Θα ξεκινήσω τη σημερινή μας «συνάντηση» με μια προσωπική εμπειρία που συνέβη πριν τις εκλογές του περασμένου Μαΐου και αφορά μια συζήτηση καμιά δεκαριά 18χρονων παιδιών που θα ψήφιζαν για πρώτη φορά.
Η συζήτηση έγινε στο σπίτι μου που μαζεύτηκαν κορίτσια κι αγόρια, φίλοι και συμμαθητές της κόρης μου. Μαζί με την αγωνία των επερχόμενων εισαγωγικών τους εξετάσεων στα ΑΕΙ, μαζί με τις ατέλειωτες ώρες φροντιστηρίων και διαβάσματος, τα παιδιά αυτά είχαν και την υποχρέωση να γίνουν πολίτες με ψήφο. Άρα, έπρεπε να κουβεντιάσουν, να σκεφτούν να επιλέξουν.
Έγινα ο καλύτερος ωτακουστής. Ήθελα ν’ αφουγκραστώ τις σκέψεις των 18χρονων παιδιών, πολλά από τα οποία ήξερα ότι κάνουν εξαιρετική παρέα με την ωριμότητα.
Η κόρη μου πήρε τον λόγο κι είπε ότι ο Μητσοτάκης μιλάει σύγχρονα, βλέπει την Ελλάδα του 2030 που εκείνη θα βγει –περίπου- στην αγορά εργασίας κι είναι ο μόνος που δεν αερολογεί. Μαζί της συμφώνησαν κυρίως οι φίλες/συμμαθήτριές της. Για κάποιες από αυτές εντυπωσιάστηκα αφού είχαν άλλες πολιτικές παραστάσεις από τις οικογένειές τους, όπως εγώ γνώριζα από τη σχεδόν δωδεκάχρονη συναναστροφή μας.
Ένα από τα αγόρια της παρέας, πέταξε το όνομα της Ζωής Κωνσταντοπούλου. «Μαλάκας είσαι αγόρι μου;», του είπε η Αφροδίτη. «Όχι», απάντησε αυτός (σιγά μην απαντούσε «ναι») αλλά θέλω να μπει στη Βουλή και να τα κάνει … «πουτάνα όλα»! Μάλιστα, μαζί μ’ ένα άλλο παλικαράκι της παρέας, σχημάτισε με τα χέρια του μια καρδούλα, σήμα κατατεθέν της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην προεκλογική περίοδο.
Φρονώ ότι η λογική αυτού του 18χρονου παιδιού, ήταν λογική και πολλών άλλων, πολύ μεγαλύτερών του. Κι ίσως όλοι αυτοί να αισθάνονται σήμερα δικαιωμένοι, μετά όσα έγιναν στην πρόσφατη πρόταση δυσπιστίας στη Βουλή, όπου η Ζωή Κωνσταντοπούλου την έκανε …σαλούν!
Όποιος κι αν ήταν πρόεδρος της συνεδρίασης, είτε ο Μπούρας, είτε ο Κωνσταντινόπουλος, μπορούσε να συγκρατήσει τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, που άφησε στην άκρη τις καρδούλες κι έκανε συνεχείς επιθέσεις σε όποιους κυβερνητικούς μιλούσαν, φώναζε, διέκοπτε και γενικά ήταν ασυγκράτητη. Ειδικά ο Μπούρας, κάποια στιγμή δεν άντεξε και της είπε … «μας έχετε σπάσει τα νεύρα, κυρία μου»!!! Χαμός! Κόλαση! Ότι ακριβώς ήθελε ο 18χρονος που την ψήφισε…
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν εξακολουθητικά αδιάφορη στις παραινέσεις των προέδρων της Βουλής και σχεδόν όλων, να σταματήσει. Φωνές και διακοπές! Προς τέρψη των δικών της. «Πουτάνα όλα»!
Ξέρετε κάτι; Έχω την πεποίθηση ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι ένα …πιο ακραίο ΚΚΕ. Το ΚΚΕ μετέχει της αστικής δημοκρατίας και μέχρι να …γίνει η επανάσταση ακολουθεί σε γενικές γραμμές του κανόνες της. Εκείνη όμως αγνοεί κάθε έννοια διαλόγου, επιθυμεί να μιλά και ν’ ακούγεται μόνο η ίδια και αμφισβητεί «βιαίως» τους πάντες και τα πάντα.
Ταυτοχρόνως, είναι η πολιτική αρχηγός που επέβαλλε την ψήφο στον σύντροφό της, ανεξαρτήτως αν εξωπατέχτηκαν κάποιοι για να γίνει πράξη αυτό. Κι αν το κόμμα είναι δικό της και κάνει ότι θέλει, δεν συμβαίνει το ίδιο με τη Βουλή και τις διαδικασίες.
Όταν έφτασε η ώρα της να μιλήσει, ανέβηκε στο βήμα με μια νταλίκα χαρτιά και ως κακομαθημένη Αριστερή πριγκιπέσσα, δεν υπολόγιζε ούτε χρόνους, ούτε προέδρους, ούτε κανέναν. Κι είναι απορίας άξιο πώς δεν κατάργησε διάφορες διαδικασίες όταν εκείνη ήταν πρόεδρος, ή δεν άλλαξε τον κανονισμό για να μιλά μόνο εκείνη….
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου αποτελεί παράδειγμα παρηκμασμένης πολιτικής του περασμένου αιώνα, τότε που οι βουλευτές έσκουζαν, χειρονομούσαν, έβριζαν κιόλας, απειλούσαν, ενώ κάποιος κάποτε έβαλε την κάλπη μια ψηφορορίας στον ώμο και πήρε δρόμο… Μια εποχής που το θράσος κι οι φωνές μπορούσαν να νικούν.
Μα σήμερα αυτά, όσο κι αν κάποιοι τα επικροτούν και τα ψηφίζουν, οι εποχές άλλαξαν. Οι κραυγές και το θράσος μεταφέρθηκαν στα social media κι η Βουλή ευπρεπίζεται σιγά σιγά…
Ο πρόεδρος της Βουλής, Κώστας Τασούλας, εξαιρετική προσωπικότητα, έμπειρος, ευφυής και κυρίως πνευματώδης, το πήρε αλλιώς από τους αναπληρωτές του προεδρεύοντες και προκάλεσε ακόμη και γέλια. Κάποια στιγμή που η Ζωή Κωνσταντοπούλου ήταν ασυγκράτητη την αποσυντόνισε με μια του φράση: «Δίνετε την αμυδρά εντύπωση ότι ενοχλείστε», της είπε και προς στιγμή και για κλάσματα δευτερολέπτου η Ζωή σιώπησε κι ακούστηκε ο ομιλών Μητσοτάκης. Λίγο μετά κι ενώ τα ντεσιμπέλ της Ζωής τρυπούσαν ακόμη και τους τοίχους της Βουλής, ο πρόεδρος Τασούλας με διακριτική κι ευφυή ειρωνεία της είπε: «Δεν ακούγεστε»! Κι αμέσως μετά… ««μια ντουντούκα στην κυρία Κωνσταντοπούλου, παρακαλώ»!
Αυτή η ευφυής ειρωνεία, ουσιαστικά πολιτικό ξεφτίλισμα, μπορεί να είναι κι η απάντηση στους οπαδούς του … «πουτάνα όλα», αλλά και στον 18χρονο ψηφοφόρο που –δεν μπορεί- θα ωριμάσει…
