Τι καταλάβαμε από τις πρόσφατες ειδήσεις που αφορούν μπουμπούκια της αστυνομίας;
Καταλάβαμε ότι για να γίνεις αστυνομικός πρέπει να δέρνεις τη γυναίκα σου, να κακοποιείς τα παιδιά σου, να πουλάς τσαμπουκά (ή και προστασία), να μπορείς να οργανώσεις κύκλωμα τοκογλύφων, οίκων ανοχής, να κάνεις εμπόριο λευκής σαρκός, να αφήνεις μεθυσμένους ελεύθερους – ποιος ξέρει γιατί – και μετά αυτοί να θερίζουν πεζούς.
Στην εφηβεία μου, εκείνα τα πολιτικοποιημένα και ταραγμένα 80΄ς το σύνηθες σύνθημα στους τοίχους ήταν «Οι μπάτσοι πουλάνε την ηρωίνη». Μια νεανική κατακραυγή για τη μερίδα των επίορκων αστυνομικών που ήταν πίσω από τα κυκλώματα διακίνησης ναρκωτικών της εποχής.
Καταλαβαίνεις ότι τα «προσόντα» της εισαγωγής αυτού του κειμένου, δεν μπορούν εύκολα να συνθηματοποιηθούν. Πώς να κάνεις σύνθημα τους κακοποιητές, βιαστές, προαγωγούς, απατεώνες…
Οκ, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει γίνει μεγάλο πάρτι αλλά πέρα από την πλάκα που μπορεί να αναπτυχθεί, και να γίνει αποδεκτή, ακόμη και ως δικλείδα αποσυμπίεσης αυτών των αλγεινών υποθέσεων, τα πράγματα είναι πολύ πιο σοβαρά.
Σοβαρά και επικίνδυνα, αφού κάποιοι από τους ανθρώπους που ορκίστηκαν να μας «φυλάνε» είναι πιο αιμοβόροι και επικίνδυνοι από άγρια θηρία που ψάχνουν θήραμα γιατί πεινάνε. Να το ξαναπώ και ξεκάθαρα: προφανώς δεν είναι όλοι. Είναι κάποιοι. Το πρόβλημα είναι όμως ότι υπάρχουν διαδικασίες που αφήνουν τους «κάποιους» στο απυρόβλητο!!!
Η κοινωνία παρακολουθεί, γνωρίζει και σιωπά σε μερικές περιπτώσεις, και ελπίζει πώς παρακολουθώντας απλώς, θα μπορεί να ξορκίσει το κακό μακριά.
Τα προβλήματα ξεκινούν με την αποδοχή ότι τα «ξόρκια» δεν πιάνουν και δεν ωφελούν κανέναν. Κι αν από καθαρή τύχη όλα πάνε καλά, ουδείς γνωρίζει μέχρι πότε όλα θα πηγαίνουν καλά και τι θα συμβεί αν ξαφνικά κάτι δεν …πάει καλά.
Επίσης να ξέρουμε ότι οι αστυνομικοί είναι ένστολοι πολίτες με καθήκοντα και αρμοδιότητες κι όχι βαφτιστήρια που τα βόλεψε ο νουνός … ή νουνά τους που «τ’ αφήνουν» να κάνουν ό,τι τους έρθει… αφού ξέρουν ότι πάντα κάποιος από ψηλά… άνωθεν που λένε, θα τους προστατεύει!
Θέλω να πω δηλαδή ότι δεν αφήνεις στην τύχη τίποτα αν θες να είσαι ασφαλής. Και προφανώς δεν μπορεί ο κύριος Χρυσοχοΐδης να ξέρει το ποιόν των αστυνομικών που προσλαμβάνονται. Δεν μπορεί όμως να έχει ακόμη σε ισχύ διαδικασίες που «χαϊδεύουν» αστυνομικούς όταν δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, ή όταν είναι εγκληματίες-με στολή.
Αλλαγές λοιπόν χωρίς βαρύγδουπες λέξεις και εκφράσεις της μόδας. Αλλαγές με γνώμονα την ασφάλεια του πολίτη. Και κυρώσεις σοβαρές, αποτρεπτικές για τους επίορκους αστυνομικούς. Αυτό χρειαζόμαστε για να είμαστε κάπως …ασφαλείς.
Γιάννης Καφάτος