Άκουγα προσφάτως το διευθύνοντα σύμβουλο της «Ανάπλαση Αθήνας ΑΕ», Χρόνη Ακριτίδη, ν’ αναφέρει ότι «η αυτοδιοίκηση είναι η πολιτική της αληθινής ζωής»! Πόσο δίκιο είχε, έχει! Η αυτοδιοίκηση αποτελεί τον κορυφαίο θεσμικό παράγοντα της καθημερινότητάς μας. Από τον βασικό τομέα της καθαριότητας, μέχρι το φωτισμό, τις παιδικές χαρές , τον πολιτισμό, τα έργα που βελτιώνουν της ζωή των δημοτών και την διαχείριση της πολιτικής προστασίας.
Ο ρόλος της σημερινής τοπικής αυτοδιοίκησης με τις αυξημένες αρμοδιότητες, είναι ιδιαιτέρως κρίσιμος. Πολύ περισσότερο σε μια χώρα που η ανευθυνότητα συναντάται συχνά στις υπηρεσίες, που υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων, γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και σημαντική ανεπάρκεια.
Δυστυχώς, το γνωρίζουμε όλοι πια και από την καλή και από την ανάποδη, πολλοί εκ των κεφαλών της αυτοδιοίκησης, οιουδήποτε βαθμού, καταφεύγουν στην εύκολη –αν όχι γελοία- επιλογή δημοφιλών καλλιτεχνών, αθλητών και τα τελευταία χρόνια ακόμη και influencers, δήθεν για να τους φέρουν ψήφους. Κάποιοι εξ αυτών που εκλέγονται, αποδεικνύονται πρωταθλητές της ανεπάρκειας. Όπως και πολλοί άλλοι που θεωρητικά είναι επαρκείς. Έχουμε δει γιατρούς να… διευθύνουν δημοτικά ραδιόφωνα, να τα οδηγούν στην απόλυτη μηδενική ακροαματικότητα και τελικά να …δοξάζονται κιόλας μέσα από πελατειακά/δημοσιογραφικά δίκτυα που έστησαν. Έχουμε δει τσιράκια βουλευτών να εκλέγονται για να τους εξασφαλίζουν ψηφάκια, ενώ είναι ανεπαρκείς να διοικήσουν ακόμη και περίπτερο! Έχουμε δει «επαρκείς» που δεν έφτιαξαν ποτέ τα αντιπλημμυρικά έργα ή τις αντιπυρικές ζώνες, για τα οποία επιδοτήθηκαν από την κεντρική κυβέρνηση κι έκαναν τα χρήματα… συναυλίες για το πόπολο! Έχουμε δει στην αυτοδιοίκηση να προσλαμβάνονται καθαρίστριες και μετά λίγες ώρες να πηγαίνουν σε υπουργικά γραφεία, ακόμη και να γίνονται …βουλευτές και… υπουργοί… διασχίζοντας κάθε λογική…
Προσωπικά έχω κουραστεί με τη «θέληση» εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων να μας σώσουν. Από φίλους που ζητούν την ψήφο του φίλου. Από ανθρώπους που η παρουσία τους μπορεί να δημιουργεί ακόμη και ηθικά ή συναισθηματικά διλήμματα, αναφορικά με την υπερψήφισή τους.
Μα δεν πάει άλλο. Δεν γίνεται πια με την «συναισθηματική» ψήφο. Δεν μπορεί να ψηφίζουμε μόνο με την καρδιά κι όχι με το μυαλό. Δεν γίνεται να ψηφίζουμε ποδοσφαιριστές κι όχι κάποιον τεχνοκράτη εξειδικευμένης γνώσης. Δεν γίνεται να ψηφίζουμε τον παίκτη κάποιου reality κι όχι τον αποδεδειγμένα ικανό συμπολίτη μας. Δεν γίνεται η αναγνωρισιμότητα να επιβάλλεται της ικανότητας.
Υπό αυτή την έννοια, ψήφο σε ικανούς κι όχι φίλους. Ψήφο σε ανθρώπους που ξέρουμε ότι μπορεί να είναι χρήσιμοι κι όχι αρεστοί.
