάρκετ ακόμη και στην παραλία που υποτίθεται οι τυχεροί που πήγαν διακοπές είναι στην τσίτα να κάνουν υποδείξεις και να επιβάλλουν τη γνώμη τους ως τη σωστή στους υπόλοιπους.
Οι πυργκαγιές!
Ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο με τις πυρκαγιές;
Ότι μας έχουν κάνει να τις συνηθίσουμε. Διώχνουν τον κόσμο, κι ας καούν όλα. Εύκολα το λες σε μεροκαματιάρηδες ή έστω σε πιο ευκατάστατους ανθρώπους που με τα λεφτά τους έφτιαξαν ένα σπίτι, όταν εσύ έχεις πολλά.
Δυστυχώς ΔΕΝ «γίνονται όλα». Το δάσος, τα ζώα, το οικοσύστημα δεν είναι «pass» να το εξαγγείλεις να το βγάλεις να το μοιράσεις.
Είναι ντροπή της κυβέρνησης και των πρακτικών που ακολουθεί ενάντια στην πρόληψη για την πατρίδα που θα μας «παραδώσει» και όλοι μαζί κι αντάμα θα παραδώσουμε στους επόμενους.
Σταθεροί στο καθήκον οι πιτσιρικάδες στο σύνταγμα που έχουν γίνει οι «εύζωνες» των 57 νεκρών, δολοφονημένων από ανεύθυνες πολιτικές στα Τέμπη. Κάθε βράδυ ήταν και παραμένουν εκεί και κάθε 28 του μήνα, όποιου μήνα, διαβάζουν τα ονόματα των 57 ψυχών που θα στοιχειώνουν πολιτικούς και όσους τους επιβραβεύουν. Ανάβουν τα φαναράκια δίπλα από κάθε όνομα, κουβεντιάζουν, θυμούνται.
Η ομαδική αμνησία είναι ο χειρότερος εχθρός της κάθε πατρίδας. Αν ξεχνάς τι έχεις πάθε, τι έχει συμβεί, ποιος το έκανε, πώς έγινε, γιατί έγινε τότε όλα τα δεινά θα επιστρέφουν και θα μας συνθλίβουν.
Σκάνδαλα… νομίζουν ότι θα τα σβήσουν από τη συνείδηση του κόσμου με (αντί)παροχές. Μπορεί. Άλλωστε τα «μπουκωμένα» στόματα δύσκολα αρθρώνουν λόγο!
Γενοκτονία! Λιμός! Τα λέει πια και ο ΟΗΕ και αντί να κυνηγάνε τους διαδηλωτές υπέρ της ειρήνης και του τερματισμού του πολέμου καλά θα ήταν να πιέσουν το Ισραήλ να σταματήσει το ολοκαύτωμα κατά των παλαιστινίων. Γιατί αυτό που συντελείται στη Γάζα είναι ένα ολοκαύτωμα με τους κουστουμάτους να δοκιμάζουν «τελικές λύσεις» και τους συμμάχους τους να τους αβαντάρουν.
Όλοι ξέρουμε τι συμβαίνει. Δεν είναι όπως με τους Ναζί κατά των Εβραίων που κάποιοι «δεν ήξεραν».
Σήμερα όλοι ξέρουμε!
Η άδεια Αθήνα που δεν αδειάζει ποτέ είναι ένα δείγμα ότι το θέρος δίνει ακόμη ευκαιρίες απόδρασης. Το πρόβλημα για την Αθήνα είναι η επιστροφή που θα την κάνει πάλι αδιάβατη και μια πόλη που δε μπορεί να πάρει ανάσα με άθλιες συγκοινωνίες και μποτιλιαρισμένους δρόμους.
Οι στιγμές είναι που μένουν και γεμίζουν σαν κόμματια παζλ την εικόνα της ζωής μας. Ας βρούμε τρόπους να παραμένουμε άνθρωποι, αλληλέγγυοι προς τους αδύναμους, με μνήμη και πείσμα να είμαστε καλά.
Γιάννης Καφάτος
