Είναι αδιανόητες οι οβιδιακές μεταμορφώσεις του ΠαΣοΚ από ζήτημα σε ζήτημα και κυρίως σε θέματα που μόλις πριν λίγο καιρό είχε άλλη άποψη και θέση. Κι αυτό δεν είναι χαρακτηριστικό ενός κόμματος που θέλει να διεκδικήσει την εξουσία. Δεν είναι συμβατό με την πολιτική υπευθυνότητα και την πολιτική σύνεση.
Το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη έχει φτάσει πια στο σημείο να αποκαλείται «πράσινος ΣΥΡΙΖΑ» και να χαρακτηρίζεται νέο ΚΚΕ. Όμως, το ΚΚΕ αποτελεί ένα πολιτικό μόρφωμα που θέλει να καταλύσει την αστική δημοκρατία, αρνείται τα πάντα και η πολιτική του ανάσα είναι η αναστάτωση της ζωής των Ελλήνων και οι απεργίες. Ζει με αυτά. Όμως, μπορεί να έχει τέτοια χαρακτηριστικά το ΠαΣοΚ που κυβέρνησε, συγκυβέρνησε και θέλει να κυβερνήσει πάλι;
Όσο κι αν κάποιος επιχειρεί να κατανοήσει τις αναγκαιότητες του ΠαΣοΚ να διαφοροποιείται από τον Μητσοτάκη, αυτό μοιάζει ακατανόητο. Όσο κι αν κάποιος βλέπει ότι αυτή η τακτική είναι μόνο αυτοκτονική και δεν δημιουργεί δυναμική, φαίνεται ότι ο Ανδρουλάκης θέλει το ΠαΣοΚ στάσιμο, με ισχνά ποσοστά, για να μπορεί να άρχει ο ίδιος.
Δεν είναι δυνατόν, επί παραδείγματι, να αναμορφώνει η κυβέρνηση τον Ποινικό κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για τα κακουργήματα και το ΠαΣοΚ να λέει «όχι» και να ισχυρίζεται ότι …. θυματοποιείται η μεσαία εγκληματικότητα! Δηλαδή το ΠαΣοΚ δεν θέλει τον διαρρήκτη στη φυλακή; Δεν θέλει τη φυλάκιση εκείνου που περνά με κόκκινο και σκοτώνει ανθρώπους; Δεν θέλει να πληρώνουν τις συκοφαντίες τους οι συκοφάντες; Είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να συντάσσεται με τον ΣΥΡΙΖΑ που λίγες ημέρες πριν παραδώσει την εξουσία, έφτιαξε Ποινικό κώδικα –χάδι στους άνομους και στους παραβατικούς και άδειασε τις φυλακές; Είναι δυνατόν να λειτουργεί ακτιβιστικά το ΠαΣοΚ; Είναι δυνατόν να νομίζει ο Ανδρουλάκης ότι μπορεί έτσι να δημιουργήσει πρόταση απέναντι στον Μητσοτάκη;
Να πάμε και στα μη κρατικά πανεπιστήμια. Άλλα έλεγε προχθές, άλλα χθες, άλλα θα λέει αύριο. Ανδρουλάκης και ΠαΣοΚ ανεμοδούρα! Με στελέχη ακόμη και στην αυλή του προέδρου του, που έχουν σπουδάσει σε ξένα πανεπιστήμια! Είναι δυνατόν να μη βλέπουν στη Χαριλάου Τρικούπη ότι η κοινωνία με σημαντικά ποσοστά τάσσεται υπέρ των μη κρατικών πανεπιστημίων; Ότι χιλιάδες ελληνόπουλα σπουδάζουν στο εξωτερικό, ενώ θα μπορούσαν να σπουδάζουν στη χώρα μας; Ότι ο ανταγωνισμός θα ωφελήσει και το δημόσιο πανεπιστήμιο; Είναι δυνατόν το ΠαΣοΚ να ταυτίζεται με την Αριστερά, το ΚΚΕ και τους λοιπούς καταληψίες των πανεπιστημίων; Πόσο κουτοπόνηρη είναι η σκέψη του κομματικού οφέλους στο συγκεκριμένο θέμα, επειδή ο Μητσοτάκης μπορεί να περάσει μόνος του τον νόμο;
Να πούμε και για το «όχι» στην επιστολική ψήφο σε μια εποχή που η τεχνολογία κάνει θαύματα; Που το ΠαΣοΚ έδειξε φοβία, αδυναμία προσαρμογής με την πραγματικότητα και την πρόοδο;
Τι θέλει ο Ανδρουλάκης; Τη στασιμότητα; Τόσο πολύ τον κατευθύνει και επηρεάζει το παλιό ΠαΣοΚ, στην προσπάθεια κάποιων να κρατήσουν υπό έλεγχο το «μαγαζί», έστω κι αν γίνονται… αντιδραστικό ΚΚΕ; Πόσο έξυπνο είναι αυτό; Πόσο διορατικό;
Είναι βέβαιο ότι αυτές οι λογικές και πρακτικές είναι απολύτως πεπαλαιωμένες, παρωχημένες. Δεν έχουν θέση στη σημερινή καλπάζουσα ζωή. Μα ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ δεν μπορεί μα καλπάσει κι εξακολουθεί να ζει στις εποχές του βαθέως ΠαΣοΚ, πολλές δεκαετίες πίσω.
Εξ ου και δεν πρέπει να αναρωτιούνται στη Χαριλάου Τρικούπη, γιατί ο Μητσοτάκης έχει αλώσει το Κέντρο και ταυτοχρόνως έχει τόσες και τόσες προσχωρήσεις στο κόμμα του από κορυφαία πρόσωπα που είχαν αφετηρία την σοσιαλδημοκρατία και το φιλελεύθερο Κέντρο….
