Ένα ερώτημα που προκύπτει κάθε χρόνο την πρωτοχρονιά, είναι ποιος πηγαίνει στο κέντρο της Αθήνας να γιορτάσει την αλλαγή του χρόνου; Πολύ περισσότερο, όταν εμείς οι Έλληνες δεν διαθέτουμε την κουλτούρα των μαζικών εορτασμών, όπως οι Άγγλοι ή οι Γάλλοι ή κι άλλοι λαοί;
Η απάντηση εδώ και χρόνια έχει γίνει «κλασσική»: Πάνε οι ξένοι κι όσοι δεν έχουν σπίτια να γιορτάσουν οικογενειακά, πάνε όσοι δεν μπορούν να πάνε στα μπουζούκια ή όπου διασκεδάζουν οι Έλληνες. Οι δε δήμαρχοι, δίνουν ένα σωρό χρήματα για φιέστες που δεν ενδιαφέρουν κανέναν, εκτός από το στιγμιότυπο της αντίστροφης μέτρησης για την αλλαγή του χρόνου. Τότε, λένε καλή χρονιά με οποιονδήποτε άλλο, εκτός από τους Έλληνες.
Εφέτος είχε … Πορτοκάλογλου! Σοβαρά τώρα; Λατρεύω τον Πορτοκάλογλου και την όλη στάση του στην υπόθεση ελληνική μουσική από την εποχή των Φατμέ. Μα, συμπαθάτε με, η μουσική του δεν μπορεί να «γεμίσει γιορτινά φώτα την πόλη».
Είχε και κάποια Μαρίνα Σάττι, που θα μας εκπροσωπήσει, λέει, στην Eurovision. Τραγουδούσε βουλγάρικα, αραβικά, ελληνικά, διάφορα έθνικ! Αδιάφορα παντελώς για βράδυ πρωτοχρονιάς…
Εφέτος είδαμε να παρουσιάζει την εκδήλωση κι ένα τηλεοπτικό ζεύγος, το καλύτερο που υπάρχει στη μικρή οθόνη, αλλά όχι για τέτοιες εκδηλώσεις. Το έκαναν ως να παρουσίαζαν το «Στούντιο 4» στην ΕΡΤ. Καμιά αλλαγή, καμιά πρωτοτυπία, τίποτα νέο. Μόνο στα ρούχα που φορούσαν…
Είδαμε και το νέο δήμαρχο της Αθήνας, που με λίγο βραδύγλωσσο τρόπο, επιχείρησε να πει καλή χρονιά και κάτι περί αλληλεγγύης, συνοδεία δεκάδων σημαιών της Παλαιστίνης(!!!), κρατώντας ένα κοριτσάκι. Οι περισσότεροι, αυτό το κοριτσάκι το ταύτισαν –σε συνδυασμό με τις σημαίες της Παλαιστίνης- με προσφυγόπουλο από τη Γάζα. Μα ήταν το παιδάκι της παρουσιάστριας, που είχε τη τύχη που δεν είχαν άλλα παιδιά. Ελέω μαμάς… Δηλαδή να γίνει διάσημο…
Η αλήθεια είναι ότι σε όλο αυτό το σουρεαλιστικό σκηνικό αντέδρασε ο Πορτοκάλογλου. Μα είχε εγκλωβιστεί, ήταν αργά…
Η Αθήνα το βράδυ της πρωτοχρονιάς ήταν η πόλη που δεν είχε λάμψη. Ήταν η μίζερη Αθήνα της νέας της δημοτικής αρχής, που έσπευσε να υπηρετήσει κι η ΕΡΤ. Δηθενιά, αντίσταση, «Παλαιστίνη ολέ», φαντασία μηδενική, τσαπατσουλιά… κι ότι νάναι…
Όμως, αν αυτά αφορούν την Αθήνα, τι να πει κάποιος για την ΕΡΤ που συστηματικά κλωτσά την καρδάρα με το γάλα που μαζεύει με τις καλές της προσπάθειες στη μυθοπλασία και στην ενημέρωση; Είναι δυνατόν να στέλνει η Ελλάδα -μέσω της κρατικής τηλεόρασης- σε όλο τον κόσμο την εικόνα με τις παλαιστινιακές σημαίες; Είναι δυνατόν ένας –δυο σκηνοθέτες και άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι να δημιουργούν ψεύτικες εντυπώσεις για τη χώρα και να μην αντιδρά κανένας; Κι αν η διακοπή προγράμματος όντως θα ήταν ακραία ενέργεια, δεν μπορούσαν να εστιάσουν μόνο στη σκηνή και σε κοντινά πλάνα; Μπορούσαν, αλλά κάποιοι από την ΕΡΤ δεν ήθελαν… Οι δε παρουσιαστές δεν είχαν το ειδικό βάρος να δώσουν λύση.
Ως επίλογο θα αναφερθώ σε άλλη μια υποκριτική πράξη του ΚΚΕ με την παράσταση στο … σπίτι του λαού. Όπου έμπλεξε το Ισλάμ με τον Χριστιανισμό, τα σφυροδρέπανα με τα χιτζάμπ! Με τον άθεο Κουτσούμπα (απόλυτο δικαίωμά του) να δέχεται …χριστιανικά κάλαντα από την παιδική χορωδία της… Παλαιστινιακής παροικίας στη χώρα μας, προκειμένου να καταγγελθούν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ και φυσικά το κράτος… δολοφόνος του Ισραήλ!
Είπαμε … κλασσική Αριστερή υποκρισία και σουρεαλισμός!
