Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σε πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, το 2024 δεν είναι 2009, ούτε 2014. Η χώρα από το 2019 έχει «φύγει» μπροστά κι η κοινωνία ακόμη πιο μπροστά από την πολιτική και τους πολιτικούς. Κάποιοι από τους υποψηφίους προέδρους του ΠαΣοΚ δεν το έχουν αντιληφθεί και πορεύονται με συνεχή τοξικότητα και καταγγελτικό λόγο. Κάτι που δεν είναι συμβατό με τις θελήσεις της κοινωνίας.
Η κοινωνία απαιτεί προτάσεις και λύσεις. Απαιτεί βαθιά γνώση των κρίσιμων τομέων στην άσκηση πολιτικής. Απαιτεί και ξεκάθαρη ματιά στο μέλλον.
Να το πούμε με άλλα λόγια: Ποιον από τους υποψηφίους προέδρους του ΠαΣοΚ θα μπορούσατε να φανταστείτε δίπλα στον Ερντογάν, ως πρωθυπουργό; Ποιος από τους υποψηφίους προέδρους του ΠαΣοΚ θα μπορούσε να σταθεί στους αμερικανικούς θεσμούς και να απολαμβάνει σεβασμού και κύρους, ως συνετός Ευρωπαίος πολιτικός; Ποιος από τους υποψηφίους προέδρους του ΠαΣοΚ θα μπορούσε να επιβάλλει στη ηγεσία της Ευρώπης πολιτικές που ευνοούν την Ελλάδα; Ποιος διαθέτει την περιβόητη κυβερνησιμότητα;
Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιον εκτός της Άννας Διαμαντοπούλου. Κάνοντας παράφραση της γνωστής ταινίας, μπορούμε απερίφραστα να πούμε… «Η Άννα και οι άλλοι»!
Στο σημείο αυτό να σταθούμε λίγο στο πρόσφατο παρελθόν, πριν ακριβώς από πέντε (5) χρόνια. Στο πολιτικό παρασκήνιο είχε γίνει γνωστό ότι ο Μητσοτάκης είχε σκεφτεί την Άννα Διαμαντοπούλου ως πιθανή πρόεδρο της Δημοκρατίας, τότε που γίνονταν οι συζητήσεις και αναζητήσεις πιθανής υποψηφιότητας από την πλευρά της ΝΔ. Ουδείς γνωρίζει αν της είχε προταθεί ή τους λόγους που αυτή η σκέψη δεν υλοποιήθηκε.
Όμως, αναμφισβήτητα η Άννα Διαμαντοπούλου έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά που την κατατάσσουν στην μικρή ομάδα εκείνων των Ελλήνων πολιτικών που χαρακτηρίζουμε κορυφαίες προσωπικότητες.
Προσέξτε: Είναι απολύτως αυτοδημιούργητη κι η καριέρα της κτίστηκε βήμα βήμα, με συνέπεια, αρτιότητα και συνεχή απόκτηση πολιτικού κύρους. Νομάρχης στα 25 χρόνια της, υπουργός που άφησε στίγμα απ’ όπου πέρασε, ευρωπαία επίτροπος και κορυφαίο στέλεχος σε διεθνείς επιτροπές. Η ίδια μπορεί να σηκώνει το τηλέφωνο κι εκτός από τον κυρ Πανάγο στην Κοζάνη και την κυρά Ελπίδα στην Πτολεμαΐδα (τόπο καταγωγής της), μπορεί να καλέσει πρωθυπουργούς ή προέδρους διεθνών οργανισμών ανά πάσα στιγμή. Ποιος άλλος υποψήφιος πρόεδρος του ΠαΣοΚ διαθέτει αυτά τα χαρακτηριστικά; Ποιος άλλος μπορεί να συγκινήσει κοινωνικές «κεντρογενείς», μεταρρυθμιστικές, εκσυγχρονιστικές μάζες που έχουν απομακρυνθεί από το ΠαΣοΚ; Ποιος έχει τη δυνατότητα, πλην εκείνης , να καταστήσει και πάλι το ΠαΣοΚ κυβερνών κόμμα;
Δεν γνωρίζουμε τι θα πράξουν κρίσιμες κοινωνικές μάζες τις δυο Κυριακές των εσωκομματικών εκλογών του ΠαΣοΚ. Μα όπως είπε προσφάτως ο Σημίτης στην εκδήλωση για τα 50 χρόνια από την ίδρυση του ΠαΣοΚ, οι ευκαιρίες δεν είναι άπειρες…
