Αυτό που με σαφήνεια άφησε να εννοηθεί ο Ανδρουλάκης, την κυβερνητική συνεργασία του κόμματός του με τον ΣΥΡΙΖΑ, την έχουν ήδη δοκιμάσει άλλες χώρες με αποτελέσματα άκρως καταστροφικά. Στην Ισπανία, στην Πορτογαλία, έγιναν κυβερνήσεις Σοσιαλιστών – Αριστερών κι ακόμη παλεύουν να πάνε ένα βήμα παρακάτω και να επιστρέψουν την κανονικότητα. Εδώ, στην χώρα που τα διεθνή ρεύματα έρχονται με καθυστέρηση δέκα κι επιπλέον χρόνια, καθόμαστε και συζητάμε σήμερα για …προοδευτική διακυβέρνηση. Και δη με πεπαλαιωμένα υλικά που έχουν μονίμως τα μάτια στραμμένα στο παρελθόν. Τα ονομάζουμε …προοδευτικά ενώ είναι πιο συντηρητικά κι από τη συντήρηση.
Κι αν σε Ισπανία και Πορτογαλία είδαν κι έπαθαν να ξεμπλέξουν με τους επαναστάτες της δεκάρας, στη Γαλλία γίνεται χαμός. Συνέπραξαν …προοδευτικά διάφοροι αλλοπρόσαλλοι ιδεοληπτικοί κι έφτιαξαν την Αριστερή σύμπραξη Nupes. Κομμουνιστές, Πράσινοι, Σοσιαλιστές, Ανένταχτοι περιφερόμενοι και λοιποί. Μπορεί να βρίσκονται στην αντιπολίτευση κι όσα κάνουν ή πιστεύουν να μην επηρεάζουν τη Γαλλία, αλλά είναι εξίσου καταστροφική η πορεία κι ύπαρξή τους. Οι καυγάδες τους καθημερινοί, οι διαφωνίες τους δέκα φορές την ημέρα. Ο καθένας τον χαβά του. Κάποιοι είναι εναντίον του Πούτιν αλλά κάποιοι άλλοι δεν είναι. Κάποιοι είναι υπέρ της μάσκας στα νοσοκομεία, κάποιοι άλλοι τους την πέφτουν επειδή αυτοί δεν είναι. Σκόρδο – κρεμμύδι! Έφτασαν στο σημείο να ενωθούν όλοι μαζί και να συμπράξουν με τη Λεπέν, μόνο και μόνο για να καταθέσουν πρόταση μομφής στον Μακρόν!! Γεγονός που ανάγκασε την Κεντροαριστερή Le Monde να γράψει ότι «η Αριστερά φιλήθηκε με τον διάβολο»! Όλοι δε οι σοβαροί πολιτικοί αναλυτές αναφέρουν ότι Αριστερά και Σοσιαλιστές προχωρούν σε… «εκλογική ληστεία» προκειμένου να υποκλέψουν καμιά έδρα στη Βουλή. Οι δε σοσιαλιστές του ελάχιστου πλέον εκλογικού ποσοστού, οδεύουν σταθερά σε διάσπαση και ουσιαστική διάλυση. Δηλαδή, ότι θεωρείται μαθηματικά βέβαιο για το ΠαΣοΚ του Ανδρουλάκη.
Αυτά, στη χώρα μας θα φτάσουν ως ρεύματα σε λίγα χρόνια. Άλλωστε είναι πρόδηλο ότι στις σύγχρονες κοινωνίες του προσεχούς μέλλοντος δεν έχουν νόημα ύπαρξης η Αριστερά και οι σοσιαλιστές. Η πρώτη δεν έχει νόημα εδώ και πολλά χρόνια, ίσως δεκαετίες, οι δε σοσιαλδημοκράτες έχουν απορροφηθεί από Κεντρογενείς –Φιλελεύθερους ηγέτες. Το βλέπουμε στη Γαλλία, στη χώρα μας, το διακρίνουμε και ως σύγχρονη πολιτική τάση και προοπτική.
Το ενδεχόμενο …προοδευτικής διακυβέρνησης το διακίνησε επί χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας κυβέρνησε με τον Καμμένο! Γνωρίζει ότι μόνο έτσι μπορεί να φτάσει στην εξουσία, που αποτελεί στόχο του για τον δεύτερο γύρο.
Από την πλευρά του το ΠαΣοΚ μέχρι που το ανέλαβε ο Ανδρουλάκης, ήταν ένα κόμμα με μεταρρυθμιστικό πρόσημο, απαλλαγμένο από τα τοξικά του στοιχεία που είχαν μεταπηδήσει στον ΣΥΡΙΖΑ. Απαλλαγμένο κι από λαϊκισμό.
Από τον Ανδρουλάκη και μετά παραπατά σε δρόμους ασάφειας, χωρίς στίγμα και πειστικό πολιτικό λόγο. Καθημερινά γίνεται ουρά του ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας το χωρίζουν τόσα και τόσα από την Κουμουνδούρου. Όχι μόνο σε ιδεολογικό επίπεδο μα και σε κορυφαία ζητήματα της καθημερινότητας (καταψήφισαν ακόμη και την εξυγίανση των Ναυπηγείων) ή και της εξωτερικής πολιτικής της χώρας.
Ο Ανδρουλάκης έκανε το ΠαΣοΚ κόμμα που χειραφετείται από κάποιον Κατρίνη και το Documento! Δείχνει ένα κόμμα που υπάρχει για να βγαίνει εσαεί βουλευτής ο Σκανδαλίδης, τα δε νέα του πρόσωπα που προωθεί ο Ανδρουλάκης, κάνουν τον ψηφοφόρο και λέει…. Σκανδαλίδης και πάλι Σκανδαλίδης! Ένα κόμμα που οι ψηφοφόροι του δεν θέλουν να ακούνε για ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τη ηγεσία του δεν δείχνει να προβληματίζεται από μια συμπόρευση με όσους έκλεισαν τις τράπεζες, πολέμησαν λυσσωδώς τα στελέχη του ΠαΣοΚ και ουσιαστικά έριξαν τη χώρα στα βράχια.
Κάτι τελευταίο: Μπορεί να πει με πειστικότητα ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ, πώς στο καλό θα συμπορευθεί με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν οι διαφορές τους είναι κεφαλαιώδεις, για την Ευρώπη, τον Πούτιν, το μεταναστευτικό, την οικονομία, τα ελληνοτουρκικά, τα πιθανά κοιτάσματα υδρογονανθράκων και πάρα πολλά άλλα; Μπορεί να μας πει πώς είναι δυνατόν να συγκυβερνήσει με τον νεοκομμουνιστικό ΣΥΡΙΖΑ και πώς θα καθίσει σε κυβερνητικό επίπεδο δίπλα στους αντιεμβολιαστές ή στους διαδηλώνοντες για τον Κουφοντίνα ή τους πουτινόφιλους;
Θα ήταν ευχής έργο να μας τα πει, αλλά μάλλον θα προτιμήσει πάλι θολά λόγια, ενίοτε και αντιφατικά μεταξύ τους…