Αν υποθετικά έκανα ένα χάρτη της Ελλάδας στο μυαλό μου, θα έβρισκα πολύ σημαντικούς ανθρώπους να στηρίξω και μετά να μην έχω τύψεις. Σκέφτομαι, επί παραδείγματι, ότι αν ψήφιζα στο δήμο Αθηναίων, θα ψήφιζα οπωσδήποτε τον Χρόνη Ακριτίδη, που έχει αποδείξει παντοιοτρόπως την ικανότητά του και έχει προσφέρει τόσα και τόσα στους Αθηναίους. Θα ψήφιζα και την ικανότατη πρώην γραμματέα του Κώστα Καραμανλή, Ντόρα Βυζοβίτη, σημαντική προσωπικότητα πέριξ του Πολιτισμού. Στον Πειραιά, δεν θα ψήφιζα με κριτήριο τον …Ολυμπιακό, αλλά αξιοκρατικά δεν θα μπορούσα να μη «σταυρώσω» την αντιδήμαρχο Κυριακή (Κική) Μπουρδάκου ή τον εξαίρετο γιατρό Γιώργο Βίτσα. Αν ψήφιζα στα Βριλήσσια, δεν θα μπορούσα να μη σταυρώσω την Πέμη Γκανά, άνθρωπο του βιβλίου και του Πολιτισμού. Ή την Σοφία Μαντινίδου, με την τόση προσφορά στην πόλη, στα σχολεία της, στην καθημερινότητά της. Αν ψήφιζα για την περιφέρεια Αττικής στον Βόρειο τομέα, θα ψήφιζα και θα προέτρεπα φίλους να το κάνουν, τον σπουδαίο γιατρό Δημήτρη Τσούκα, με τις τόσες πρωτοποριακές ιδέες που μπορούν ν’ ανακουφίσουν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας. Αν ψήφιζα στη Νεμέα, θα προτιμούσα τον Γιώργο Παλυβό, άνθρωπο αποδεδειγμένα ικανό, με τεράστιο όραμα για την ιστορική πόλη. Αν ψήφιζα στο Άκτιο- Βόνιτσα, θα ψήφιζα την Αθανασία Φουσέκη, μια γυναίκα χαμηλών τόνων, μα τόσο αποτελεσματική σε ότι καταπιάνεται. Αν ψήφιζα στη Γλυφάδα, θα προτιμούσα τον Γιώργο Παπανικολάου, εξαιρετικό κι αποτελεσματικό δήμαρχο. Αν ψήφιζα στο δήμο Νεάπολης –Συκεών, θα ψήφιζα τον Βαγγέλη Αντωνιάδη, ανοικτό φιλελεύθερο μυαλό. Αν ήμουν στη Θεσσαλονίκη και ψήφιζα Αγγελούδη, θα «σταύρωνα» τον χαμηλών τόνων μα εργατικό κι αποτελεσματικό Βασίλη Γάκη. Αν ψήφιζα τον δήμαρχο Ζέρβα θα «σταύρωνα» την Ιωάννα Κοσμοπούλου, με την εξαιρετική δράση στον κοινωνικό τομέα του δήμου. Αν ψήφιζα Πέγκα, θα μιλούσα για την Μάγδα Μαυρίδου, ικανότατη αρχιτέκτονα. Αν ήμουν στη Νάξο, θα είχα να επιλέξω αναλόγως συνδυασμού το Βασίλη Φλεριανό από την παράταξη του δημάρχου ή τον Στράτο Φρουτάκογλου από την παράταξη Χατζηανδρέου. Αν ψήφιζα στο Μαρκόπουλο Μεσογαίας, μια εξαιρετικής ικανότητας κι αποτελεσματικότητας επιλογή είναι η Νίκη Σπεράντζα. Αν ψήφιζα Τζιτζικώστα στην Κεντρική Μακεδονία και δη στην Ημαθία, θα στήριζα τον αποτελεσματικότατο Κώστα Καλαϊτζίδη και την Άννα Μυκωνίου στη Θεσσαλονίκη, που γιγάντωσε το «Κέντρο Πολιτισμού». Αν ήμουν στο Μαρούσι θα προσανατολιζόμουν σε «σταυρό» στον Σπύρο Σταθούλη. Στο Άργος στον ιδιαιτέρως χρήσιμο Βαγγέλη Μπάρλα που είναι υποψήφιος με τον Π. Παπαϊωάννου.
Θα μπορούσα να θυμηθώ τόσους και τόσους ακόμη ανθρώπους, σε όλη την Ελλάδα, με κύριο προτέρημα την ικανότητά, την αξιοσύνη τους. Αυτό είναι που πρέπει να κάνουμε. Παντού, μα παντού ψήφο στους ικανούς κι όχι στους φίλους ή τους φίλους φίλων. Ούτε μπορεί να είναι κριτήριο ψήφου αν κάποιος είναι Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός ή ήταν κάποτε στην ΟΝΝΕΔ ή στην ΚΝΕ… Αναζητούμε την ικανότητα!
Κι όπως έχει πει η Ελένη Γλύκατζη – Αρβελέρ «αν διοικούν οι ανίκανοι, τότε φταίνε οι ικανοί»…
Καλό βόλι!
