Τρομοκρατήθηκε…
Φωνάζει ο διοικητής τους καταδρομείς κάπου έξω από την Νάουσα, και τους λέει:
– “Θα κάνουμε μια άσκηση. Θα καμουφλαριστείτε, θα κρυφτείτε καλά, και αν δεν βρω κανέναν μέσα σε μια ώρα θα πάρετε όλοι ένα μήνα άγραφη άδεια. Αλλά αν βρω έστω και έναν, τότε δεν θα βγείτε έξω για δύο μήνες…
Γεμάτοι αυτοπεποίθηση οι Λοκατζήδες, συμφωνούν. Και αρχίζουν να καμουφλάρονται. Ο ένας έγινε “θάμνος”, ο άλλος “δέντρο”, ο παράλλος “πέτρα”, ο πιο δίπλα “λίμνη” και τα σχετικά. Ξεκινά να μετράει ο χρόνος, ψάχνει ο διοικητής, ένα τέταρτο, μισή ώρα, τρία τέταρτα, 50 λεπτά, 55 λεπτά, τίποτα. Ξαφνικά, ένα λεπτό πριν συμπληρωθεί η ώρα, βλέπει ένα δέντρο να τρέχει.
– Εεεεπ, σε τσάκωσα!”, φωνάζει.
Αγανακτισμένοι οι υπόλοιποι Λοκατζήδες, ρωτάνε τον μεταμφιεσμένο σε δέντρο, τι τον έπιασε κι άρχισε να τρέχει και τους έκαψε όλους.
– “Ε, να”, εξηγεί. “Ηρθε στην αρχή ένας σκύλος, με κατούρησε, δεν είπα τίποτα. Μετά ήρθε ένα ζευγάρι, το έκανε μπροστά μου, δεν είπα τίποτα. Μετά ήρθαν δύο πουλάκια, με κουτσούλισαν στα μούτρα, δεν είπα τίποτα. Πέρασα τα πάντα, αλλά άντεξα. Ώσπου ήρθαν αυτά τα δύο σκιουράκια”.
– “Μα καλά, εδώ άντεξες τα πάντα, τα σκιουράκια φοβήθηκες;”, τον ρωτάνε οι υπόλοιποι.
– “Ε, δεν υπήρχε πρόβλημα, μέχρι που είπε το ένα στο άλλο: Θα φάμε το ένα καρύδι εδώ και το άλλο θα το πάρουμε σπίτι!” Και τι θέλατε να κάνω; Να μείνω χωρίς αρχ@δια;
