Εκεί στα ορεινά του ΟΑΚΑ, τουτέστιν στα δημοσιογραφικά θεωρεία, το κλάμα πήγαινε κορόμηλο, που λέει κι ο λαός μας. Μαζί με χιλιάδες φιλάθλους που ήταν στο γήπεδο κι εκατομμύρια που έβλεπαν στην τηλεόραση, παλαιότεροι και νεότεροι δημοσιογράφοι έκλαιγαν σαν παιδιά βλέποντας ότι ακόμη κι ο Θεός συγκινείται και δακρύζει.
Ναι, όλοι εμείς που τον είδαμε επί χρόνια να μεγαλουργεί και να βάζει τη μπάλα στο καλάθι με χιλιάδες τρόπους, είμαστε ευλογημένοι. Κι όλοι όσοι ακολούθησαν, δημοσιογράφοι, προπονητές και κυρίως παίκτες, του οφείλουμε ποσοστά από τις αμοιβές μας, που εκείνος εκτόξευσε.
Ναι, όλοι εμείς που τον είδαμε να στέκεται και να περπατά στον αέρα, του είμαστε ευγνώμονες που έκανε τα μάτια μας να βλέπουν θαύματα!
Ναι, όλοι εμείς είμαστε ευγνώμονες που καταφέραμε και γνωρίσαμε έναν Θεό, ακόμη κι αν είχε το προσωνύμιο … γκάνγκστερ!
Ναι, όλοι εμείς, ακόμη κι οι συνομήλικοι ή μεγαλύτεροι του, είμαστε παιδιά του.
Ναι, μπορεί να πέρασαν κιόλας 36 χρόνια από το χρυσό του ’87, ναι υπήρχαν δίπλα του, τότε, κολοσσοί, μα ο Θεός ήταν εκείνος που άλλαξε το ρου της ιστορίας του μπάσκετ και του αθλητισμού στη χώρα μας.
Ναι, μπορεί το Παλαί της Θεσσαλονίκης και το ΟΑΚΑ να έχουν το όνομά του, μα αυτό είναι τόσο λίγο. Στη Θεσσαλονίκη, θα έπρεπε ήδη μια κεντρική αρτηρία της πόλης να έχει ήδη το όνομά του. Μακάρι να το κάνει κι ο Κώστας Μπακογιάννης στην Αθήνα. Κι άλλοι δήμαρχοι στις πόλεις τους, όπως γίνεται με τους αθάνατους!
Νίκος Γκάλης οε οε οε, οε οε οε…
Από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί να μην αναφερθούμε σε δυο αρνητικά γεγονότα της μεγάλης γιορτής.
Α. Στην ντροπιαστική μετάδοση της ΕΡΤ, όπου την ώρα που ο Βασίλης Σκουντής –παρουσιαστής της εκδήλωσης- αναφερόταν στον Θεό, ο τηλεπεριγραφέας της ΕΡΤ και Ολυμπιονίκης της ακατάσχετης φλυαρίας, μιλούσε ακατάπαυστα «επάνω» του.
Μέγιστη προσβολή και προς τους τηλεθεατές που δεν άκουγαν το παραμικρό από την τελετή, αλλά και προς τον συνάδελφό του. Αμετροέπεια! Κι απρέπεια! Χωρίς καμιά επίπτωση ακόμη…
Β. Νροπιαστικές κι οι δυο ηχηρές απουσίες. Αφενός του Γιάννη Αντετοκούμπο, που όλο και πιο συχνά δείχνει ότι το ενδιαφέρον περισσότερο άλλα ζητήματα κι ο εαυτός του κι αφετέρου του Παναγιώτη Φασούλα! Συμπαίκτη και συνοδοιπόρου του Γκάλη επί χρόνια και μέλους του ΔΣ της ΕΟΚ, παρότι προσκλήθηκε και μάλιστα δις!
Ασέβεια στο Θεό!
