Στην Αριστερά γενικά αλλά και σε μεγάλα τμήματα της Κεντροαριστεράς, η ιρανική επανάσταση απολάμβανε για δεκαετίες αποδοχή κι ενίοτε λατρευτικά χαρακτηριστικά. Κύριο χαρακτηριστικό αυτής της αποδοχής ήταν η εναντίωσή της στη Δύση.
Η Αριστερά, θεωρούσε τη δυναστεία του Σάχη ως σκληρό καπιταλιστικό καθεστώς και τελικά βρέθηκε μπροστά σε μια άλλη πραγματικότητα, πιο σκληρή, πιο βρομερή κι ελεεινή. Τη… λαϊκή -σκοταδιστική δημοκρατία του Χομεϊνί , του Σαντάμ και των απάνθρωπων μουλάδων. Οι συγκεκριμένοι απάνθρωποι ισλαμιστές ήταν ακόμη πιο επικίνδυνοι από τη δυναστεία του Σάχη. Ήταν κι αιμοβόροι, πολύ πιο άγριοι από τους … Αριστερούς ισλαμιστές σαν τον Αραφάτ και την οργάνωση για την απελευθέρωση της Παλαιστίνης, που επίσης υποστήριζαν τα Αριστερά δίκτυα και κόμματα.
Βεβαίως, πρέπει να τονίσουμε-θυμηθούμε και το εξής: Οι «επαναστάσεις» στο Ιράν μπορεί να συγκινούσαν τις εκφάνσεις της εγχώριας Αριστεράς, τόσο στη … ρεφορμιστική, όσοι και στην ανανεωτική μορφή της, αλλά δεν υπήρχε και τόση ζέση για αυτές. Ήταν η εποχή που οι ημέτεροι Αριστεροί πάλευαν εναντίον της εγκατάστασης πυραύλων Κρουζ και Πέρσινγκ στη Δύση, αλλά δεν τους ένοιαζε διόλου η εγκατάσταση των σοβιετικών SS-20 στην Ανατολική Ευρώπη. Μάλλον μέσα σε όλες τις ουτοπίες τους, πίστευαν ότι οι σοβιετικοί πύραυλοι θα έριχναν γαρύφαλλα!
Προσέξτε: Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και του κομμουνισμού παγκοσμίως, δημιούργησε την ανάγκη σε όλες τις εκφάνσεις της εγχώριας Αριστεράς ν’ αναζητήσουν και να βρουν διεξόδους στην αντιδυτική υστερία τους. Τότε ήταν που γιγαντώθηκε στην Ελλάδα το Αριστερό «κίνημα» εναντίον του… διωκόμενου ισλαμισμού στην Παλαιστίνη κι εναντίον του Ισραήλ που υποστηρίζεται από τη Δύση. Ξέχασαν φυσικά ότι η Σοβιετική Ένωση τασσόταν υπέρ του Ισραήλ!
Έτσι λοιπόν, έγιναν υπέρμαχοι εκείνων που ήταν αντίπαλοι της Δύσης και του Ισραήλ. Έγιναν υπέρμαχοι ακόμη και των μουλάδων του Ιράν, παρότι δολοφονούσαν γυναίκες που δεν φορούσαν μαντήλες και παρότι φυλάκισαν κομμουνιστές στην Τεχεράνη κι σε όλο το Ιράν.
Προσέξτε κι αυτό: Η απλοϊκή προσέγγιση της Αριστεράς στη διαμάχη αυτή, είχε ως πρόσημο το ανθρωπιστικό επίπεδο. Δεν έβλεπε καν ότι είναι ένα «παιγνίδι» γιγάντων με εμπλεκόμενους τις ΗΠΑ, την Κίνα, την Ρωσία, τα Αραβικά κράτη κι οργανώσεις όπως η Χαμάς, οι Χούθι, η Χεσμπολάχ ή θρησκευτικές οργανώσεις που σκορπάνε θάνατο, κυρίως στη Δύση. Μιλάμε για κορυφαία γεωπολιτικά «παιγνίδια» με υπόβαθρο τεράστια οικονομικά συμφέροντα, στα οποία η Αριστερά μας… κουνούσε το δάκτυλο με βάση τον ανθρωπισμό!
Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα στην Αριστερά. Σχεδόν σύσσωμη ήταν εναντίον του Ισραήλ κι υπέρ όσων μισούν τη Δύση, όπως το ισλαμικό καθεστώς του Ιράν, παρά τις φρικώδεις πράξεις του.
Όταν λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ έβγαλε ανακοίνωση δια χειρός του προέδρου του, με την οποία καταδίκασε την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ, άρχισαν τα «εγκεφαλικά» στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που είναι αλλιώς «γαλουχημένα» εδώ και δεκαετίες. Ο Φάμελος, ο Τσίπρας, ο Πολάκης, ο Παπάς, η Τζάκρη, η Αυγέρη, η Κεχαγιά, η Γεροβασίλη, η Δούρου και τον όλο του ΣΥΡΙΖΑ, ασφαλώς δεν είχαν εύκολες ώρες διαβάζοντας ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ καταδικάζει απερίφραστα την επικίνδυνη ιρανική επίδειξη ισχύος σε βάρος του Ισραήλ και εκφράζει την έντονη ανησυχία του για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή που θέτουν σε κίνδυνο την περιφερειακή ασφάλεια»!!!
Μιλάμε για το …τέλος του κόσμου τους! Ειδικά αφού εκτός αυτού, άκουγαν τον πρόεδρό τους να χαρακτηρίζει το ΝΑΤΟ ως «Ιερή αμυντική συμμαχία»!
Τι λέμε άραγε ως επίλογο μετά τα Αριστερά «εγκεφαλικά»; Ότι ουδείς τόλμησε να πει μια διαφορετική γνώμη κι άποψη. Ουδείς! Όλοι πίσω από τον αρχηγό. Με τον προσωπικό του πια ΣΥΡΙΖΑ, υπέρ του Ισραήλ!
