Στο καθιερωμένο «μεγαλοπαρασκευιάτικο» τσιμπούσι στη γνωστή ταβέρνα/στέκι της παρέας στη Φρεαττύδα, η συζήτηση φούντωσε. Εκλογές γαρ κι η συντροφιά πολυσυλλεκτική. Μέχρι και οπαδό του Φαήλου διαθέτουμε εκεί στις εσχατιές της Πειραϊκής, που στα βράχια της κοιμόταν ο Στέλιος ο μπεκρής κι ο Σαρωνικός τα φιλάει παθιασμένα καθημερινά, ως να είναι η καλύτερη φιλενάδα του.
Από εδώ ήταν λοιπόν, από εκεί πήγε, τελικά συμφωνήσαμε ότι στον ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν έχουν συγκρότηση περί πολιτικής και κυρίως εφαρμογής της, όχι μόνο αεροβατούν όπως έκαναν όλη την περίοδο μετά το 3%, αλλά κι έχουν γίνει… Ολυμπιακός, βάζοντας συνεχή αυτογκόλ!
Δεν ήταν, δεν είναι δύσκολο να τα θυμηθούμε. Μόνο τα τελευταία!
Κατ’ αρχάς δεν είναι δύσκολη η διαπίστωση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι καθηλωμένος επειδή έλεγε κι εξακολουθεί να λέει τερατώδη ψέματα! Όχι μόνο πριν το 2015, αλλά και μετά, σχεδόν σε όλη την περίοδο διακυβέρνησής του. Αυτή μάλιστα έχει αφήσει μόνο οδυνηρές αναμνήσεις στην κοινωνία και δη στη Μεσαία τάξη, την οποία ιδεολογικά και συνειδητά κτύπησε αλύπητα ο Αλέξης Τσίπρας κι οι συνεργάτες του.
Επιπλέον, ότι υπόσχεται σήμερα ο Αλέξης Τσίπρας και το κόμμα του, αυτομάτως συγκρίνονται μ’ εκείνες τις παλιές, με το σκίσιμο μνημονίων, προγράμματα Θεσσαλονίκης και λοιπά ωραία που κατέληξαν σε κλειστές τράπεζες κι ένα νέο, πιο επώδυνο μνημόνιο.
Από την άλλη, είναι σήμερα η σαφής ποιότητα στελεχών. Ποιος μπαίνει δίπλα στον Πιερρακάκη; Ο Φίλης; Ποιος δίπλα στον αποτελεσματικό Χατζηδάκη; Ποιος δίπλα στον Σταϊκούρα ή στον Σκυλακάκη; Ποιος δίπλα στον Δένδια, ασχέτως αν αυτός υλοποιεί την πολιτική Μητσοτάκη; Χώρια που ανάμεσα σε Μητσοτάκη και Τσίπρα κάθε σύγκριση είναι καταλυτικά υπέρ του νυν πρωθυπουργού.
Όμως, μήπως δεν ήταν μέγιστης σημασίας το αυτογκόλ με τον Πολάκη; Ο οποίος τέθηκε εκτός ψηφοδελτίων και τελικά μπήκε μετά βαΐων και κλάδων; Δεν ήταν αυτογκόλ το γεγονός ότι ενώ ανακοινώθηκαν τα ψηφοδέλτια, δυο υποψήφιες βγήκαν και τις αποποιήθηκαν; Η νυν βουλευτής Ειρήνη Αγαθοπούλου στον νομό Κιλκίς και η Ιωάννη Κοντούλη στον Βόρειο τομέα της Αθήνας. Για ποια σοβαρότητα μπορούμε να μιλάμε, όταν η προχειρότητα εξακολουθεί να κυριαρχεί στον ΣΥΡΙΖΑ; Όπως τότε που απέναντι στην Μέρκελ σε διεθνή σύσκεψη… έψαχναν ποιος είχε το φάκελο με τα θέματα!!!
