Κακό πράγμα οι κακές συνήθειες. Εύκολα τις αποκτάς, δύσκολα τις κόβεις!
Είναι δε, οι συνήθειες, τόσο ύπουλες που όσο περνάει ο καιρός ξεχνάς πως πρόκειται για συνήθειες και ζεις νομίζοντας ότι η πραγματικότητα, η καθημερινότητα, τα πάτα όλα είναι η κανονική σου ζωή και όχι η ζωή σου όπως οριοθετήθηκε μέσα από τις συνήθειές σου!
Να εμείς ας πούμε από την εποχή που βυθίστηκε το «Σάμινα», στις «Πόρτες» της Πάρου έχουμε συνηθίσει το «μαχαίρι στο κόκκαλο». Τόσο πολύ που όταν έχει κανείς κανάν σφάχτη, όλοι τον καθησυχάζουν ότι δεν είναι τίποτα, «το μαχαίρι στο κόκκαλο» είναι!
Χρόνο με το χρόνο συνηθίσαμε και τις γυναικοκτονίες. Σου λέει γυναίκα αυτή, άντρας αυτός, θόλωσε. Και συνηθίσαμε στο τέρας.
Και τα φασισταριά, χρυσαυγίτικα και λοιπά. Κι αυτά τα συνηθίσαμε. Δυστυχώς.
Και τώρα συνηθίσαμε να ακούμε «9η μέρα η πυρκαγιά στη Ρόδο», «10η μέρα η πυρκαγιά σε Έβρο και Ροδόπη». Κάθε καλοκαίρι συνηθίσαμε να ακούμε πώς καίγεται η πατρίδα και πόσα μηνύματα εκκένωσης έστειλε το 112.
Άτιμο πράγμα η συνήθεια. Γιατί πριν συνηθίσεις την καταστροφή από την πυρκαγιά είχες συνηθίσει να ανασαίνεις. Σε λίγο η μια συνήθεια θα φάει την άλλη και όπως καταλαβαίνεις αν ξεσυνηθίσεις να αναπνέεις θα υπάρχει πρόβλημα. Και αν δεν υπάρχει πράσινο να μας δίνει οξυγόνο, ε, με κάποιο τρόπο θα την κόψουμε τη συνήθεια, την κακιά, της αναπνοής.
Συνηθίσαμε στο λίγο! «Λίγοι» άνθρωποι, λίγο οξυγόνο. Λίγο. Θα ζούμε, προσεχώς ζωή στο ελάχιστο γεμάτη με …κακές συνήθειες!
Γιάννης Καφάτος
