Είναι άξιο απορίας αν είναι τυχαία η σύγκλιση δημόσιας ρητορικής ανάμεσα σε στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠαΣοΚ. Μετά τις εκλογές δε, μεγεθύνεται η απορία αναφορικά αν κάποια στελέχη του ΠαΣοΚ ζήλωσαν την δόξα Κατρούγκαλου.
Πέραν της επαναφοράς του «τουπέ» κι ενός περίεργου ύφους «ξερολισμού» στελεχών και βουλευτών (Δουδωνής – Χρονοπούλου κι ο ίδιος ο Ανδρουλάκης), είναι ορατή κι η επαναφορά του «αυριανιστικού» λόγου!
Οι συνεχείς εμφανίσεις συγκεκριμένων στελεχών του ΠαΣοΚ στα ΜΜΕ, έχουν δημιουργήσει σοβαρά ζητήματα στη Χαριλάου, αφού ως γνωστόν η συνεχής έκθεση στον «ήλιο» δημιουργεί σοβαρές επιπλοκές. Ειδικά αν κάποιος δεν πατά καλά στα πόδια του…
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Είναι ότι διαφαίνεται κι άγνοια ή και προθέσεις.
Τι δείχνουν οι Χρονοπούλου, Δουδωνής και Μάντζος, δηλαδή τρία πουλαίν του Ανδρουλάκη; Δείχνουν και κυρίως λένε αυτό που όλοι υποπτευόμαστε, ότι το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη είναι μια κρυφή έκδοση του ΣΥΡΙΖΑ και στο σκληρό (και κρυφό στις ημέρες μας) dna του, κρύβει το ΠαΣοΚ του κρατισμού, του ανίερου κι ανούσιου παρεμβατισμού, με ισχυρές δόσεις τοξικότητας. Τουτέστιν, όλα τα αντίθετα από το μήνυμα της κάλπης της 21ης Μαΐου.
Είναι ν’ απορεί κάποιος αν η ηγεσία του ΠαΣοΚ και τα πουλαίν του στενού κύκλου της γνωρίζουν πόσο πλήρωσε το κόμμα τους τον εναγκαλισμό με την τοξικότητα που εξέπεμπαν πολλά στελέχη κι υπουργοί του. Αν γνωρίζουν ή έχουν κατανοήσει ότι η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη συνταγές χρεοκοπίας ή εν πάση περιπτώσει συνταγές που έχουν αποτύχει και δεν συνάδουν με την εποχή. Αν γνωρίζουν ότι τα νεφελώδη οράματα πληρώθηκαν πανάκριβα και από το κόμμα τους, αλλά κυρίως από τη χώρα.
Είναι απορίας άξιο αν το ΠαΣοΚ μπορεί να βρει βηματισμό με τον Δουδωνή ολημερίς στα κανάλια, αυτάρεσκο και στα όρια να …ζητήσει να γράφουμε το μικρό του όνομα με όμικρον.
Είναι απορίας άξιο αν αυτό είναι το νέο ΠαΣοΚ που θέλει να κατακτήσει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ. Για ποιον λόγο; Για να γίνει πιο ΣΥΡΙΖΑ; Κι αντί Σκουρλέτη να έχουμε Δουδωνή κι αντί για Γεροβασίλη τη Χρονοπούλου;
Η οποία, παρεμπιπτόντως, προσέφερε θέαμα όταν κλήθηκε σε δυο διαφορετικές συζητήσεις, για να μιλήσει για το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματός της. Προσπαθούσε να διαβάζει από ένα χοντρό τετράδιο –υποτίθεται σκονάκι- τα έκανε θάλασσα μπερδεύοντας τις αυξήσεις με τις μειώσεις και γενικά εξέπεμπε άγνοια. Δεν γνώριζε καν ότι δεν υπάρχουν 150 εισηγμένες στο χρηματιστήριο, δεν γνώριζε πχ ότι δεν έχουν υπερκέρδη 150 εταιρείες που θέλει να φορολογηθούν τα υπερκέρδη τους, αλλά ΜΟΝΟ οι εταιρείες ενέργειας , τα οποία ήδη φορολογούνται πολλαπλασίως κι εξ αυτών ουσιαστικά έγινε η κοινωνική πολιτική της κυβέρνησης με τα τιμολόγια ρεύματος. Ταυτοχρόνως, έκανε μεγαλύτερο ατόπημα, όταν μετά είπε ότι έκανε… σαρδάμ αφού είχε μιλήσει για «φορολογία μεσαίας τάξης»! Το δε υφάκι; Ας μη σχολιαστεί…
Η ουσία είναι ότι με την πολιτική –και όχι μόνο- ανεπάρκεια της αυλής Ανδρουλάκη, δημιουργούνται ισχυροί προβληματισμοί. Όταν πιστεύουν ότι στην Ελλάδα οι φόροι είναι χαμηλοί και χρειάζεται αύξησή τους, τότε υπάρχει σοβαρό ζήτημα.
Όταν προτείνουν αύξηση 15% του φόρου στα μερίσματα των επιχειρήσεων, έκτακτη φορολόγηση των μεγάλων επιχειρήσεων και επαναφορά της φορολογίας στις γονικές παροχές, σε μια χώρα που αναπτύσσεται ραγδαία, τότε δεν γνωρίζουν την πραγματικότητα. Ειδικά η πρόταση με τα μερίσματα είναι αδιανόητη επειδή έτσι θα φορολογούνται περισσότερο τα μερίσματα των ελληνικών επιχειρήσεων αλλά όχι των ξένων που θα εξακολουθούν να φορολογούνται υποχρεωτικά με 5%. Μιλάμε για άγνοια ολκής.
Επιπλέον, τι να πει κάποιος για την επαναφορά της φορολογίας στις γονικές παροχές άνω των 400 χιλιάδων; Το μόνο που μπορεί να πει είναι ότι η μεσαία τάξη γίνεται για μια ακόμη φορά στόχος της… σοσιαλδημοκρατίας και πειραματισμών στο κεφάλι της.
Αντί ο Ανδρουλάκης, ο Δουδωνής κι η αυλή του ΠαΣοΚ, να καταθέσουν θέσεις για τους τρόπους δημιουργίας πλούτου, προτείνουν φορομπηχτικές πολιτικές. Με νέους φόρους στη Μεσαία τάξη!
Σκεφτείτε ΣΥΡΙΖΑ και ΠαΣοΚ, να έκαναν και …προοδευτική συγκυβέρνηση…