Μήπως δεν ήταν αυτογκόλ η περίπτωση Κοντονή; Που οργισμένος από τον ΣΥΡΙΖΑ, πήγε στο ΠαΣοΚ και θα είναι υποψήφιος στη μονοεδρική Ζάκυνθο; Με ότι αυτό σημαίνει για την έδρα αφού φαίνεται αδύνατο να την καταλάβει η Κουμουνδούρου.
Δεν ήταν αυτογκόλ η περίπτωση Αντώναρου; Μπορεί να πίεσε στενά ο Προκόπης Παυλόπουλος να συμπεριληφθεί στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ ο πρώην εκπρόσωπος του Κώστα Καραμανλή, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι στην Κουμουνδούρου μαζεύουν όποιον θεωρούν ότι θα … ρίξει τον Μητσοτάκη. Χώρια το άλλο: Που μόλις ο γηραιός Αντώναρος πήγε στον ΣΥΡΙΖΑ, την επόμενη ημέρα έκανε γκάφα ισχυριζόμενος ότι το ΠαΣοΚ είναι… «απολειφάδι», την ώρα που αναζητείται… προοδευτική μετεκλογική συνεργασία μαζί του.
Δεν ήταν αυτογκολ η περίπτωση του Μιθριδάτη, γνωστού ομοφοβικού με τα σεξιστικά σχόλιά του; Κι όμως, από το απόλυτο περιθώριο τον ανέσυραν και τον έκαναν υποψήφιο βουλευτή!
Δεν ήταν μέγιστο αυτογκόλ η περίπτωση του φράχτη του Έβρου; Όπου ο Παπαδημούλης υποστήριξε τροπολογία στην Ευρωβουλή για μη χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση του φράχτη, ενώ η… βουλεύτρια αοιδός Ραλλία Χρηστίδου, ανέφερε ότι με τον φράχτη …. «έφραξαν τα μέσα μας». Κι αυτά χωρίς αντίδραση του Τσίπρα, που προφανώς δεν διαφωνεί με παρόμοιες απόψεις. Άλλωστε, είναι σαφές αυτό από παλαιότερες δηλώσεις, όπως της Τασίας Χριστιδουλοπούλου, ότι οι παράνομα εισελθόντες στην Ελλάδα… «λιάζονται στην Ομόνοια». Ή όπως του Νίκου Κοτζιά που έλεγε ότι «δεν πρέπει να είμαστε μοναχοφάηδες (στο Αιγαίο) ή και του Κατρούγκαλου που μιλά για «συνδιαχείριση» του Αιγαίου! Χώρια φυσικά η περίφημη δήλωση του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα που έχει κάνει την περίφημη ερώτηση: «έχει η θάλασσα σύνορα και δεν το ξέρουμε;».
Θέλετε κι άλλο πρόσφατο αυτογκόλ; Μπαλαούρας σε συγκέντρωση Πακιστανών στην Αθήνα, όπου έκανε πολιτική με ψέματα, ισχυριζόμενος ότι «η ΝΔ θέλει να σας διώξει». Κι είναι αυτογκόλ κι αυτό για τον απλούστατο λόγο ότι η κοινωνία επιθυμεί σε γενικές γραμμές ησυχία κι ηρεμία κι όχι να … κάνει ότι κοιμάται όταν μπουν κλέφτες στο σπίτι, όπως συμβούλευε ο υπουργός Τόσκας!
Αυτά λοιπόν, μαζί με το ύφος του κουτσαβακισμού του Αλέξη Τσίπρα και κορυφαίων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αποτελούν μεγάλα αυτογκόλ. Οι παλινωδίες είναι συνεχείς κι η επίθεση εξίσου προβληματική, αδυνατεί όχι μόνο να βάλει γκολ, μα και να κάνει μια απλή ευκαιρία.
Τροφή για συζητήσεις όλα αυτά.
